Jak rozliczyć usługi pośrednictwa, gdy jedną stroną transakcji jest podmiot zagraniczny

W przypadku gdy polski podatnik nabywa usługi pośrednictwa od podatnika zagranicznego (tj. podatnika mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium Polski), wchodzi w grę wystąpienie u tego polskiego podatnika importu usług pośrednictwa. Dzieje się tak, co do zasady, jeśli:

1) miejsce świadczenia takich usług pośrednictwa znajduje się na terytorium Polski,

2) zagraniczny podatnik nie rozliczył w Polsce VAT z tytułu świadczenia takich usług (warunek ten nie dotyczy sytuacji, gdy są nabywane usługi pośrednictwa zaliczane do usług niematerialnych lub wewnątrzwspólnotowych - art. 17 ust. 2 ustawy o VAT).

W celu rozliczenia importu usługi pośrednictwa polski podatnik wystawia fakturę wewnętrzną z naliczonym VAT należnym z tytułu importu usług. Podatek ten stanowi jednocześnie kwotę podatku naliczonego podlegającego odliczeniu (art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT). Podatek ten powinien być naliczony według stawki obowiązującej w Polsce dla usługi pośrednictwa będącej przedmiotem importu (najczęściej 22%).

Taka faktura wewnętrzna powinna być ujęta w ewidencji VAT prowadzonej przez polskiego podatnika (nabywcę usługi pośrednictwa) oraz w deklaracji VAT-7/VAT-7K (poz. 34 i 35) za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy.

 

Istnieją spory co do momentu powstawania obowiązku podatkowego przy imporcie usług. Nie jest jasne, w jaki sposób należy stosować art. 19 ust. 4 ustawy o VAT - zob. art. 19 ust. 9 ustawy o VAT. Należy jednak stwierdzić, że obowiązek ten powstaje, co do zasady, z chwilą wystawienia faktury wewnętrznej przez polskiego nabywcę usługi, nie później jednak niż 7 dnia, licząc od dnia jej wykonania.

Podobnie wypowiedział się przykładowo Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu w postanowieniu z 23 czerwca 2005 r., nr PP II 443/1/119/108i/05. Czytamy w nim:
„Nakaz stosowania tego przepisu odpowiednio do faktur wewnętrznych dokumentujących dokonanie importu usług pozwala wnioskować, iż co do zasady fakturę taką powinno się wystawić nie później niż siódmego dnia od dnia wykonania usługi. Należy jednak mieć na uwadze, iż jak już wskazano, podatnik ma możliwość udokumentowania wszystkich dokonanych w danym okresie czynności będących dla niego m.in. importem usług poprzez wystawienie za ten okres jednej faktury wewnętrznej. Zatem w przypadku gdy Podatnik dokumentuje czynności dokonane w danym okresie jedną fakturą wewnętrzną, właściwym jest odpowiednie zastosowanie do faktur wewnętrznych przepisu zawartego w § 16 ust. 2 rozporządzenia, stanowiącego, iż fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży - którą to sprzedaż utożsamiać należy w tym przypadku z dokonaniem czynności skutkującej powstaniem obowiązku podatkowego (importem usługi)”.