Zmiana sposobu zaskarżania indywidualnych interpretacji podatkowych

Nowy art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nakłada na skarżącego interpretację indywidualną obowiązek spełnienia warunków, które musi spełniać skarga kasacyjna. Wymogi te mogą się wydawać podatnikowi zbyt skomplikowane, wymagające specjalistycznej wiedzy prawniczej. Niedawno wydane stanowisko NSA w tej sprawie (Dziennik Gazeta Prawna z 16 marca 2015 r.), a także starsza uchwała tegoż sądu z dnia 8 stycznia 2007 r. (sygn. I FPS 1/06) może pomóc nieco uspokoić podatników.

100 pytań o samochód w firmie + CD

Według znowelizowanego art. 57a PPSA zaskarżenie interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego będzie wymagało podniesienia jednego z trzech zarzutów:

- zarzutu naruszenia przepisów postępowania,

- zarzutu błędnej wykładni lub

- zarzutu niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisów prawa materialnego.

Ponadto WSA będzie związany podanymi przez skarżącego zarzutami oraz powołaną podstawą prawną.

W efekcie indywidualną interpretację podatkową trzeba będzie skarżyć jak wydaną w normalnym toku decyzję organu administracji publicznej, choć wydaje się, że nie jest ona w istocie władczym rozstrzygnięciem o prawach i obowiązkach podatnika w konkretnej sprawie, a jedynie urzędową informacją o wykładni i stosowaniu prawa podatkowego na gruncie konkretnego przypadku.

Sytuacja ta budzi wśród podatników kontrowersje. Część z nich może rozwiać przypomnienie wspomnianej na początku uchwały NSA, w której sąd ten stwierdza jednak, że: Sąd administracyjny - sprawując na podstawie art. 3 par. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ kontrolę działalności administracji publicznej, w sprawach skarg na decyzje administracyjne, wydane na podstawie art. 14b par. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm./ - jest obowiązany do kontroli takich decyzji również z punktu widzenia poprawności merytorycznej dokonanych w nich interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Z przedstawionej sentencji wynika, że na gruncie kontroli sadowej wydanej przez Ministra Finansów interpretacji podatkowej traktowana jest ona jako decyzja administracyjna, a zatem powinna być zaskarżana w normalnym trybie.

Zdaniem NSA, nie bez znaczenia dla omawianej nowelizacji był sam charakter wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej i jego treść. Wnioskodawca przecież sam określa okoliczności, co do których mają zostać odniesione przepisy prawa podatkowego i sam dokonuje kwalifikacji prawnej opisanego zdarzenia poprzez podanie swojego własnego rozwiązania przedstawionego problemu. Zadanie Ministra Finansów sprowadza się zatem jedynie do oceny prawidłowości owego rozwiązania i podania właściwego, jego zdaniem, rozumienia przepisów.