Deregulacja 2025. Liczne zmiany przepisów dla przedsiębiorców uchwalone przez Sejm. Co się zmieni?

• Cel - uproszczenie rozpoczynania i prowadzenia działalności gospodarczej
• Ułatwienia w prowadzeniu działalności nierejestrowej
• CEIDG
• Kontrola działalności gospodarczej
• Poprawa relacji między administracją publiczną a przedsiębiorcami oraz usprawnienie pracy urzędów
• Zmiany w ustawie – Prawo zamówień publicznych
• Zmiany w zakresie systemu ubezpieczeń społecznych oraz zatrudniania cudzoziemców.
• Działalność rzemieślnicza
• Wprowadzenie w przepisach dodatkowych bodźców zachęcających do zainicjowania procedury mediacyjnej lub koncyliacyjnej w sprawach administracyjnych oraz cywilnych (sprawy gospodarcze i prawa pracy). 
• Wprowadzenie zmiany do ustawy Prawo bankowe polegającej na umożliwieniu prowadzenia przez banki rachunków wspólnych na rzecz funduszy inwestycyjnych zarządzanych przez jedno towarzystwo funduszy inwestycyjnych (TFI).
• Forma dokumentowa umowy leasingu
• Pozostałe zmiany
• Prawo gospodarcze przyjazne przedsiębiorcom
• Kiedy nowe przepisy wejdą w życie?

Cel - uproszczenie rozpoczynania i prowadzenia działalności gospodarczej

Jak czytamy w Ocenie Skutków Regulacji omawianej nowelizacji, celem tej ustawy jest wprowadzenie uproszczeń odnoszących się do etapu rozpoczynania działalności przez przedsiębiorcę oraz rozwoju jego przedsiębiorstwa w kolejnych latach. Nowelizacja obejmie też przepisy dot. zasad stanowienia prawa gospodarczego i oceny jego funkcjonowania. 

Celem nowych przepisów jest zmniejszenie liczby zbędnych i nadmiernych wymogów prawnych w zakresie działalności gospodarczej. Rezultatem mają być szybsze i sprawniejsze procedury administracyjne i poprawa warunków podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej.  

Prześledźmy ważniejsze zmiany jakie zawiera omawiany projekt.

Ułatwienia w prowadzeniu działalności nierejestrowej

Tak zwana działalność nierejestrowa jest uregulowana w ustawie – Prawo przedsiębiorców (art. 5). Celem tej konstrukcji prawnej jest umożliwienie prowadzenia drobnej aktywności ekonomicznej przez osoby fizyczne przy zachowaniu jak najmniejszej dozy formalności oraz obowiązków publicznych, a tym samym pobudzanie i kształtowanie pro-przedsiębiorczych postaw Polaków. W tym zakresie omawiany projekt przewiduje:

• Jednoznaczne rozstrzygnięcie w przepisach, że działalność nierejestrową mogą prowadzić tylko ci cudzoziemcy, którzy posiadają uprawnienia do prowadzenia „regularnej” działalności gospodarczej (zob. ustawa o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium RP oraz ustawa o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa). 
• Jednoznaczne rozstrzygnięcie w przepisach, że – co do zasady – osoby wykonujące działalność nierejestrową powinny posługiwać się numerem PESEL w obrocie gospodarczym.
• Uregulowanie kwestii oskładkowania umów cywilnoprawnych zawieranych w ramach działalności nierejestrowej poprzez wyłączenie takich umów spod tytułu ubezpieczeniowego, o ile są zawierane w ramach tej działalności.

CEIDG

• Brak konieczności przedkładania w urzędzie dokumentu prokury lub pełnomocnictwa, jeżeli umocowanie da się wykazać w oparciu o dostępne publicznie rejestry.

Projekt przewiduje rozciągnięcie rozwiązań przewidzianych w art. 41 ustawy o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy także na prokurentów i pełnomocników, których umocowanie zostało wykazane w publicznie dostępnych oficjalnych rejestrach.

