Sposób szacowania wielkości tworzonej rezerwy - MSR 37
REKLAMA
Kwota, na którą jednostka tworzy rezerwę, powinna być najbardziej właściwym szacunkiem nakładów, jakie musi ponieść, by wypełnić ten obowiązek na dany dzień bilansowy.
Rezerwy według MSR 37 tworzy się, gdy:
• na jednostce ciąży obowiązek prawny wynikający ze zdarzeń przeszłych, np. z gwarancji,
• prawdopodobne jest, że wypełnienie tego obowiązku spowoduje konieczność wypływu środków,
• można dokonać wiarygodnego szacunku kwoty tego zobowiązania.
Kwota, na którą jednostka tworzy rezerwę, powinna być najbardziej właściwym szacunkiem nakładów, jakie musi ponieść, by wypełnić ten obowiązek na dany dzień bilansowy. Rezerwę należy utworzyć także wówczas, gdy jednostka przeniosła przedmiotowy obowiązek na osoby trzecie.
Wielkość tworzonej rezerwy
Szacując wielkość rezerwy oraz jej skutku na wynik finansowy jednostka powinna oprzeć się na swoim dotychczasowym doświadczeniu, dotyczącym podobnych transakcji. Według standardu ma to zrobić kierownictwo jednostki.
Ponadto trzeba pamiętać o istniejących dowodach powstałych w wyniku zdarzeń występujących po dniu bilansowym.
W sytuacji gdy zawiązuje się rezerwę na kilka pozycji bilansowych, bezwzględnie należy uwzględnić wszystkie możliwe wyniki oraz odpowiadające im prawdopodobieństwa.
PRZYKŁAD
Jednostka produkująca urządzenia daje na nie nabywcom roczną gwarancję. Z dotychczasowych doświadczeń wynika, że 85 proc. wyrobów jest bez usterek, 10 proc. ma tzw. niewielkie uszkodzenia (w skali firmy mogą one kosztować 1 mln), a 5 proc. dość poważne usterki (o szacowanej wielkości 3 mln).
W tej sytuacji należy utworzyć rezerwę w wysokości 250 000 (85% x 0 + 1 mln x 10% + 3 mln x 5%).
Gdy tworzy się rezerwę na poważną naprawę jednostkową wyprodukowanego urządzenia, to lepiej jest utworzyć wyższą rezerwę, gdyż istnieje możliwość, że potrzebne będzie przeprowadzenie licznych prób w celu znalezienia usterki wyprodukowanego urządzenia. Najlepiej przy nietypowym kontrakcie skonsultować się z kierownikiem działu technicznego, bo pracownik działu księgowości nie będzie mógł samodzielnie tego ocenić.
Szacując wielkość rezerwy należy uwzględnić ryzyko i niepewność nieodłącznie towarzyszące wielu zdarzeniom. W tym momencie najważniejsze jest, by nie zawyżyć przychodów i aktywów, a jednocześnie nie zaniżyć kosztów i zobowiązań.
Kwota rezerwy, utworzona przez jednostkę, ma odpowiadać bieżącej wartości nakładów, które niezbędne będą do wypełnienia obowiązku (tzw. dyskontowanie rezerwy).
Jeśli jednostka ma wystarczające dowody (np. wie o projekcie aktu prawnego w trakcie prac legislacyjnych, który narzuca na jednostkę dodatkowe obowiązki), że w przyszłości wystąpią zdarzenia mające wpływ na wielkość tworzonej rezerwy, to ich skutki należy uwzględnić już w momencie tworzenia rezerwy.
Niepewność wystąpienia zdarzenia nie upoważnia do tworzenia nadmiernej wielkości rezerwy.
Rezerwę wycenia się przed uwzględnieniem podatku, ponieważ konsekwencje podatkowe i ich zmiany są przedmiotem MSR 12.
Tworząc rezerwę, jednostka nie bierze pod uwagę zysków z oczekiwanego zbycia aktywów, nawet wówczas gdy oczekiwane zbycie jest blisko związane ze zdarzeniem powodującym utworzenie rezerwy.
Na każdy dzień bilansowy konieczne jest przeprowadzenie weryfikacji i korekty wielkości utworzonych rezerw, by odzwierciedlić ich najbardziej wiarygodny szacunek.
Podstawa prawna:
§ 36–52 MSR 37.
Barbara Molska
Źródło:
Prawo Przedsiębiorcy
Autopromocja
REKLAMA
REKLAMA