Jak rozliczyć usługę transportową w przypadku dostawy towarów do innego kraju UE

Czy zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług koszty transportu, które są umieszczane jako kolejna pozycja na fakturze razem z wysyłanymi wyrobami do krajów UE, należy wykazać w informacji podsumowującej?

Tak, koszty transportu należy wliczać do podstawy opodatkowania od dostawy wewnątrzwspólnotowej, a tym samym wykazywać obrót z tego tytułu w informacji podsumowującej.

Aby odpowiedzieć na pytanie, należy ustalić, co stanowi podstawę opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów przepisy nie definiują specjalnych zasad ustalania podstawy opodatkowania jak w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia. Ustalając podstawę opodatkowania od wewnątrzwspólnotowego nabycia, wliczamy również wartość usługi transportowej, gdy należności z tego tytułu są pobierane przez dostawcę od nabywcy. Nie oznacza to, że w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy nie wliczamy do podstawy opodatkowania kosztów ubocznych, mimo że nie zostało to wskazane wprost w ustawie.

Stosujemy w tym przypadku ogólną zasadę, według której podstawą opodatkowania jest obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć również koszty uboczne, w tym transportu. Potwierdzają to również przepisy dyrektywy.

Artykuł 78 dyrektywy stanowi, że podstawa opodatkowania obejmuje:

- podatki, opłaty i podobne należności, z wyłączeniem podatku od wartości dodanej;

- dodatkowe koszty, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi dostawca obciąża nabywcę lub klienta. Państwa członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy.

Przepisy dyrektywy nie odnoszą się tylko do wewnątrzwspólnotowego nabycia, ale do wszystkich dostaw. Dlatego każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania, niezależnie od udokumentowania na osobnej fakturze.

Kwestia wliczania kosztów dodatkowych do wartości wynagrodzenia, a w konsekwencji do podstawy opodatkowania świadczenia zasadniczego, która wiąże się ściśle z problematyką świadczeń złożonych, znajduje rozstrzygnięcie również w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (np. sprawa C-349/96). Z orzeczenia tego wynika wynika, iż świadczenie należy uznać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ono dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Prawidłowość interpretacji potwierdza również fakt, że nabywca wlicza takie koszty do podstawy opodatkowania od wewnątrzwspólnotowego nabycia i następnie wykazuje to w informacji podsumowującej. Oznacza to, że w systemie VIES, za pomocą którego organy podatkowe sprawdzają, czy podatnicy prawidłowo rozliczają transakcje wewnątrzwspólnotowe, gdyby dostawca nie wliczył kosztów transportu do podstawy opodatkowania, kwoty te różniłyby się od siebie.

Dlatego zarówno w deklaracji, jak i w informacji podsumowującej podatnik powinien ująć i wykazać koszty transportu w podstawie opodatkowania.

Pojawiają się również odmienne stanowiska. W piśmie z 1 grudnia 2005 r. Lubuskiego Urzędu Skarbowego nr LUS/I-2/443/130/05/KW czytamy: „Tak jak powyżej, tylko w sytuacji, gdyby usługa transportowa została wkalkulowana w cenę towaru, koszt transportu zwiększyłby wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, która powinna zostać wykazana w informacji podsumowującej”.