Kontrola działalności gospodarczej

• Skrócenie maksymalnego czasu kontroli mikroprzedsiębiorców (z 12 do 6 dni) w Prawie przedsiębiorców.
• Dostosowanie częstotliwości przeprowadzania kontroli działalności gospodarczej do zidentyfikowanego stopnia ryzyka związanego z wykonywaną przez przedsiębiorcę działalnością – im mniejsza kategoria ryzyka, tym mniejsza liczba kontroli.

Określenie trzech kategorii ryzyka naruszenia prawa w ramach wykonywania działalności gospodarczej: niskie, średnie i wysokie. Obowiązek przyporządkowania przez organ kontroli poszczególnych kontrolowanych przedsiębiorców do jednej z trzech kategorii ryzyka. Wprowadzenie maksymalnej częstotliwości kontroli dla każdej z trzech kategorii ryzyka (ryzyko wysokie – nie częściej niż raz na dwa lata, ryzyko średnie – nie częściej raz na trzy lata, ryzyko niskie – nie częściej niż raz na pięć lat). Kontrolowany przedsiębiorca zostanie poinformowany o przypisanej mu kategorii ryzyka najpóźniej w momencie rozpoczęcia kontroli. Jeśli organ kontroli przekroczy określony dla danej kategorii ryzyka limit liczby kontroli w danym okresie, przedsiębiorca będzie mógł wnieść sprzeciw wobec podjęcia przez organ kontroli z naruszeniem limitu.

• Wprowadzenie obowiązku doręczenia przedsiębiorcy przed wszczęciem kontroli wstępnej listy informacji i dokumentów, których udostępnienia w toku kontroli oczekuje od kontrolowanego przedsiębiorcy organ kontroli.

Rozwiązanie to będzie miało na celu odpowiednie przygotowanie i usprawnienie procesu przeprowadzenia kontroli, zarówno dla inspekcji, jak i samego kontrolowanego. Jeśli jednak w trakcie kontroli okaże się, że niezbędne są także inne informacje i dokumenty, to nie będzie to uznawane za naruszenie przez organ przepisów o kontroli działalności gospodarczej. 

• Wprowadzenie obowiązku publikowania przez organy kontroli okresowych planów kontroli oraz wyników okresowych analiz prawdopodobieństwa naruszenia prawa, obejmujących identyfikację obszarów podmiotowych i przedmiotowych, w których ryzyko naruszenia przepisów jest największe. 

W związku z przyjęciem zaproponowanego rozwiązania podmioty kontrolowane będą mogły zbadać realizację przez organ obowiązku planowania kontroli i przeprowadzania analiz. Przedsiębiorcy będą wiedzieli, że organ kontroli rzeczywiście realizuje obowiązek przygotowania analizy i planu kontroli, kieruje się obiektywnymi przesłankami (np. większym ryzykiem naruszenia obowiązków) i jest bezstronny, a także będą mogli poznać logikę, którą kieruje się organ kontroli, liczbę kontroli przeprowadzonych u podmiotów w danym sektorze mających określone obroty czy liczbę pracowników (np. 80 dużych firm budowlanych w 2022 r.). Należy przy tym zastrzec, że publikacja wyników będzie miała przede wszystkim charakter poglądowy i orientacyjny (z uwzględnieniem tajemnic prawnie chronionych), nie stanowiąc podstawy do kwestionowania konkretnych czynności organów.

• Dopuszczenie wniesienia sprzeciwu wobec czynności kontrolnych, niewstrzymującego czynności kontrolnych, w przypadku, gdy organ przeprowadzając kontrolę w sposób nieuprawniony powołuje się na wyłączenia ograniczeń kontroli działalności gospodarczej. 

Propozycja umożliwi np. wydanie postanowienia o odstąpieniu od czynności kontrolnych, gdy kontrola trwa zbyt długo lub nie ma w rzeczywistości na celu przeciwdziałania popełnieniu czynu zabronionego.

