Zmiany w podatku CIT od stycznia 2018 r.

Założenia reformy

Głównym założeniem projektu jest uszczelnienie poboru podatku CIT w taki sposób, aby zapewnić powiązanie wysokości płaconego przez duże przedsiębiorstwa, w szczególności przedsiębiorstwa międzynarodowe, podatku z faktycznym miejscem uzyskiwania przez nie dochodu. Celem reformy jest również ograniczenie uprawnień podatników do modyfikacji wysokości kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, które to uprawnienie przekłada się na znaczące obniżenie podstawy opodatkowania. Twórcy ustawy położyli więc szczególny nacisk na wzmocnienie mechanizmów mających przeciwdziałać unikaniu opodatkowania.

Warto zwrócić uwagę na:

- wyodrębnienie w ustawie o CIT źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych oraz rozdzielenie dochodów uzyskiwanych z tego źródła od pozostałych dochodów podatnika;

- modyfikację przepisów ograniczających wysokość odliczanych odsetek oraz przepisów dotyczących kontrolowanej spółki zagranicznej – CFC;

- poprawki dotyczące funkcjonowania podatkowych grup kapitałowych;

- wprowadzenie przepisów limitujących wysokość kosztów uzyskania przychodów stanowiących usługi niematerialne oraz związanych z korzystaniem z wartości niematerialnych i prawnych; oraz

- wprowadzenie tzw. minimalnego podatku dochodowego w odniesieniu do podatników posiadających nieruchomości komercyjne o znacznej wartości.

Uszczelnianie systemu czy faktyczny wzrost opodatkowania?

Już sam zakres proponowanych zmian świadczy o dużej determinacji rządu do odbudowania wpływów podatkowych. Wydaje się, że rzeczywistym zamiarem fiskusa jest realne podwyższenie opodatkowania firm, a nie – jak stara się to przedstawić skarbówka – uszczelnienie systemu podatkowego. Projekt ustawy jest bowiem regulacją na tyle uniwersalną, iż obejmuje właściwie wszystkie obszary prowadzenia działalności gospodarczej. Nie ogranicza się do wybranych branż, tak jak to miało miejsce chociażby w przypadku reformy VAT.

Polecamy: Pakiet żółtych książek - Podatki 2018

Na co zwrócić uwagę?

Jedną z najbardziej krytykowanych zmian jest ograniczenie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi niematerialne (umowy licencyjne, usługi doradcze, księgowe, badania rynku, usługi prawne itp.) nabywane od podmiotów powiązanych. Projekt nowelizacji w obecnym kształcie przewiduje wprowadzenie limitu w wysokości 3 mln zł w roku podatkowym, którego przekroczenie nie będzie uprawniało podatnika do zaliczenia poniesionych wydatków w koszty. Niewątpliwie takie działanie zostało wymierzone w podmioty sztucznie kreujące koszty podatkowe.

Nie sposób jednak oprzeć się wrażeniu, że dla większości przedsiębiorstw uzyskujących przychody na poziomie kilkuset milionów złotych rocznie wprowadzenie limitu w wysokości 3 mln zł będzie istotnym obciążeniem podatkowym.