Od 2013 roku będzie można wystawiać faktury uproszczone

Zgodnie z art. 220 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) podatnicy są obowiązani wystawiać faktury, zamieszczając dane określone w art. 226 dyrektywy.

W dniu 13 lipca 2010 r. przyjęto dyrektywę Rady 2010/45/UE zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania (Dz. Urz. UE L 189 z 22.07.2010, str. 1), która wprowadza w art. 220a i 226b ww. dyrektywy Rady 2006/112/WE pojęcie „faktura uproszczona” i nakłada na państwa członkowskie UE obowiązek umożliwienia podatnikom z dniem 1 stycznia 2013 r. wystawiania takich faktur, m.in. w sytuacji gdy kwota faktury nie przekracza 100 EUR lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej (z zastrzeżeniem pewnych wyjątków określonych w dyrektywie).

W odpowiedzi na interpelację poselską nr 21599/11 Minister Finansów zapowiedział w związku z ww. dyrektywą 2010/45/UE, że jeszcze w 2011 roku zostaną podjęte prace implementujące przepisy dyrektywy dotyczące faktur uproszczonych, tak aby wprowadzić stosowne przepisy (z odpowiednio długim vacatio legis) z dniem 1 stycznia 2013 r.

Warto przypomnieć, że zgodnie z art. 238 dyrektywy 2006/112/WE istnieje możliwość nieumieszczania niektórych obowiązkowych danych wymaganych na fakturze. Warunkiem skorzystania z tej możliwości jest przeprowadzenie konsultacji z Komitetem ds. VAT.

Polska skorzystała z tej możliwości w odniesieniu do dokumentów wymienionych w § 17 i § 18 rozporządzenia ministra finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), m.in. biletów kolejowych czy dowodów zapłaty za przejazdy autostradami płatnymi.

Warto też zauważyć, że już teraz np. w Niemczech (także w niektórych innych krajach Unii Europejskiej) prawidłowo wystawiony paragon fiskalny zawierający nazwę i adres wystawcy, numer NIP, kwotę brutto oraz wyliczoną kwotę VAT/TAX/MwSt, i jego wartość brutto nie przekracza 150 euro, można księgować w firmie i jest podstawą do zwrotu pobranej i zapłaconej kwoty VAT zawartej w paragonie fiskalnym. Taki paragon nie musi zawierać nazwy firmy lub odbiorcy.

Projekt z 25 maja 2012 r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw przynosi propozycję uregulowań dotyczących faktur uproszczonych. Otóż zgodnie z projektowany nowym art. 106f ustawy o VAT:

Art. 106f. (faktura uproszczona)

1. W przypadku, gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo 100 euro – jeżeli kwoty w fakturze określone są w euro, faktura może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 3 – w zakresie danych nabywcy, pkt 8, 9 i 11 – 14, pod warunkiem  że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku, jeśli sprzedaż jest opodatkowana różnymi stawkami.

2.  Przepis art. 106e ust. 4 stosuje się odpowiednio.

3.  Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a, do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i na terytorium kraju oraz do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

A zgodnie z nowym projektowanym art. 106e ustawy o VAT:

1. Faktura wystawiana zgodnie z art. 106a-106d zawiera:

1)  datę wystawienia faktury;

2) kolejny numer faktury, nadany w ramach jednej lub kilku serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy  towarów lub usług oraz ich adresy;

4)  numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku,  z zastrzeżeniem pkt 26 lit. a;

5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 26 lit. b;

6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust.  1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7)   nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8)   miarę i ilość dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9)   cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek, w tym w formie rabatu za wcześniejszą zapłatę, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej;

11) wartość dostarczanych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12) stawkę podatku;

13) sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionej od podatku;

14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15) kwotę należności ogółem;

16) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, wyrazy „metoda kasowa”;

17) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d  ust. 2 - wyraz „samofakturowanie”;

18) w przypadku świadczenia usług turystyki, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 119 ust. 1 kwota marży – wyrazy „procedura marży dla biur podróży”;

19) w przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 marża – odpowiednio, wyrazy „procedura marży – towary używane”; „procedura marży – dzieła sztuki” lub „procedura marży –  przedmioty kolekcjonerskie i antyki”;

20) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi wyrazy „odwrotne obciążenie”;

21) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, albo na podstawie przepisów art. 113 ust. 1 lub 9:

a) przepis ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,

b) przepis dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od  podatku tę dostawę towarów lub to świadczenie usług, lub

c)  każde inne odesłanie wskazujące na to,  że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;

22) w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;

23) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d  ust. 1, wystawianych przez przedstawiciela podatkowego – nazwę lub imię i nazwisko, adres tego przedstawiciela podatkowego oraz jego numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany dla podatku;

24) w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu – moment (datę) dopuszczenia nowego  środka transportu do użytku oraz:

a) przebieg pojazdu – w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a;

b) liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu – w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c; 

25) w przypadku wystawienia jej przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) – dane określone w art. 136;

26) w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:

a) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, poprzedzony kodem PL,

b) numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany dla celów podatku od wartości dodanej, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, właściwy dla państwa członkowskiego tego nabywcy.

2.  Faktura, o której mowa w ust. 1, nie zawiera:

1) w przypadku świadczenia usług turystyki, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 119 ust. 1 kwota marży – danych określonych w ust. 1  pkt 9 – 14;

2) w przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 kwota marży – danych określonych w ust. 1 pkt 9 – 14;

3) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 20, w zakresie wskazanym w art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 – danych określonych w ust. 1 pkt 12 – 14;

4) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, albo na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 – danych określonych w ust. 1 pkt 12 i 14;

5) w przypadku, o którym mowa w art. 16 – danych określonych w ust. 1 pkt 4;

6) w przypadku:

a) eksportu towarów,

b) sprzedaży uprawnionym przedstawicielstwom dyplomatycznym i  urzędom konsularnym oraz członkom personelu tych przedstawicielstw i urzędów, a także innym osobom zrównanym z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych,

c) o którym mowa w art. 2 pkt 23 i 24, art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4 oraz art. 106b ust. 2  – danych określonych w ust. 1 pkt 5;

7) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14;

8) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14.

3.  Podatnik może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości dostarczonych poszczególnych towarów i wykonanych usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

4.   Kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określone są kwoty w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.

Polecamy: VAT 2013

Faktura VAT 2013