• Wprowadzenie rozwiązań uniemożliwiających wszczynanie de facto fikcyjnych postępowań w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe jedynie dla celu zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. 

 

Poprawa relacji między administracją publiczną a przedsiębiorcami oraz usprawnienie pracy urzędów

• Wprowadzenie możliwości umarzania należności z tytułu kar administracyjnych i zaległych kar administracyjnych z urzędu. 

Proponowane rozwiązanie umożliwi wyeliminowanie administracyjnych kar pieniężnych, w stosunku do których zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że egzekucja administracyjna będzie bezskuteczna z powodu braku majątku lub źródła dochodu zobowiązanego, z których jest możliwe wyegzekwowanie środków pieniężnych przewyższających koszty dochodzenia oraz koszty egzekucyjne. 

• Wdrożenie na szerszą skalę tzw. wezwań miękkich (wzorowanych na art. 49a ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów).
• Podjęcie kolejnych kroków zmierzających do deregulacji stosowania pieczątek/pieczęci poprzez doprecyzowanie Prawa przedsiębiorców. 

Zmiana będzie polegała na dodaniu przepisu, który wskazuje, że brak pieczątki nie stanowi braku formalnego pisma lub wniosku ani nie jest powodem, aby stwierdzić, że są one niekompletne. Jednocześnie proponuje się wyjątek od tej zasady, jeżeli przepisy odrębne nakazują stosowanie pieczątki. Oznacza to, że organ administracji nie może wymagać i żądać od przedsiębiorcy posługiwania się pieczątką, chyba że istnieje szczególny przepis prawa powszechnie obowiązującego, który wprowadza taki wymóg w konkretnej sprawie. 

• Wprowadzenie możliwości wydawania przez organy tzw. decyzji hybrydowych.

W przypadku, gdy decyzja administracyjna wydana w postaci papierowej ma zawierać wiele załączników, to, za zgodą strony, te ostatnie będą mogły być jej przekazane na trwałym nośniku informacji. 

• Odejście od zasady dwuinstancyjności na rzecz jednoinstancyjności w kilku kolejnych postępowaniach administracyjnych prowadzonych na podstawie przepisów m.in.: 
  - art. 82 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, 
  - art. 31, art. 33, art. 38, art. 58, art. 109, art. 110 oraz art. 117 ustawy o kierujących pojazdami, 
  - art. 186b, art. 186c, art. 186d, art. 186e ustawy – Prawo lotnicze, 
  - art. 9a ustawy o wyrobie napojów spirytusowych oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych, 
  - art. 7c ustawy o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych, 
  - art. 16o ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, 
  - art. 2 ustawy o dokonywaniu w księgach wieczystych wpisów na rzecz Skarbu Państwa w oparciu o międzynarodowe umowy o uregulowaniu roszczeń finansowych. 

• Ujednolicenie niektórych rozwiązań w zakresie doręczeń pomiędzy KPA i Ordynacją podatkową (fikcja doręczeń osobom prawnym i jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej).
• Wprowadzenie do ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi regulacji umożliwiającej wniesienie skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego bez składania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy także w odniesieniu do postanowień. 
• Wprowadzenie przepisu określającego termin, po upływie którego postępowanie zawieszone z urzędu w oparciu o podstawy wymienione w art. 97 § 1 KPA, ulegałoby umorzeniu, w sytuacji, gdy zaistniałe przeszkody do kontynuowania postępowania nie zostaną w tym terminie usunięte, a wszystkie strony nie są zainteresowane prowadzeniem postępowania.
• Wprowadzenie instrumentu, którego celem jest podkreślenie stanowczego obowiązku organu I instancji zastosowania się do treści decyzji organu odwoławczego. 
• Wydłużenie terminu na wydanie decyzji w trybie autokontroli decyzji administracyjnych (co do zasady organ I instancji powinien przekazać akta sprawy niezwłocznie jednak nie później niż w terminie 14 dni). 

