Kara pieniężna za bezczynność wobec wezwania organu podatkowego

Uzasadnieniem dla przyjęcia takiego rozwiązania (umożliwienia organom podatkowym stosowania kar) jest dążenie do zapobiegania przedłużania postępowania lub uniemożliwienia jego zakończenia.

Ustawodawca wprowadził tą regulację chcąc, aby postępowanie przebiegało sprawnie oraz zakończyło się konkretnym rozstrzygnięciem w przewidzianym przez prawo terminie.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 czerwca 2008 roku (sygnatura II FSK 564/07) wypowiedział się, że Samo niezastosowanie przez organ środków dyscyplinujących świadka, przewidzianych w art. 262 Ordynacji podatkowej nie może przesądzać o istotnym naruszeniu przepisów postępowania, narusza tylko powagę organu, który uprzedza osobę wzywaną w charakterze świadka o grożącej jej odpowiedzialności z tytułu nieusprawiedliwionego niestawiennictwa, a następnie nie wyciąga konsekwencji ani też nie ponawia wezwań (w wypadku gdyby uznał, że poprzednie niestawiennictwo było uzasadnione).

Nałożenie kary pieniężnej na uczestnika postępowania dotyczy tylko postępowania podatkowego lub kontrolnego. Zachowanie podatników w toku postępowania sprawdzającego lub w związku z innymi czynnościami urzędowymi organów podatkowych, nie jest zagrożone karą porządkową.

Przepisy prawne dotyczące nałożenia wyżej wymienionej kary porządkowej znajdują się w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U.2005.8.60 ze zmianami), zwana dalej ustawą (art. 262 i art. 262a ).

Organ może nałożyć karę pieniężną w wysokości do 2.700 zł na:

-  stronę, pełnomocnika strony, świadka, biegłego, 

- osobę, która wyraziła zgodę na powołanie jej na biegłego

- osób trzecich, które bezzasadnie odmawiają okazania przedmiotu oględzin

- uczestników rozprawy, którzy poprzez swoje niewłaściwe zachowanie utrudniają jej przeprowadzenie (art. 262 ordynacji).

Wyliczenie to ma charakter zamknięty, co oznacza, że tylko wymienione osoby mogą zostać ukarane karą pieniężną. Nie ma możliwość stosowania tej regulacji wobec innych podmiotów.

Polecamy: Od 1 stycznia 2012 roku wzrasta kara porządkowa

Polecamy: Podatek od spadków i darowizn

Organ podatkowy uzyska takie prawo w sytuacji, gdy wymienione podmioty, mimo prawidłowego wezwania organu:

1. nie stawiły się osobiście bez uzasadnionej przyczyny, mimo że byli do tego zobowiązani, lub

2. bezzasadnie odmówiły złożenia wyjaśnień, zeznań, wydania opinii, okazania przedmiotu oględzin lub udziału w innej czynności,