Pobieranie przez płatników podatku od spadków i darowizn od 1 stycznia 2016 r.

Autopromocja

Chodzi o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie pobierania przez płatników podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r., poz. 2004), wchodzące w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

Polecamy: Podatki 2016 - komplet żółtych książek

Rozporządzenie to było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie pobierania przez płatników podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2013 r. poz. 143), które utraci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1045).

Autopromocja

Webinar: VAT 2025

Sprawdź

Sprzedaż towarów uzyskanych w spadku po przedsiębiorcy

Rozporządzenie określa:

- sposób pobierania podatku przez płatników, w tym czynności związane z poborem podatku, zakres pouczeń udzielanych podatnikom oraz treść rejestru podatku;

Autopromocja

Webinar: VAT 2025

Sprawdź

- zakres danych zawartych w deklaracji o wysokości pobranego i wpłaconego przez płatnika podatku;

- zakres oraz sposób przekazywania przez płatników informacji zawierającej dane dotyczące czynności dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Autopromocja

Kasowy PIT 2025 – webinar.
Nowe przepisy

Sprawdź

Polecamy: IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

Zgodnie z nowym rozporządzeniem, płatnicy określają w treści sporządzanych aktów notarialnych podstawę prawną pobrania podatku i sposób jego obliczenia bądź podstawę prawną niepobrania podatku oraz w przypadku:

1) darowizny – określają przedmiot darowizny, jej wartość, grupę podatkową wynikającą z osobistego stosunku łączącego obdarowanego z darczyńcą;

2) nieodpłatnego zniesienia współwłasności – określają przedmiot czynności, wartość rzeczy lub prawa majątkowego w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności przysługującego nabywcy przed jej zniesieniem, grupę podatkową wynikającą z osobistego stosunku łączącego nabywcę ze zbywcą;

3) nieodpłatnego ustanowienia służebności oraz użytkowania – określają przedmiot czynności, wartość rzeczy obciążonej służebnością lub użytkowaniem oraz wartość służebności lub użytkowania, grupę podatkową wynikającą z osobistego stosunku łączącego nabywcę ze zbywcą.

Płatnicy ustnie pouczają podatników o:

1) skutkach przewidzianych w ustawie z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2013 r. poz. 186, z późn. zm.) w razie podania nieprawdy lub zatajenia prawdy, przez co podatek narażony jest na uszczuplenie;

2) przysługującym organowi podatkowemu prawie do określenia, podwyższenia lub obniżenia wartości przedmiotu czynności prawnej;

3) ciążącym na podatniku obowiązku zapłaty podatku w przypadku określenia lub podwyższenia wartości przedmiotu czynności przez organ podatkowy.

Zgodnie z treścią rozporządzenia rejestr podatku zawiera następujące rubryki:

1) liczbę porządkową;

2) datę sporządzenia aktu notarialnego;

3) numer repertorium A;

4) datę wpisania do rejestru aktu notarialnego;

5) imię i nazwisko oraz miejsce zamieszkania podatnika;

6) identyfikator podatkowy NIP lub identyfikator podatkowy numer PESEL (jeżeli podatnik go posiada);

7) zwięzłe określenie treści czynności;

8) wartość przedmiotu czynności;

9) miejsce położenia nieruchomości stanowiącej przedmiot tej czynności (miejscowość, gmina, powiat, województwo);

10) grupę podatkową wynikającą z osobistego stosunku łączącego nabywcę ze zbywcą;

11) kwotę pobranego podatku albo podstawę prawną jego niepobrania;

12) uwagi.

Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata

Płatnicy w rejestrze podatku:

1) dokonują podsumowania kwot podatku pobranego w każdym miesiącu, za jaki dokonywane jest rozliczenie podatku z organem podatkowym;

2) odnotowują w rubryce „uwagi” kwoty podatku przekazanego na rachunek bankowy organu podatkowego, datę wpłaty i okres, którego wpłata dotyczy.

3. Rejestr podatku może być zastąpiony przez repertorium A, przewidziane przepisami o prowadzeniu ksiąg notarialnych oraz przekazywaniu na przechowanie dokumentów. Przepisy dotyczące rejestru stosuje się odpowiednio do repertorium zastępującego rejestr.

Natomiast deklaracja o wysokości pobranego i wpłaconego przez płatnika podatku zawiera następujące dane:

1) okres, za który składana jest deklaracja;

2) miejsce i cel składania deklaracji (nazwa i adres siedziby organu podatkowego, złożenie deklaracji/korekta deklaracji);

Czy częściowa spłata kredytu przez rodziców to darowizna?

3) dane płatnika;

4) identyfikator podatkowy płatnika;

5) adres siedziby kancelarii notarialnej;

6) dane dotyczące należności:

a) łączną kwotę podatku pobranego w danym miesiącu w zł (po zaokrągleniu do pełnych zł),

b) kwotę potrąconego wynagrodzenia z tytułu poboru podatku w zł (po zaokrągleniu do pełnych zł),

c) kwotę podatku wpłaconego na rachunek bankowy właściwego organu podatkowego w zł;

7) informację o kwocie podatku należnego poszczególnym gminom, sporządzoną z uwzględnieniem zasad przekazywania wpływów z tego podatku określonych w art. 15 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2015 r. poz. 513, z późn. zm.), zawierającą:

a) dane identyfikujące gminę (nazwę gminy, jej identyfikator rejestru TERYT, nazwę województwa i powiatu, w których gmina jest położona),

b) łączną kwotę podatku należnego poszczególnym gminom,

c) numery repertorium A, pod którymi wpisane są czynności prawne, z tytułu których podatek jest należny poszczególnym gminom;

8) oświadczenie płatnika o zgodności podanej kwoty pobranego podatku z kwotami wykazanymi w prowadzonym rejestrze;

9) podpis płatnika.

Przekazanie przez płatników organowi podatkowemu informacji zawierającej treść aktów notarialnych dotyczących czynności, z tytułu których są płatnikami podatku, następuje przez przekazanie odpisów aktów przez nich sporządzonych.

Podyskutuj o tym na naszym FORUM