Zmiany w ustawie – Prawo zamówień publicznych

• Uporządkowanie kwestii wyłączenia stosowania w odniesieniu do zamówień, których przedmiotem są pożyczki lub kredyty. 
• Wprowadzenie zmiany w art. 580 ust. 2 ustawy – Prawo zamówień publicznych mającej na celu dostosowanie do obecnego brzmienia art. 165 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego.

Proponowana zmiana art. 580 ust. 2 zdanie drugie ustawy – Prawo zamówień publicznych (regulującego sposób wnoszenia skargi do sądu na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej oraz na postanowienie Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej) ma na celu dostosowanie do brzmienia art. 165 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego. Z dniem 1 lipca 2023 r. weszła w życie nowa treść art. 165 § 2 K.p.c. w związku z uchwaleniem ustawy z dnia 9 marca 2023 r. 
o zmianie ustawy – Kodeks postepowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw. Przepis art. 165 § 2 K.p.c. zarówno w obecnym, jak i zmienionym brzmieniu uwzględnia wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (czwarta izba) z dnia 27 marca 2019 r. w sprawie C-545/17 Mariusz Pawlak przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. 

• Wprowadzenie elektronizacji rozpraw przed KIO.

Proponowane rozwiązanie zakłada zmianę w ustawie – Prawo zamówień publicznych polegającą na umożliwieniu prowadzenia rozpraw przed Krajową Izbą Odwoławczą w formie online, tzn. przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie posiedzeń na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku.

Interwencja legislacyjna będzie polegała na wprowadzeniu podstawy prawnej dla zdalnej formy posiedzeń oraz przewidzeniu przesłanek umożliwiających w określonych przypadkach podjęcie decyzji o prowadzeniu rozpraw stacjonarnie. Dokonane zostaną także punktowe zmiany dotyczące prowadzenia postępowania odwoławczego przed Krajową Izbą Odwoławczą, a więc przede wszystkim w Dziale IX ustawy, mające na celu zachowanie efektywności i szybkości postępowania w warunkach odbywania ich zdalnie. Zmiany obejmą również akty niższego rzędu, tj. rozporządzenia przewidziane w ustawie.

Zmianom legislacyjnym towarzyszyć będą również zmiany organizacyjne i technologiczne po stronie Krajowej Izby Odwoławczej oraz Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, który zgodnie z art. 469 pkt 14 ustawy – Prawo zamówień publicznych zapewnia funkcjonowanie systemu środków ochrony prawnej w zakresie postępowania odwoławczego.

Zmiany w zakresie systemu ubezpieczeń społecznych oraz zatrudniania cudzoziemców.

• Doprecyzowanie reguł dot. liczenia karencji odnoszącej się do możliwości ponownego skorzystania z tzw. „Małego ZUS Plus”.

Wprowadzenie przepisu doprecyzowującego, że przedsiębiorcy, którzy rozpoczęli korzystanie z ulgi Mały ZUS i którzy wykorzystali przysługujące im 36 miesięcy, a następnie opłacali pełne składki (24 miesiące) powinni mieć możliwość ponownego zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych z kodem ubezpieczenia właściwym dla Małego ZUS-u Plus, od razu po upływie okresu karencji.

• Określenie w przepisach, że czyn zabroniony polegający na nielegalnym zatrudnieniu cudzoziemca można popełnić tylko umyślnie. 

Propozycja modyfikacji art. 120 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w celu ograniczenia zakresu odpowiedzialności za powierzenie cudzoziemcowi nielegalnego wykonywania pracy. Zmiana konstrukcji przepisu karnego w taki sposób, by penalizacją było objęte jedynie umyślne popełnienie wskazanego wykroczenia. 

Działalność rzemieślnicza

Zmiany zachodzące w otoczeniu gospodarczym i środowisku rzemieślniczym oraz dotychczasowa praktyka stosowania ustawy o rzemiośle wymuszają potrzebę nowelizacji jej przepisów i dostosowania do obecnych realiów społeczno-gospodarczych, poprzez:

Przyjęcie rozszerzonej definicji rzemieślnika

Projekt nowelizacji rozszerza definicję rzemiosła i rzemieślnika poprzez rozszerzenie katalogu prawnie dopuszczalnej formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rzemiosła.

Nowa definicja rzemieślnika obejmie dodatkowo spółki kapitałowe (inne niż jednoosobowe spółki kapitałowe powstałe w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującego we własnym imieniu działalność gospodarczą z wykorzystaniem zawodowych kwalifikacji i pracy własnej).

Ponadto w odniesieniu do spółki komandytowej i komandytowo-akcyjnej proponuje się odejście od wymogu, aby wspólnikami takiej spółki mogły być wyłącznie osoby fizyczne. 

Takie rozszerzenie definicji rzemiosła i rzemieślnika umożliwi przedsiębiorcom rzemieślnikom szeroki wybór prawnie dopuszczalnej formy prowadzenia działalności gospodarczej.

Kolejną zmianą oczekiwaną przez środowisko rzemieślnicze jest odejście od wymogu, aby co do zasady wszyscy wspólnicy spółek handlowych musieli posiadać kwalifikacje zawodowe w rzemiośle, a do tego wyłącznie potwierdzone dowodami kwalifikacji zawodowych w rzemiośle w postaci dyplomu mistrza, świadectwa czeladniczego lub robotnika wykwalifikowanego w zawodzie odpowiadającym danemu rodzajowi rzemiosła. Wychodząc naprzeciw temu oczekiwaniu proponuje się odejście od wymogu dotyczącego wykorzystywania w ramach działalności gospodarczej spółek kwalifikacji zawodowych w rzemiośle i pracy własnej wszystkich wspólników/akcjonariuszy na rzecz kryterium, aby kwalifikacje zawodowe w rzemiośle posiadał co najmniej jeden wspólnik/akcjonariusz spółki.

Ponadto proponuje się zniesienie ograniczenia zawartego w art. 2 ust. 1 nowelizowanej ustawy, różnicującego wymogi dotyczące posiadania i wykorzystywania odpowiednich kwalifikacji rzemieślniczych w zależności od formy prowadzonej działalności gospodarczej oraz stosunków między wspólnikami. W ramach nowelizacji proponuje się, aby bez względu na formę prowadzonej działalności oraz niezależnie od stosunków między wspólnikami rzemiosło mogło być wykonywane przez przedsiębiorcę legitymującego się dowolnym dowodem kwalifikacji zawodowych w rzemiośle, wymienionym w art. 3 ust. 1 nowelizowanej ustawy. Ustawodawca nie znajduje bowiem uzasadnienia dla dalszego utrzymywania ograniczenia, zgodnie z którym w przypadku spółek handlowych rzemieślnikiem może być wyłącznie osoba, która legitymuje się dowodami kwalifikacji rzemieślniczych, wydanymi przez izby rzemieślnicze przeprowadzające egzaminy czeladnicze i egzaminy mistrzowskie.

Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, przedsiębiorca spełniający wszystkie wymogi określone w art. 2 ust. 1, 4 i 6 oraz art. 3 ust. 1 nowelizowanej ustawy, z mocy ustawy jest rzemieślnikiem.

W świetle zasady wolności osobistej i wolności działalności gospodarczej uzasadnione jest przyjęcie rozwiązania na rzecz dobrowolnego wyboru przez przedsiębiorców prowadzących działalność rzemieślniczą statusu rzemieślnika poprzez uzyskanie członkostwa w cechu albo izbie rzemieślniczej. 

