Jak traktować prawo do emisji zanieczyszczeń

Stanowisko to odnosi się do księgowego ujęcia uprawnień do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji w rozumieniu ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz.U. nr 281, poz. 2784). Uprawnienia te przyznawane są instalatorom, tj. podmiotom użytkującym instalacje w rozumieniu ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz.U. nr 62, poz. 627 z późn. zm.), zgodnie z ww. ustawą o handlu uprawnieniami. Stanowisko Komitetu Standardów Rachunkowości (KSR) uwzględnia przepisy wspomnianej ustawy o handlu uprawnieniami, a także ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694 z późn. zm.).

Stanowisko KSR dotyczy jednostek prowadzących księgi rachunkowe: instalatorów (prowadzących instalacje, objęte krajowym planem rozdziału uprawnień do emisji oraz systemem handlu uprawnieniami), otrzymujących (nabywających) przedmiotowe prawa do emisji na podstawie ustawy o handlu prawami od uprawnionych do tego organów państwa oraz od innych uczestników systemu handlu uprawnieniami, w tym od innych instalatorów objętych systemem rozdziału oraz innych jednostek obrotu prawami.

Przyznane prawa do emisji zanieczyszczeń stanowią wartości niematerialne i prawne. Powinny być one ujęte w księgach w cenie nabycia pod datą ich przyznania oraz wykazane w sprawozdaniu finansowym w grupie wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na ich przeznaczenie.

Uchwała KRS wraz ze stanowiskiem została przekazana do publikacji w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów. Jest ona już dostępna na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.

 Wiesława Moczydłowska