Strata ze zbycia przedawnionej wierzytelności w kosztach

Na przychody osiągane przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą składają się nie tylko te otrzymane, ale również przychody należne, niezależnie od tego, czy zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych, bonifikat i skont. Przedsiębiorca sprzedając kontrahentowi towar lub usługę, która stanowi przedmiot jego działalności gospodarczej, zobowiązany jest do zaliczenia uzgodnionej zapłaty do przychodów, również wtedy, kiedy faktycznie nie otrzymał zapłaty. W przypadku kiedy przedsiębiorca zdecyduje się zbyć wierzytelność z dyskontem wyspecjalizowanemu podmiotowi zajmującemu się ich ściąganiem, może powstać strata. Przedsiębiorca sprzedając wierzytelność po cenie rynkowej, uzyskuje niższą cenę, niż wynosi jej wartość nominalna, a ponad to zobowiązany jest do zapłaty podatku od pierwotnie nieotrzymanej należności.

Nagrody i premie wypłacone pracownikom w kosztach

Powstaje, więc problem prawny, czy stratę ze zbycia przedawnionej wierzytelności można uznać za koszt uzyskania przychodu? Z takim pytaniem do fiskusa zwróciła się spółka prowadząca działalność gospodarczą na rynku produktów żywnościowych.

W przedstawionym stanie faktycznym wskazano, że spółka boryka się z problemem nieterminowych płatności i niewypłacalności kontrahentów. Wiele wierzytelności staje się wierzytelnościami przedawnionymi. Spółka nie posiada doświadczenia w przedmiocie ściągania należności, a jej pracownicy nie są w tym zakresie wyspecjalizowani, dlatego planuje dokonać zbycia tych wierzytelności. Cena sprzedaży zostanie ustalona na poziomie rynkowej wartości wierzytelności, która będzie niższa od ich wartości nominalnej. Różnica między wartością nominalną wierzytelności a wartością rynkową stanowi stratę, którą spółka chce zaliczyć jako koszt uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT spółka zarachowała wierzytelności w wysokości nominalnej do przychodów należnych.

W złożonym wniosku o interpretację podatkową spółka przedstawiła, że jej zdaniem strata powstała w wyniku sprzedaży przedawnionej wierzytelności przysługującej jej od kontrahenta, na rzecz wyspecjalizowanego podmiotu trudniącego się w ściąganiu należności, stanowi koszt uzyskania przychodów. Spółka stoi na stanowisku, że nie istnieje rozróżnienie na wierzytelności przedawnione i nieprzedawnione. Kluczowe znaczenie ma jedynie uprzednie zarachowanie wierzytelności, jako przychód należny podatnika.