Webinarium: Nowy JPK_VAT w pytaniach i odpowiedziach
Nowy JPK_VAT z deklaracją i ewidencją – PREMIUM
INFORLEX KsięgowośćOrgan podatkowy może wezwać stronę lub inne osoby (m.in. świadka) do złożenia wyjaśnień, zeznań lub dokonania określonej czynności osobiście, przez pełnomocnika lub na piśmie, jeżeli jest to niezbędne dla wyjaśnienia stanu faktycznego lub rozstrzygnięcia sprawy. Co do zasady, wezwany jest obowiązany do osobistego stawienia się tylko na obszarze województwa, w którym zamieszkuje lub przebywa, chyba że charakter sprawy lub czynności wymaga osobistego stawienia się przed organem podatkowym prowadzącym postępowanie albo osoba wezwana w odpowiednim terminie zastrzeże, że chce stawić się przed tym organem, który prowadzi postępowanie.
W postępowaniu podatkowym kosztami są m.in. koszty podróży i inne należności świadków. Zgodnie z art. 264 ordynacji podatkowej koszty te ponosi Skarb Państwa, województwo, powiat lub gmina, co oznacza, że organ podatkowy zwraca te koszty osobie, która je poniosła. Robi to jednak na żądanie tej osoby wniesione w odpowiednim terminie. Przepis art. 266 § 1 ordynacji podatkowej mówi bowiem wyraźnie, że żądanie zwrotu poniesionych kosztów podróży należy pod rygorem utraty roszczenia zgłosić organowi podatkowemu, który prowadzi postępowanie, przed wydaniem przez ten organ decyzji w sprawie.
Jeżeli zatem złożył Pan wniosek o zwrot poniesionych kosztów dojazdu do miasta, w którym znajduje się urząd skarbowy, który prowadził postępowanie podatkowe, dopiero po wydaniu przez ten urząd decyzji, utracił Pan roszczenie o zwrot tych kosztów. Zasada ta ma zastosowanie niezależnie od tego, jaka decyzja została wydana w toczącym się postępowaniu i niezależnie od tego czy inicjatorem powołania Pana na świadka w tym postępowaniu był organ podatkowy, czy Pana kontrahent, w którego sprawie toczyło się to postępowanie.
Katarzyna Lisiecka
Podstawa prawna:
art. 155–158 oraz art. 264–266 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późn.zm.).
