Kiedy sprzedaż używanej nieruchomości należy opodatkować stawką 22%

Towary używane: Podatnik sprzedaje nieruchomość ze stawką 22%, jeśli wcześniej poniósł wydatki zakwalifikowane jako ulepszenie budynku, przekraczające 30% jego wartości początkowej i dokonał odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków, a jednocześnie używał nieruchomości do celów działalności opodatkowanej przez okres krótszy niż 5 lat.

 

Sprzedaż gruntu w myśl obecnej ustawy o podatku od towarów i usług jest objęta zakresem opodatkowania tak jak inne towary (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Jeżeli sprzedajemy nieruchomość, w skład której wchodzą budynki oraz grunt, trzeba mieć na uwadze art. 29 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale związanych z gruntem albo części takich budynków, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że grunt będzie opodatkowany tą samą stawką VAT, co znajdujący się na nim budynek.

Nieruchomości zabudowane, inne niż związane z budownictwem mieszkaniowym, są opodatkowane według stawki podstawowej 22%, chyba że korzystają ze zwolnienia z opodatkowania jako towar używany.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwolniona z opodatkowania jest dostawa towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Towary używane zostały zdefiniowane w art. 43 ust. 2 ustawy jako:

1) budynki i budowle lub ich części – jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat,

2) pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Zgodnie z art. 43 ust. 6 ustawy zwolnienia nie stosuje się do budynków i budowli, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1) miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków,

2) użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Definicję ulepszenia zawiera art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W świetle tych przepisów środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania.