Środki trwałe i wartości niematerialne i prawne w 2018 roku – zmiany w PIT i CIT

Zmiany w podatku CIT od stycznia 2018 r.

Omawiane zmiany znajdują się w projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, który 4 października 2017 r. został przyjęty przez Radę Ministrów i skierowany do Sejmu.

Ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. poz. 2175).

Podwyższenie do 10.000 zł limitu wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych umożliwiającego jednorazowe zaliczenie wydatków na nabycie tych środków lub wartości do kosztów uzyskania przychodów (zarówno w ustawie o PIT, jak i ustawie o CIT)

Jak wskazuje Minister Rozwoju i Finansów w ww. projekcie, obecnie obowiązujący limit umożliwiający bezpośrednie zaliczenie wydatku na nabycie środka trwałe o lub wartości niematerialnej i prawnej do kosztów uzyskania przychodów wynosi 3.500 zł i nie był aktualizowany od kilkunastu lat. Jednocześnie w tym czasie skumulowana inflacja wyniosła ok. 42%. Podwyższenie ww. kwoty do wysokości 10.000 zł tj. powyżej czynnika inflacji, stanowić będzie, zdaniem Ministra formę dodatkowej zachęty do zwiększenia wydatków inwestycyjnych, która w głównym stopniu powinna oddziaływać na mikro-, małe i średnie przedsiębiorstwa.

To ważny dla wszystkich podatników podatków dochodowych limit. Zgodnie z art. 16d ustawy o CIT (analogiczny jest przepis art. 22d ustawy o PIT) podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 3500 zł. A w takim przypadku wydatki poniesione na ich nabycie stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Trzeba wiedzieć, że w przypadku czynnych podatników VAT, którzy mają prawo do odliczenia VAT naliczonego, jednorazowe zaliczenie do kosztów będzie możliwe w przypadku tych składników majątku, których wartość zakupu nie przekroczyła 3500 zł netto bez VAT. Natomiast w przypadku podmiotów niebędących czynnym podatnikiem VAT (przez co nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego) cena nabycia liczona jest łącznie z podatkiem VAT.

NOWOŚĆ na Infor.pl: Prenumerata elektroniczna Dziennika Gazety Prawnej KUP TERAZ!

Polecamy: Pakiet żółtych książek - Podatki 2018

Zasadą jest stopniowe zaliczanie do kosztów podatkowych wydatków na nabycie lub wytworzenie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych poprzez tzw. odpisy amortyzacyjne.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h–16m ustawy o CIT (i analogicznych art. 22h–22m ustawy o PIT), gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy (o ile wcześniej nie skorzystali z ww. możliwości zaliczenia tych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów), mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Warto pamiętać, że zgodnie z ustawami o PIT i o CIT, jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie środki trwałe i wartości niematerialne i prawnych, o wartości początkowej przekraczającej 3500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok, podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata

Dostosowanie przepisów ustawy o PIT i ustawy o CIT do nowej Klasyfikacji Środków Trwałych 2016 (KŚT)

Zarówno ustawa o PIT, jak i ustawa o CIT w swej treści odwołują się do Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT). Z dniem l stycznia 2017 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. poz. 1864) i wprowadziło nową klasyfikację KŚT.

Na podstawie § 2 pkt l powołanego rozporządzenia, w sprawach podatkowych, o których stanowi usta a o PIT oraz ustawa o CIT, do dnia 31 grudnia 2017 r. stosuje się rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych.

W związku z powyższym, konieczne jest dostosowanie, z dniem l stycznia 2018 r., przepisów o podatku dochodowym do nowej klasyfikacji KŚT. Na skutek zaniechania przedmiotowej zmiany, po dniu 31 grudnia 2017 r. nie byłoby podstaw do odwoływania się w przepisach o podatku dochowym do nowej klasyfikacji KŚT.

Przygotowany przez Ministra Rozwoju i Finansów projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne zakłada zmianę ustawy o PIT oraz ustawy o CIT w zakresie, w jakim jest to niezbędne z uwagi na ich dostosowanie do nowej klasyfikacji KŚT.

Zmiany przygotowano we współpracy z Głównym Urzędem Statystycznym. Dokonując zmian, posiłkowano się kluczami powiązań KST 2010 - KST 2016 i KST 2016 - KST 2010 zawartymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT).