Trzeba sporządzić spis z natury

Likwidacja działalności gospodarczej opodatkowanej ryczałtem wiąże się z koniecznością spełnienia określonych obowiązków. Wiele z nich określono w regulacjach podatkowych. Z sygnałów docierających do redakcji wynika jednak, że część ryczałtowców nie zdaje sobie sprawy z tego, jak prawidłowo zlikwidować działalność. Z tego powodu mają oni później różne problemy.

Obowiązki osób uzyskujących przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej ryczałtem, które zamierzają ją zlikwidować, określono w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 z późn. zm.). Zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 20 ust. 1 tej ustawy, podatnicy są zobowiązani sporządzić spis z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków (zwany spisem z natury), na dzień zaprowadzenia ewidencji oraz na koniec każdego roku podatkowego. Spis z natury należy sporządzić również w razie zmiany wspólnika lub zmiany umowy spółki, a także na dzień likwidacji działalności. W przypadku zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, podatnicy są obowiązani objąć spisem z natury również rzeczowe składniki majątku związane z wykonywaną działalnością, niebędące środkami trwałymi, zaliczane do wyposażenia.

Według art. 20 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, spis z natury powinien zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko i imię właściciela zakładu (nazwę firmy), datę sporządzenia spisu, numer kolejny pozycji arkusza spisu z natury, szczegółowe określenie towaru i innych składników wymienionych w art. 20 ust. 1, jednostkę miary, ilość stwierdzoną w czasie spisu, cenę w złotych i groszach za jednostkę miary, wartość wynikającą z przemnożenia ilości towaru przez jego cenę jednostkową. Oprócz tego powinien też zawierać łączną wartość spisu z natury oraz klauzulę „Spis zakończono na pozycji...”, a także podpisy osób sporządzających spis oraz podpis właściciela zakładu (wspólników).

Według natomiast art. 20 ust. 3 ustawy, podatnik wycenia towary i inne składniki majątku objęte spisem z natury według cen zakupu albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu, a także gdy nie jest możliwe ustalenie ceny zakupu. Przez cenę zakupu rozumie się tę, którą nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie – powiększoną o należne cło i podatek akcyzowy, opłaty wyrównawcze oraz opłaty celne dodatkowe, zaś w przypadku otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku – wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.