Czy odliczenie wydatków na zakup leków jest uzależnione od posiadania I lub II grupy inwalidzkiej

Jedną z ulg pomniejszających dochód do opodatkowania jest tzw. ulga rehabilitacyjna. Mogą z niej skorzystać osoby niepełnosprawne lub podatnicy mający na utrzymaniu takie osoby. Polega na możliwości odliczenia przez takie osoby określonych rodzajów wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Ich katalog został zawarty w art. 26 ust. 7a updof. Jednym z rodzajów wydatków objętych tym katalogiem są wydatki na zakup leków w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Z pytania wynika, że istnieje wątpliwość co do kręgu osób uprawnionych do skorzystania z odliczenia z tego tytułu. Należy więc rozstrzygnąć, czy jakakolwiek grupa inwalidzka uprawnia do tego odliczenia, czy tylko grupa I lub II.

Odnosząc się do tej kwestii, należy zauważyć, że jednym z warunków, których spełnienie uprawnia do skorzystania z ulgi, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek, orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach. Przepisy regulujące te zagadnienia zawiera ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Jednym z nich jest art. 62, respektujący prawa nabyte osób, których niepełnosprawność była orzekana (poprzez zaliczenie do jednej z trzech grup inwalidzkich) na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów.

Przepis ten przede wszystkim stanowi, że osoby, które przed dniem wejścia w życie tej ustawy zostały zaliczone do jednej z grup inwalidów, są osobami niepełnosprawnymi w rozumieniu ustawy, jeżeli przed tą datą orzeczenie o zaliczeniu do jednej z grup inwalidów nie utraciło mocy. Ponadto stwierdza, że orzeczenie o zaliczeniu do: