Zwolnienie VAT dotyczące usług świadczonych bezpośrednio na rzecz armatora należy interpretować ściśle. Nie ma mowy o interpretacjach rozszerzających.
Europejski Trybunał Sprawiedliwości 14 września 2006 r. wydał wyrok w sprawach połączonych Elmeka kontra Ypourgos Oikonomikon (C-181/04 do C-183/04). Wyrok dotyczy zakresu zastosowania zwolnienia z VAT dostaw na rzecz statków morskich przewidzianego w art. 15 ust. 8 VI Dyrektywy (stawka 0 proc.).
Dla kogo usługa
Podatnik zwrócił się m.in. z pytaniem, czy VI Dyrektywa (Dyrektywa 2006/112/EC) wymaga, aby dana usługa była świadczona na rzecz samego armatora, czy też zwolnienie przysługuje również, gdy usługa jest świadczona na rzecz podmiotu trzeciego, jeśli jest ona związana z zaspokajaniem bezpośrednich potrzeb statków. Jak podkreśliła Anna Stachura, konsultant z firmy Deloitte, w stanie faktycznym Elmeka dokonywała usługi transportu paliwa na rzecz spółki, która następnie sprzedawała to paliwo armatorom statków. Firma uważała, że ma prawo do zwolnienia. Trybunał nie zgodził się ze stanowiskiem Elmeki, stwierdzając, że zwolnienia przewidziane w VI Dyrektywie należy interpretować bardzo ściśle. Konsekwentnie, zwolnienie przewidziane w art. 15 ust. 8 VI Dyrektywy dotyczy jedynie usług świadczonych bezpośrednio na rzecz armatora, przeznaczonych dla zaspokojenia potrzeb statków morskich.
Jakie interpretacje
- Polskie regulacje również przewidują stawkę 0 proc. VAT na dostawy towarów służących bezpośrednio zaopatrzeniu statków oraz usług służących bezpośrednio potrzebom środków transportu morskiego i ich ładunkom. Z naszej wiedzy wynika, że organy podatkowe interpretują to zwolnienie szeroko, tj. przyznają prawo do stosowania stawki 0 proc. VAT zarówno dla dostaw bezpośrednich, jak i dla dostaw podwykonawców - wskazała Anna Stachura.
- Moim zdaniem wyrok w tej sprawie może spowodować zmianę tego stanowiska.
Warto przypomnieć, że nowy tekst VI Dyrektywy VAT został ogłoszony w grudniu 2006 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej nr L347. Nowa dyrektywa wprowadza jedynie niewielkie zmiany do dotychczas obowiązującej. Dyrektywa weszła w życie 1 stycznia 2007 r. W konsekwencji VI Dyrektywa 77/388 oraz I Dyrektywa 67/227, która została zmieniona przez VI Dyrektywę, przestały obowiązywać z końcem 2006 roku.
