Roczne rozliczenie ryczałtu i karty podatkowej, czyli PIT-28 i PIT-16A
REKLAMA
SPIS TREŚCI
- Jak dokonać rocznego rozliczenia ryczałtu i karty podatkowej
- Termin i forma dostarczenia
- Zasady opodatkowania ryczałtem
- Złożenie zeznania
- Pobranie formularzy
- Ważny termin
- Wypełnienie PIT-28
- Część A: miejsce składania
- Część B: dane podatnika
- Część C: uzyskane przychody
- Część D: możliwe odliczenia
- Część E: obliczenie kwot odliczeń
- Część F: podstawa obliczenia PIT
- Część G: ryczałt według stawek
- Część H: odliczenia od ryczałtu
- Część I: ryczałt należny
- Części: J, K, L
- Części M i N: przekazanie 1 proc.
- Część O: załączniki
- Część P: podpis i oświadczenie
- Karta podatkowa do rozliczenia
- Deklaracja PIT-16A
- Rozliczenia zryczałtowane i opodatkowanie najmu w interpretacjach organów podatkowych
- Zagraniczny podatek można odliczyć w Polsce
- VAT zależy od klasyfikacji najmu stanowisk targowych
- Od najmu można płacić 8,5-proc. ryczałt
- Odmowa opłacania karty zezwala na ryczałt
- Zapłata długów za byłego najemcę podlega VAT
- Opłacanie karty można czasowo zawiesić
- Wynajmujący muszą płacić podatek dochodowy
- Na karcie nie można świadczyć usług dla firm
Termin i forma dostarczenia
Podatnikom ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz karty podatkowej został ponad miesiąc na rozliczenie podatkowe za 2008 rok. Podatnicy ryczałtu muszą do 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym, za który dokonywane jest rozliczenie, złożyć zeznanie o wysokości przychodów, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Natomiast osoby opłacające kartę podatkową, muszą do 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym, za który dokonywane jest rozliczenie, złożyć PIT-16A - deklarację o wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej w poszczególnych miesiącach roku podatkowego.
REKLAMA
W rozliczeniu za 2008 rok ryczałtowcy i kartowicze będą mieli trochę więcej czasu na złożenie deklaracji. Wszystko dlatego, że w 2009 roku 31 stycznia wypada w sobotę. Zatem ostatnim dniem na złożenie PIT-28 i PIT-16A będzie 2 lutego. Takie zasady wynikają z przepisów Ordynacji podatkowej, zgodnie z którymi jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.
Warto też wiedzieć, jaka forma wysłania pisma do urzędu pozwoli na zachowanie ustawowego terminu na złożenie PIT. Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało:
• wysłane za pomocą środków komunikacji elektronicznej, za poświadczeniem przedłożenia, do organu podatkowego lub do jednostki informatycznej obsługi administracji podatkowej;
• nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego albo złożone w polskim urzędzie konsularnym;
• złożone przez żołnierza lub członka załogi statku morskiego w dowództwie jednostki wojskowej lub kapitanowi statku;
• złożone przez osobę pozbawioną wolności w administracji zakładu karnego;
• złożone przez osobę aresztowaną w administracji aresztu śledczego.
Zasady opodatkowania ryczałtem
Obowiązek rozliczenia się na formularzu PIT-28 mają osoby fizyczne objęte ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych. Opodatkowaniu ryczałtem podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.
Ryczałt jest uproszczoną formą opodatkowania. Podatnicy nie muszą np. w trakcie roku składać do urzędu deklaracji podatkowych. Jednak mają mniej czasu niż podatnicy opodatkowani na zasadach ogólnych na roczne rozliczenie z fiskusem. Ryczałtowcy zeznanie muszą złożyć do końca stycznia po zakończeniu roku, za który się rozliczają. Tymczasem podatnicy rozliczający się z tych samych źródeł na zasadach ogólnych mają na to cztery miesiące, bo do końca kwietnia po zakończeniu roku, którego rozliczenie dotyczy.
Złożenie zeznania
REKLAMA
Zeznanie PIT-28 należy złożyć w urzędzie skarbowym właściwym według miejsca zamieszkania podatnika w terminie do 31 stycznia roku następnego, w stosunku do roku, za który jest ono składane. Zeznanie za 2008 rok powinno więc trafić do właściwego urzędu skarbowego najpóźniej do północy w poniedziałek 2 lutego 2009 r. Co ważne, podatnik ma do wyboru kilka sposobów złożenia rocznego PIT.
