Rozliczenia międzyokresowe kosztów

ALICJA SUDÓŁ

Sposobem rozliczenia kosztów działalności danej jednostki w czasie jest rozliczenie międzyokresowe kosztów z zachowaniem zasady ich współmierności. Zgodnie z tą zasadą, koszty powinny być ujęte w księgach rachunkowych w tym samym okresie sprawozdawczym, co osiągnięte przychody. Należy wyłączyć je z rozliczenia i ująć w ewidencji na koncie 640 - „Rozliczenia międzyokresowe kosztów” właśnie jako koszt przyszłego okresu.

Polecamy: Instrukcje księgowego. 53 praktyczne procedury z serwisem internetowym

Rozróżniamy dwa rodzaje rozliczeń międzyokresowych kosztów:

1) czynne,

2) bierne.

ZAPAMIĘTAJ!

Odpisów rozliczeń dokonuje się proporcjonalnie do upływu czasu, wielkości wykonywanych zadań, z zachowaniem zasady ostrożnej wyceny.

Rozliczenia międzyokresowe czynne

Czynnych rozliczeń dokonuje się wówczas, gdy wydatki lub zużycie składników majątkowych dotyczą miesięcy następujących po miesiącu, w którym zostały poniesione. Dlatego też nie powinny one obciążać wyłącznie okresu bieżącego.

Przykładem czynnych rozliczeń może być:

• usługa najmu lokalu - czynsz zapłacony z góry za rok,

• ubezpieczenia majątkowe płatne za następny rok z góry,

• prenumerata czasopism, publikatorów aktów prawnych, np. dzienników ustaw, monitorów, za które wydatek ponosi się np. w końcu roku 2007 a dotyczy on roku 2008,

• roczny odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych,

• koszty finansowe, np. z tytułu pozyskania pożyczek i kredytów.

Obciążają one stronę debetową konta 640 w korespondencji z kontem 490 - „Rozliczenie kosztów”. Natomiast jeśli w czasie rozlicza się koszty finansowe, to księguje się je bezpośrednio na koncie 640 w korespondencji z kontami zespołu 0, 1, i 2, pomijając konto 490. Ten rodzaj czynnych rozliczeń występuje w jednostkach budżetowych. Jednak należy podkreślić, że jednostka budżetowa charakteryzuje się takimi elementami, jak:

1) nie prowadzi działalności dochodowej,

2) wynik finansowy ustalany jest raz w roku (na koniec roku),

3) nie jest płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych,

4) nie ustala, nie kalkuluje kosztu usługi, produktu, wyrobu,

5) podstawowa sprawozdawczość w trakcie roku budżetowego sporządzana jest do wydatków i dochodów budżetowych,

6) koszty (w całości) odnoszone są na wynik finansowy dopiero na koniec roku,

7) często koszty te są nieistotne co do wielkości wyniku lub występując z tego samego tytułu, przechodzą z roku na rok w zbliżonej wartości, np. abonament usług telekomunikacyjnych.