Przedsiębiorcy, którzy na mocy obowiązujących przepisów są rzemieślnikami, utrzymają ten status po wejściu w życie znowelizowanych przepisów. Status rzemieślnika, na mocy ustawy, otrzyma również dodatkowo wspólnik spółki cywilnej będący rodzeństwem wspólnika, którego kwalifikacje zawodowe w rzemiośle są wykorzystywane we wspólnej działalności gospodarczej. W dotychczasowych przepisach jedynie wspólnik będący małżonkiem, wstępnym lub zstępnym wspólnika, którego kwalifikacje zawodowe w rzemiośle są wykorzystywane we wspólnej działalności gospodarczej, posiadał status rzemieślnika. Rozszerzenie tego uprawnienia na rodzeństwo wspólnika spółki cywilnej jest odpowiedzią na liczne sygnały napływające do ustawodawcy ze środowiska rzemiosła, dotyczące potrzeby wprowadzenia takiej regulacji. 

Natomiast spółki, których zawodowo wykonywana działalność gospodarcza stała się rzemiosłem w związku z wejściem w życie znowelizowanych przepisów, zostaną uznane za rzemieślnika dopiero z chwilą złożenia deklaracji o przystąpieniu do cechu lub izby rzemieślniczej. 

Przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą z wykorzystaniem kwalifikacji zawodowych w rzemiośle, których zawodowo wykonywana działalność gospodarcza stała się rzemiosłem w związku z wejściem w życie znowelizowanych przepisów, niezainteresowani statusem rzemieślnika, będą mogli pozostać poza rzemiosłem.

Proponowana definicja rzemieślnika przewiduje – jak obecnie − ograniczenie wielkości przedsiębiorcy rzemieślnika do mikro-, małego i średniego przedsiębiorcy.

Przyjęcie rozszerzonej definicji rzemiosła

Obecna ustawa o rzemiośle wyklucza z rzemiosła usługi lecznicze, a tym samym niektóre czynności/zawody zaliczane tradycyjnie do rzemiosła. 

Projekt nowelizacji proponuje włączenie do rzemiosła usług optyka okularowego i protetyka słuchu, których działalność zaliczana jest do usług leczniczych, co do zasady wyłączonych z rzemiosła, natomiast w zawodach tych prowadzone jest dualne kształcenie zawodowe kończące się egzaminem czeladniczym lub mistrzowskim.

Zmiany w zakresie dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika

W odniesieniu do dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika proponuje się wprowadzenie zasady, zgodnie z którą dofinansowanie przysługiwać będzie za fakt podejścia młodocianego do egzaminu czeladniczego bądź zawodowego, nie zaś – zdania go. Waloryzacja dofinansowania miałaby zaś następować w przypadku gdy wzrost wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych przekroczyłby 5% nie w stosunku do roku poprzedniego, ale w stosunku do roku, w którym dokonano poprzedniej (ostatniej) waloryzacji.

Wprowadzenie w przepisach dodatkowych bodźców zachęcających do zainicjowania procedury mediacyjnej lub koncyliacyjnej w sprawach administracyjnych oraz cywilnych (sprawy gospodarcze i prawa pracy). 

Doprecyzowane zostaną przepisy o zakresie spraw, w których może być prowadzona mediacja administracyjna, oraz pouczeniach o mediacji w postępowaniu administracyjnym, aby strony mogły dowiedzieć się o możliwości korzystania z mediacji oraz zaletach tego rozwiązania.

Na gruncie KPC wzmocniona zostanie zasada skłaniania przez sąd do polubownego zakończenia sporu poprzez kierowanie stron do wzięcia udziału w spotkaniu informacyjnym nt. polubownych metod rozwiązywania sporów albo kierowania stron do mediacji w sprawach z zakresu prawa pracy (za wyjątkiem spraw dotyczących rozwiązania umowy o pracę), spraw z zakresu prawa gospodarczego oraz innych spraw z udziałem przedsiębiorców, jeśli pozew nie będzie zawierał informacji o próbach pozasądowego rozwiązania sporu albo wyjaśnienia przyczyn niepodjęcia takich prób. 

