Czy próbki towarów można zaliczyć do kosztów

Tak

Można je zaliczyć do kosztów, ale, w jakiej wysokości, zależy od okoliczności ich przekazania. W zależności od okoliczności ich przekazania, testery mogą być kwalifikowane jako wydawane w celach reklamowych lub w ramach dokonywanej sprzedaży w celu sprawdzenia przez potencjalnego klienta właściwości towarów. Oznacza to, że mogą być zaliczone do kosztów w całości lub do limitu 0,25 proc. przychodów.

W myśl ogólnej zasady kosztami są te wydatki, które ponoszone są w celu uzyskania przychodu, a które z puli kosztów nie zostały wyłączone przez samego ustawodawcę (tj. nie są wymienione w art. 16 ustawy o CIT i odpowiednio art. 23 ustawy o PIT). W taki sposób klasyfikowane są koszty na gruncie obu podatków dochodowych.

O ile, co do zasady, nie może być wątpliwości co do tego, że przekazanie klientom i potencjalnym klientom próbek towarów (testerów) jest działaniem ukierunkowanym na ponoszenie przychodów, o tyle w niektórych przypadkach może być stosowane ograniczenie w zaliczaniu wydatków ponoszonych na ten cel do kosztów podatkowych.

Wszystko uzależnione jest od okoliczności przekazania. Wskazać bowiem należy tutaj na ograniczenie, w myśl którego do podatkowych kosztów uzyskania przychodu nie zalicza się kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 proc. przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Testery mogą być wydawane zarówno w celach reklamowych, jak i w ramach dokonywanej sprzedaży w celu sprawdzenia przez potencjalnego klienta właściwości towarów (np. próbki i testery załączane do oferty składanej w ramach przetargu).

Jednak znacznie częściej próbki i testery wydawane są w ramach prowadzonych akcji reklamowych. Wówczas należy przeprowadzić analizę w celu ustalenia, czy reklama ma charakter publiczny, czy jednak niepubliczny, przypomnieć bowiem należy, że limitowane są jedynie koszty reklamy niepublicznej.

O reklamie publicznej należy mówić w każdym przypadku, w którym jest ona skierowana do bliżej nieokreślonej i nieskonkretyzowanej grupy odbiorców. Istotne przy tym jest to, że żadnego znaczenia nie ma, do ilu osób faktycznie ta reklama dotarła.

Za publiczną można np. uznać taką reklamę, która polega na dołączaniu do zakupionych przez klienta towarów materiałów reklamowych i próbek reklamowych – ważne w tym przypadku jest bowiem to, że każdy, kto tylko zechce, może zakupić towar i tym samym otrzymać próbki i materiały reklamowe. Gdyby jednak próbki były przekazywane w celach reklamowych, ale np. na zamkniętej imprezie, wybranej i ściśle wyselekcjonowanej grupie osób itp., wówczas niewątpliwie działania takie należałoby sklasyfikować jako reklamę niepubliczną, koszty której musiałyby być limitowane.

W jeszcze innym przypadku próbki mogą pełnić funkcję prezentu dołączanego w ramach sprzedaży premiowej do określonych towarów (również przy zakupie określonej ilości takich towarów). W takiej sytuacji wydanie próbek stanowiłoby „zwykły” koszt sprzedaży.

Jak zatem widać o sposobie klasyfikacji wydatków ponoszonych w związku z przekazaniem próbek (testerów) nie decyduje wyłącznie ich charakter, ale w głównej mierze okoliczności ich wydania.

Not. SVB