Po pierwsze, podatnicy mogą złożyć zeznanie w kancelarii urzędu. To rozwiązanie jest najprostsze, ale wymaga udania się do urzędu skarbowego, co oznacza, że czasami w zależności od terminu wizyty w urzędzie mogą być kolejki, np. gdy podatnik zostawi obowiązek złożenia zeznania na ostatnią chwilę. W urzędzie podatnik otrzyma potwierdzenie złożenia zeznania. Gdy podatnik wybierze ten sposób, najlepiej, aby zabrał ze sobą kopię PIT-28. Na kopii urzędnik podbije podatnikowi datę złożenia druku.
Drugim sposobem na złożenie deklaracji jest wysłanie jej do urzędu za pośrednictwem poczty. Trzeba to zrobić listem poleconym. Datą złożenia formularza jest wtedy data stempla pocztowego. Wyjątkiem będzie wysłanie rocznego zeznania za pośrednictwem poczty zagranicznej lub innego operatora niż Poczta Polska. W takim przypadku datą złożenia zeznania rocznego będzie data wpływu pisma do urzędu skarbowego. Wtedy warto zadbać o wcześniejsze nadanie pisma, aby najpóźniej 2 lutego 2009 r. trafiło do urzędu.
Podatnicy, którzy przebywają za granicą, mogą rozliczyć się z fiskusem, składając formularz w polskim konsulacie. Jednak, składając pismo w konsulacie, od podatnika zostanie pobrana opłata za przekazanie pisma do Polski. Wysokość tej opłaty jest ustalana indywidualnie w poszczególnych konsulatach, ale z reguły nie przekracza 20 euro.
Kolejnym sposobem jest składanie zeznań poprzez urządzenia przyjmujące korespondencję od podatników. W wielu urzędach skarbowych w całej Polsce funkcjonują tzw. urzędomaty. Są to specjalne skrzynki, do których należy złożyć zeznanie roczne. Urządzenie wyda potwierdzenie przyjęcia pisma.
Ostatnim sposobem na złożenie zeznania jest wysłanie go za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Jednak podatnicy, którzy zdecydują się na ten sposób rozliczenia z fiskusem, muszą postarać się o kwalifikowany podpis elektroniczny.
Pobranie formularzy
Formularz zeznania podatkowego wraz z załącznikami można pobrać w każdym urzędzie skarbowym. Najlepiej od razu wziąć kilka sztuk, na wypadek gdyby przy wypełnianiu zeznania zdarzyła się pomyłka. Wtedy będzie można wypełnić nowy druk bez kolejnych odwiedzin w urzędzie. Zeznanie można złożyć zarówno na oryginalnym druku pobranym w urzędzie skarbowym, jak i można posłużyć się kserokopią formularza lub wydrukiem z programu komputerowego umożliwiającego elektroniczne wypełnienie takiego zeznania. Wszystkie formularze podatkowe są też dostępne na stronach internetowych wszystkich izb skarbowych oraz Ministerstwa Finansów: www.mf.gov.pl.
Ważne
Wpływy z podatku dochodowego opłacanego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób duchownych stanowią dochód budżetu państwa. Wpływy z karty podatkowej stanowią dochody gmin
Ważna data
2 lutego 2009 r. to ostatni dzień na złożenie PIT-28 i PIT-16A za 2008 rok
Ważny termin
Termin na złożenie PIT-28 jest terminem prawa materialnego. Oznacza to, że takiego terminu nie można przywrócić i po jego upływie nie można już skutecznie dokonać czynności, dla której został on przewidziany. Choć nie oznacza to, że w sytuacji gdy do końca stycznia podatnik np. zapomni złożyć zeznanie, nie może tego zrobić wcale. Wręcz przeciwnie, zawsze lepiej złożyć zeznanie roczne po terminie, niż nie złożyć go wcale. W takim przypadku podatnik naraża się bowiem na mniejsze sankcje wynikające z kodeksu karnego skarbowego.
Wypełnienie PIT-28
Teraz krok po kroku przejdźmy przez formularz PIT-28. Dokładana analiza pozwoli na prawidłowe wypełnienie tej deklaracji. Druk potrzebny do rozliczenia za 2008 rok składa się z czterech stron. Warto bowiem pamiętać, że Ministerstwo Finansów praktycznie co rok drukuje nowe wersje formularzy podatkowych. Te za 2008 rok są już znane i opublikowane.
Wypełnienie zeznania należy zacząć od wpisania numeru NIP w poz. 1 zeznania PIT-28. To ustawowy obowiązek każdego podatnika składającego zeznanie podatkowe. Podatnicy podają NIP na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne. Podatnik, który nie podaje numeru identyfikacji podatkowej lub podaje numer nieprawdziwy, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Co ważne, NIP nadawany jest podatnikowi raz.