W KPC proponuje się także rozszerzyć możliwość zatwierdzenia ugody zawartej przez strony postępowania / postępowań także o sprawy objęte ugodą, które nie są przedmiotem postępowania sądowego. Pozwoli to stronom zakończyć w ramach jednej ugody wiele problematycznych kwestii, niekiedy ze sobą połączone, a niekoniecznie zostały objęte pozwem albo pozwami.”

Wprowadzenie zmiany do ustawy Prawo bankowe polegającej na umożliwieniu prowadzenia przez banki rachunków wspólnych na rzecz funduszy inwestycyjnych zarządzanych przez jedno towarzystwo funduszy inwestycyjnych (TFI).

Proponowane przepisy rozszerzają aktualnie uregulowany ustawą Prawo bankowe krąg podmiotów, na rzecz których banki mogą prowadzić rachunki wspólne. Proponuje się aby uprawnienie do posiadania rachunków wspólnych obejmowało również fundusze inwestycyjne zarządzane przez jedno towarzystwo funduszy inwestycyjnych oferujące swoim klientom produkty finansowe. 

Forma dokumentowa umowy leasingu

Zawieranie umów leasingu w formie dokumentowej, bez konieczności posiadania podpisu elektronicznego weryfikowanego za pomocą kwalifikowanego certyfikatu, pozwoli usprawnić i przyspieszyć zawieranie tego typu umów, a także wpłynie pozytywnie na bezpieczeństwo stron obrotu. Proponowane rozwiązanie znacznie ułatwi i przyspieszy efektywność i dynamikę udzielania finansowania w formie leasingu. 

 

Pozostałe zmiany

• Wprowadzenie zmian koniecznych dla usunięcia deficytu regulacji prawnych odnoszących się do zasad procesowych uczestnictwa Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców w postępowaniach przed sądami powszechnymi i Sądem Najwyższym, w ramach których Rzecznik realizuje swoje ustawowe zadania.
• Zmiana dopuszczonego limitu środków przeznaczanych na koszty realizacji zadania rozpatrywania wniosków o udzielenie pomocy publicznej w celu ratowania lub restrukturyzacji przedsiębiorstw przez Agencję Rozwoju Przemysłu z 2% do 5% od środków przeznaczonych w budżecie państwa na udzielanie pomocy.
  Zmiana dopuszczonego limitu środków przeznaczanych na koszty realizacji zadania z 2% do 5% pozwoli zabezpieczyć ciągłość realizacji programu w roku 2025 oraz prawdopodobnie w latach kolejnych.

Prawo gospodarcze przyjazne przedsiębiorcom

• Wprowadzenie zasady równoważenia obowiązków administracyjnych do art. 67 Prawa przedsiębiorców (nawiązującej do koncepcji realizowanej w wielu krajach europejskich tzw. „one in, one out”).

Zasada będzie polegała na tym, by projektując nowe obowiązki administracyjne, projektodawca dążył do zmniejszenia obciążeń administracyjnych wynikających z uregulowań prawnych już obowiązujących w danej dziedzinie.

• Wprowadzenie zasady projektowania oceny funkcjonowania aktu normatywnego (OSR ex post).

Proponuje się, by przyjmowane przez Radę Ministrów projekty aktów normatywnych z zakresu prawa gospodarczego zawierały w OSR informacje na temat zakresu oceny funkcjonowania projektowanego aktu lub jego części, w szczególności mierników określających stopień realizacji jego celów oraz terminu przygotowania takiej oceny.

• Wprowadzenie zasady obowiązkowej oceny skutków regulacji ex post, zgodnie z którą ocenę funkcjonowania aktu normatywnego (OSR ex post) przeprowadza się obowiązkowo w sytuacji, gdy dany akt został przyjęty 
  w wyniku rządowego procesu legislacyjnego, w którym odstąpiono od przeprowadzenia konsultacji publicznych (nie później niż po upływie dwóch lat od wejścia w życie takiego aktu).
• Wprowadzenie zasady oceny projektu pod kątem notyfikacji usługowej.
• Wprowadzenie odpowiedniego vacatio legis projektów ustaw.

