Zasady wyceny aktywów

Metody wyceny

Jak wykorzystać metodę FIFO do wyceny rozchodu zapasów i walut

Zgodnie z art. 34 ust. 2 ustawy o rachunkowości składniki rzeczowych aktywów obrotowych mogą być na dzień nabycia lub wytworzenia ujmowane w księgach rachunkowych w cenach przyjętych do ewidencji, z uwzględnieniem różnic między tymi cenami a rzeczywistymi cenami ich nabycia albo zakupu, albo kosztami wytworzenia. Jeżeli ceny nabycia albo zakupu, albo koszty wytworzenia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo ich rodzaju i przeznaczenie, są różne, to wartość stanu końcowego rzeczowych składników aktywów obrotowych można wycenić jedną z czterech metod, w zależności od tego, która z nich została przyjęta przez jednostkę i zapisana w jej polityce rachunkowości.

Pierwsza z nich to metoda cen przeciętnych, tak zwana metoda AVCO. Polega ona na ustaleniu wysokości średniej ważonej cen (kosztów) danego składnika aktywów. W kolejnej metodzie- FIFO- rozchód składnika aktywów jest wyceniany kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najwcześniej nabyła (wytworzyła). Inaczej wygląda sytuacja przy wycenie składników aktywów metodą LIFO. Tu rozchód składników aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najpóźniej nabyła (wytworzyła). Istnieje także możliwość wyceny na podstawie szczegółowej identyfikacji rzeczywistych cen (kosztów) tych składników aktywów, które dotyczą ściśle określonych przedsięwzięć, niezależnie od daty ich zakupu lub wytworzenia. Dotyczy to jednak tylko tych grup aktywów, których koszty można powiązać z konkretnym składnikiem aktywów.

Wycena grup aktywów na dzień bilansowy

Na dzień bilansowy należy dokonać wyceny grup aktywów zgodnie z zasadami opisanymi w art. 28 ustawy o rachunkowości.  

Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne wyceniane są według cen nabycia lub kosztów wytworzenia, lub wartości przeszacowanej (po aktualizacji wyceny środków trwałych), pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe, a także o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Nieruchomości oraz wartości niematerialne i prawne zaliczane do inwestycji  podlegają wycenie według zasad, stosowanych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub według ceny rynkowej bądź inaczej określonej wartości godziwej.

W przypadku środków trwałych w budowie wycena następuje w wysokości ogółu kosztów pozostających w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem, pomniejszonych o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.