Część A: miejsce składania
Część A zeznania to: miejsce składania zeznania. W części A (poz. 5) zeznania PIT-28 należy podać nazwę urzędu skarbowego, do którego adresowane jest zeznanie (jest to tzw. miejsce składania zeznania). Urzędem tym jest urząd skarbowy właściwy według miejsca zamieszkania podatnika. W tym miejscu zeznania wystarczy wpisać nazwę urzędu skarbowego, do którego wysyłany jest lub w którym składany jest PIT-28. Nie trzeba natomiast wpisywać adresu tego urzędu.
W części A znajduje się jeszcze poz. 6, w której należy określić cel składania formularza. Do wyboru podatnik ma to złożenie zeznania lub korektę zeznania. W tej części wystarczy zaznaczyć odpowiedni kwadrat. Oczywiście w omawianym przypadku mówimy o złożeniu zeznania, a nie jego korekcie.
Część B: dane podatnika
Część B zeznania to: dane identyfikacyjne i adres zamieszkania podatnika. W części B formularza PIT-28 (poz. 6 do 20) należy wpisać dane podatnika składającego zeznanie roczne (nazwisko, imię lub imiona, datę urodzenia, PESEL), a także adres miejsca zamieszkania podatnika.
Warto podkreślić, że adres zamieszkania nie jest tożsamy z adresem zameldowania podatnika. Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.
Część C: uzyskane przychody
W części C zeznania PIT-28 należy wpisać przychody podatnika objęte ryczałtem (poz. 21 do 63). Ta część zeznania składa się z czterech głównych wierszy. Wiersz 1 przeznaczony jest do wpisania przychodów objętych ryczałtem z działalności prowadzonej na własne nazwisko. Tę część podatnik wypełnia na podstawie wypełnionego wcześniej załącznika PIT-28/A. W wierszu 2 wpisuje się przychody objęte ryczałtem z działalności prowadzonej w formie spółki lub spółek osób fizycznych, w których podatnik jest wspólnikiem. Tę część podatnik wypełnia na podstawie wypełnionego wcześniej załącznika PIT-28/B. Wiersz 3 przeznaczony jest na wpisanie przychodów objętych ryczałtem z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobny charakterze. Tę część podatnik wypełnia na podstawie wypełnionego wcześniej załącznika PIT-28/A. Wiersz 4 to część, która służy sumowaniu przychodów wykazanych w wierszach 1, 2 i 3 (poz. 38 do 44).
W wierszu 5 podatnicy powinni wpisać przychody określone przez organ podatkowy na podstawie art. 17 ustawy o ryczałcie. Zgodnie z tym artykułem w przypadku nieprowadzenia ewidencji lub prowadzenia jej niezgodnie z warunkami wymaganymi do uznania jej za dowód w postępowaniu podatkowym, a także w przypadku stwierdzenia istnienia związków gospodarczych podatnika, o których mowa w art. 25 ustawy o PIT, organ podatkowy określi wartość niezaewidencjonowanego przychodu, w tym również w formie oszacowania, i określi od tej kwoty ryczałt według stawek, które stanowią pięciokrotność stawek, które byłyby zastosowane do przychodu w przypadku jego ewidencjonowania, z tym jednak, że ryczałt ten nie może być wyższy niż 75 proc. przychodu.
W kolejnych pozycjach wierszy wykazuje się przychody opodatkowane poszczególnymi stawkami ryczałtu.
W części C zeznania PIT-28 dokonuje się również określenie udziału procentowego przychodów opodatkowanych poszczególnymi stawkami ryczałtu w ogólnej sumie przychodów. Wynik należy podać z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku.
Udział ten wylicza się według następującego wzoru:
(przychód opodatkowany daną stawką (poz. 38 do 43) podzielony przez sumę kwot z poz. 44 i 51) x 100 proc. = udział procentowy
Następnie należy dokonać tej samej operacji dla przychodów opodatkowanych karnymi stawkami ryczałtu. Udział ten wylicza się według następującego wzoru:
(przychód opodatkowany daną karną stawką ryczałtu (poz. 45 do 50) podzielony przez sumę kwot z poz. 44 i 51) x 100 proc. = udział procentowy
Część D: możliwe odliczenia
Odliczenia od przychodu wykazywane są w części D PIT-28. W części D.1. podatnicy wykazują odliczenia od przychodów. Mogą tu wykazać:
• stratę z lat ubiegłych (poz. 64),
• zapłacone przez podatnika składki ubezpieczeniowe (poz. 65),
• darowizny, wydatki rehabilitacyjne, na nternet (poz. 67).
W poz. 65 części D.1. należy wpisać przychód po odliczeniach.
