Jedna metoda przez cały okres amortyzacji

Podatniczka z dniem 31 grudnia 2001 r. zbudowany we własnym zakresie budynek hotelowy, jako środek trwały wprowadziła do ewidencji środków trwałych i dokonała odpisów amortyzacyjnych, uznając budynek za kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania. W założonej ewidencji środków trwałych podatniczka określiła jego wartość początkową na 31 grudnia 2001 r. w wysokości 2 104 330,37 zł, uznając ją za prawidłową. Wprowadzając środek trwały do ewidencji bezpośrednio po jego wytworzeniu, jednocześnie określając wartość początkową na podstawie kosztu jego wytworzenia podatniczka uznała, że istnieje możliwość ustalenia wartości początkowej środka trwałego za pomocą właśnie kosztu wytworzenia. Stwierdziła również, że ma wystarczające dane pozwalające ustalić prawidłową wartość początkową budynku hotelowego.

W interpretacji prawa podatkowego Izby Skarbowej w Opolu powołano się na art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.; dalej ustawa o PIT). Zgodnie z tym przepisem, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą zwane środkami trwałymi.

Natomiast w myśl art. 22n ust. 2 ustawy o PIT, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są zobowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej m.in. wartość początkową. Za wartość początkową środków trwałych stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT, z uwzględnieniem ust. 2–18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia. Natomiast za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.