Stawka podatku od nieruchomości od gruntów niezabudowanych objętych obszarem rewitalizacji
REKLAMA
REKLAMA
Ustawa z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji (Dz. U. poz. 1777) wprowadziła do ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 849 ze zm.) nową kategorię stawki podatku od nieruchomości od gruntów niezabudowanych objętych obszarem rewitalizacji, o którym mowa w ustawie o rewitalizacji, i położonych na terenach, dla których miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową, usługową albo zabudowę o przeznaczeniu mieszanym obejmującym wyłącznie te rodzaje zabudowy, jeżeli od dnia wejścia w życie tego planu w odniesieniu do tych gruntów upłynął okres 4 lat, a w tym czasie nie zakończono budowy zgodnie z przepisami prawa budowlanego.
REKLAMA
Polecamy: Sprzedaż nieruchomości firmowej - rozliczenie podatkowe i ewidencja
Zasadniczym celem ww. regulacji było stworzenie mechanizmu zachęcającego właścicieli nieruchomości położonych na obszarze rewitalizacji do wzięcia udziału w działaniach prowadzących do odnowy tego obszaru, w tym poprzez realizację zagospodarowania terenu przewidzianego planem miejscowym.
Gmina, uchwalając plan miejscowy i ponosząc w związku z tym koszty (w tym koszty odszkodowań), dokonuje inwestycji w dany fragment swojego obszaru, także realizując inwestycje celu publicznego na nim przewidziane. Powinna w związku z tym dysponować środkami zachęcającymi właścicieli nieruchomości objętych planem miejscowym do równoległej realizacji inwestycji prywatnych. Tylko wtedy nakłady poniesione na plan miejscowy mają charakter wydatków celowych i gospodarnych.
Zamiarem projektodawcy ustawy o rewitalizacji było ustanowienie określonej sekwencji zdarzeń, w ramach której najpierw podjęta zostaje decyzja o wyznaczenia obszaru rewitalizacji, potem zaś stosowane są regulacje związane z tym obszarem - tak, aby nie zaskakiwać właścicieli nieruchomości nowymi uregulowaniami, lecz aby umożliwić im świadome współkształtowanie statusu prawnego obszaru rewitalizacji oraz poznanie skutków prawnych jego wyznaczenia i umożliwienie zareagowania na te skutki.
Uwzględniając powyższe przyjąć należy, że przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. d ustawy o podatkach i opłatach lokalnych umożliwia nałożenie podwyższonej stawki podatku od nieruchomości dopiero po 4 latach od dnia, w którym nastąpiło spełnienie przez nieruchomość obydwu warunków z ustawy, tj. zarówno wyznaczenie obszaru rewitalizacji jak i wejście w życie planu miejscowego o określonych ustaleniach. Zawarte w przepisie określenie „tych gruntów", dotyczy gruntów w odniesieniu do których zaczęła obowiązywać uchwała w sprawie ustanowienia obszaru rewitalizacji. Należy więc uznać, że wyższa stawka podatku od nieruchomości liczona będzie dopiero w przypadku, gdy najpierw dla gruntu zaczęła obowiązywać uchwała o wyznaczeniu obszaru rewitalizacji, następnie zaś upłynęło 4 lata obowiązywania planu miejscowego o określonym przeznaczeniu, które nie zostało zrealizowane.
W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości są nieruchomości, w tym nieruchomości gruntowe.
Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), nieruchomości gruntowe to części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności.
REKLAMA
Powyższe unormowanie wskazuje na dwie przesłanki, które muszą być spełnione łącznie, aby można mówić o nieruchomości gruntowej, tj. wyodrębnienie części powierzchni ziemskiej przez oznaczenie jej granicami oraz uczynienie z tego przedmiotu odrębnej własności.
Konsekwentnie do powyższego, w niektórych przypadkach, przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości może być nieruchomość gruntowa składająca się z kilku działek ewidencyjnych. W takiej sytuacji, poszczególne działki nie stanowią samodzielnego przedmiotu opodatkowania. Tym samym działki niezbudowane wchodzące w skład tej samej nieruchomości co przynajmniej jedna działka zabudowana należy zakwalifikować jako nieruchomość gruntową zabudowaną.
W świetle powyższego, w stosunku do działki niezabudowanej wchodzącej w skład nieruchomości zabudowanej nie powinna, pomimo objęcia jej obszarem rewitalizacji, mieć zastosowania wyższa stawka podatku od nieruchomości od gruntów niezabudowanych.
REKLAMA
REKLAMA
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat