Wycieczka zagraniczna sfinansowana przez pracodawcę nie jest przychodem pracowników
REKLAMA
REKLAMA
Wycieczka do Włoch na koszt firmy
Pewna Spółka zorganizowała dla wszystkich swoich pracowników i ich małżonków wycieczkę do Włoch. Wycieczka nie była obowiązkowa i nie wszyscy pracownicy na nią pojechali. Celem wycieczki była integracja pracowników i poprawa wzajemnych relacji służbowych. Około 2/3 kosztów wycieczki miała sfinansować Spółka ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a pozostałą część mieli dopłacić pracownicy ze swoich środków. Po rezygnacji niektórych z pracowników, którzy początkowo zgłosili chęć udziału w wycieczce, okazało się, że ci pracownicy, którzy pojechali na wycieczkę nie musieli do niej dopłacać. Zatem ostatecznie cały koszt wycieczki został pokryty ze środków zfśs Spółki.
Spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej. Zapytała, czy jest zobowiązana jako płatnik do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na PIT od świadczeń otrzymanych przez pracowników w związku z ich udziałem w wycieczce.
Zdaniem Spółki takiego obowiązku nie ma, bo nieodpłatne świadczenie w postaci owej wycieczki nie stanowi dla pracowników przychodu w PIT. Spółka powołała się przy tym na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13), w którym Trybunał Konstytucyjny określił kiedy nieodpłatne świadczenie dla pracownika może być uznane przychód w PIT ze stosunku pracy.
Dobrowolna wycieczka nie jest przychodem
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 2 lutego 2016 r. (nr IPTPB1/4511-652/15-4/SJ) zgodził się ze Spółką.
Organ również powołał się na ww. wyrok TK i przypomniał, że Trybunał definiując pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:
1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3. stanowią wymierną korzyść przypisaną indywidualnemu pracownikowi (korzyść nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Dlatego też przychód (korzyść majątkowa) nie wystąpi jeżeli pracownik uczestniczy w wycieczce dobrowolnie, a udział w wycieczce nie był wymagany przez pracodawcę. Zdaniem TK i organów podatkowych nie ma żadnej pewności, że gdyby nie wycieczka organizowana przez pracodawcę, to pracownik wykupiłby taki wyjazd za własne pieniądze. Nie można więc twierdzić, że pracownik jadąc na wycieczkę zafundowaną przez pracodawcę zaoszczędził swoje pieniądze i w ten sposób odniósł korzyść majątkową.
Dodatkowym argumentem przeciw opodatkowaniu takiego nieodpłatnego świadczenia jest brak indywidualnie przypisanego do konkretnego pracownika świadczenia.
Organ podatkowy przyznał, że mimo bardzo szerokiej definicji w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, nie każde nieodpłatne świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, jest świadczeniem opodatkowanym PIT.
Zatem pracownicy, którzy wzięli udział w tej wycieczce nie mają obowiązku płacić podatku dochodowego z tego tytułu (bo nie zaistniał po ich stronie przychód), a Spółka nie musi w tym zakresie pełnić obowiązków płatnika PIT.
REKLAMA
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat