Obowiązek dowodowy na gruncie postępowania podatkowego

Należy przede wszystkim zaznaczyć, iż w przepisach Ordynacji podatkowej prawodawca nie przyjął klasycznej instytucji „ciężaru dowodowego” unormowanej w Kodeksie cywilnym. W świetle obowiązującego art. 6 Kodeksu cywilnego ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Na gruncie postępowania podatkowego „rozkład” ciężaru dowodowego został wyrażony w jednej z naczelnych zasad postępowania podatkowego tzw. zasadzie prawdy obiektywnej.

Na kim leży ciężar dowodu w procesie karnym?

Co ma zrobić podatnik w razie bezczynności organu podatkowego

Zgodnie z art. 122 Ordynacji podatkowej w toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy. Powołany przepis jednoznacznie wskazuje regułę zgodnie, z którą to na organie podatkowym spoczywa obowiązek zebrania wszystkich dowodów mających znaczenie dla ustalenia stanu faktycznego.

Przybliżając konstrukcję zasady prawdy obiektywnej, można ogólnie wskazać, że zakłada ona, iż organ podatkowy wszczynając postępowanie podatkowe nie powinien z przekonania przyjmować jednostronnych tez, czy też założeń.

Jest on natomiast zobligowany do obiektywnego gromadzenia wszelkich istotnych dowodów – a więc w przypadkach spornych zarówno tych na korzyść, jak i na niekorzyść strony postępowania podatkowego.

Praktyka stosowania prawa spowodowała, iż ta prosta, jakby się mogło wydawać, zasada była przedmiotem licznych rozważań.

Prezentując instytucję – przyjętej na gruncie postępowania podatkowego – tzw. zasady prawdy obiektywnej, należy zwrócić uwagę, iż nie oznacza ona nieograniczonego obowiązku organu podatkowego w zakresie gromadzenia materiału dowodowego.