Zgodnie z propozycją, wnioskodawcy projektów ustaw określających zasady działalności gospodarczej mają kierować się przy wyznaczaniu terminu wejścia w życie potrzebą zapewnienia przedsiębiorcom czasu niezbędnego do dostosowania ich działalności gospodarczej do tych zasad, przy czym termin ten nie powinien być krótszy niż 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. Odstąpienie od ww. zasady będzie mogło nastąpić jedynie wówczas, gdy przemawia za tym ważny interes publiczny, w tym projektowane przepisy będą korzystne dla przedsiębiorców, lub gdy wynika to z konieczności implementacji lub wykonania przepisów prawa Unii Europejskiej.

• Wprowadzenie zmian mających na celu usprawnienie procesu dokonywania bieżących przeglądów prawa gospodarczego wynikającego z art. 70 Prawa przedsiębiorców.

Planuje się doprecyzowanie podstawowego zakresu przedkładanych informacji, wskazanie organu - gospodarza procesu obsługi przekazywania informacji (założono, że jest nim minister właściwy do spraw gospodarki), stworzenie podstawy prawnej do udostępniania wzoru formularza informacji ministrom kierującym działami administracji rządowej (wzór formularza będzie publikowany w Biuletynie Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw gospodarki), stworzenie zasad postępowania z uzyskanymi od tych ministrów informacjami (obowiązek przekazania takich informacji wskazanym podmiotom, które w systemie prawnym wyposażone są w kompetencje związane z oceną praktyki legislacyjnej, tj. Radzie Dialogu Społecznego, Radzie Legislacyjnej, Radzie Pożytku Publicznego, Rzecznikowi Małych i Średnich Przedsiębiorców) w celu umożliwienia tym podmiotom wyrażenia opinii lub zajęcia stanowiska. Postuluje się także wprowadzenie obowiązku publikowania w BIP ministra właściwego do spraw gospodarki zarówno informacji przekazywanych przez ministrów kierujących działami administracji rządowej, jak również opinii i stanowisk dotyczących tych informacji. 

• Wprowadzenie obowiązku cyklicznego opracowywania Programu regulacyjnego.

W celu zapewnienia ciągłej poprawy jakości regulacji proponuje się wprowadzenie Programu regulacyjnego. Byłoby to rozwiązanie wzorowane na Polityce zakupowej państwa. Program będzie określał priorytetowe działania w obszarze kształtowania otoczenia prawnego wykonywania działalności gospodarczej w zakresie: redukcji obciążeń regulacyjnych; dokonywania oceny funkcjonowania aktów normatywnych i nadzoru nad realizacją programu. Program będzie uwzględniać wyniki przeglądu funkcjonowania aktów normatywnych i planuje się jego opracowanie cyklicznie raz na 4 lata. Byłby zatwierdzany przez Radę Ministrów na wniosek ministra właściwego ds. gospodarki.  

Kiedy nowe przepisy wejdą w życie?

Omawiany projekt zakłada, że większość nowych przepisów wejdzie w życie 1 maja 2025 r. Tylko przepisy dotyczące rozpraw zdalnych przed Krajową Izbą Odwoławczą wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2026 r. Jednak nie wydaje się możliwe zakończenie procesu legislacyjnego do końca kwietnia. Zatem termin wejścia w życie zmian będzie najprawdopodobniej przesunięty.

Źródła: Rządowy projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu deregulacji prawa gospodarczego i administracyjnego oraz doskonalenia zasad opracowywania prawa gospodarczego - druk nr 1108 - przebieg procedury legislacyjnej w Sejmie.

Projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu deregulacji prawa gospodarczego i administracyjnego oraz doskonalenia zasad opracowywania prawa gospodarczego (UA8).