Część D.2. Przeznaczona jest na wpisanie odliczeń od przychodów wydatków mieszkaniowych, w tym ulgi odsetkowej (poz. 69). W poz. 70 podatnik wpisuje przychód po odliczeniu odsetek.
W części D.3. trzeba podać odliczenia ogółem w roku podatkowym - poz. 74.
Jeśli podatnik będzie chciał z któregoś odliczenia skorzystać z wyjątkiem odliczenia straty i składek na ubezpieczenia, podatnik dodatkowo będzie musiał wypełnić załączniki PIT/O i PIT/D.
Zakres ryczałtu i karty
Osoby fizyczne osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie:
1) ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
2) karty podatkowej.
Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Osoby duchowne, prawnie uznanych wyznań, opłacają zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osób duchownych.
Karne stawki ryczałtu
Część E: obliczenie kwot odliczeń
W części E zeznania należy obliczyć kwoty przysługujących odliczeń od przychodów (poz. 75 do 81).
Z konstrukcji zeznania PIT-28 wynika, że:
• kwota wydatków podlegających odliczeniu od przychodów opodatkowanych stawką 3 proc. (poz. 75 zeznania) to kwota z poz. 74 (tj. odliczenia ogółem) pomnożona przez udział ustalony w poz. 52 (tj. udział przychodów opodatkowanych stawką 3 proc. w ogólnej kwocie przychodów). Wyliczone w poz. 75 zeznania odliczenie nie może przekroczyć kwoty przychodu wykazanego w poz. 38 (jeżeli z wyliczenia wynika kwota wyższa niż wykazana w poz. 38 należy wpisać w poz. 75 kwotę równą kwocie wykazanej w poz. 38),
• kwota wydatków podlegających odliczeniu od przychodów opodatkowanych stawką 5,5 proc. (poz. 76 zeznania) to kwota z poz. 74 (tj. odliczenia ogółem) pomnożona przez udział ustalony w poz. 53 (tj. udział przychodów opodatkowanych stawką 5,5 proc. w ogólnej kwocie przychodów); wyliczone w poz. 76 zeznania odliczenie nie może przekroczyć kwoty przychodu wykazanego w poz. 39 (jeżeli z wyliczenia wynika kwota wyższa niż wykazana w poz. 39, należy wpisać w poz. 76 kwotę równą kwocie wykazanej w poz. 39),
• kwota wydatków podlegających odliczeniu od przychodów opodatkowanych stawką 8,5 proc. (poz. 77 zeznania) to kwota z poz. 74 (tj. odliczenia ogółem) pomnożona przez udział ustalony w poz. 54 (tj. udział przychodów opodatkowanych stawką 8,5 proc. w ogólnej kwocie przychodów); wyliczone w poz. 77 zeznania odliczenie nie może przekroczyć kwoty przychodu wykazanego w poz. 40 (jeżeli z wyliczenia wynika kwota wyższa niż wykazana w poz. 40, należy wpisać w poz. 77 kwotę równą kwocie wykazanej w poz. 40),
• kwota wydatków podlegających odliczeniu od przychodów opodatkowanych stawką 10 proc. (poz. 78 zeznania) to kwota z poz. 74 (tj. odliczenia ogółem) pomnożona przez udział ustalony w poz. 55 (tj. udział przychodów opodatkowanych stawką 10 proc. w ogólnej kwocie przychodów); wyliczone w poz. 78 zeznania odliczenie nie może przekroczyć kwoty przychodu wykazanego w poz. 41 (jeżeli z wyliczenia wychodzi nam kwota wyższa niż wykazana w poz. 41, należy wpisać w poz. 78 kwotę równą kwocie wykazanej w poz. 41),
• kwota wydatków podlegających odliczeniu od przychodów opodatkowanych stawką 17 proc. (poz. 79 zeznania) to kwota z poz. 74 (tj. odliczenia ogółem) pomnożona przez udział ustalony w poz. 56 (tj. udział przychodów opodatkowanych stawką 17 proc. w ogólnej kwocie przychodów); wyliczone w poz. 79 zeznania odliczenie nie może przekroczyć kwoty przychodu wykazanego w poz. 42 (jeżeli z wyliczenia wychodzi nam kwota wyższa niż wykazana w poz. 42 należy wpisać w poz. 79 kwotę równą kwocie wykazanej w poz. 42),
• kwota wydatków podlegających odliczeniu od przychodów opodatkowanych stawką 20 proc. (poz. 80 zeznania) to kwota z poz. 74 (tj. odliczenia ogółem) pomnożona przez udział ustalony w poz. 57 (tj. udział przychodów opodatkowanych stawką 20 proc. w ogólnej kwocie przychodów); wyliczone w poz. 80 zeznania odliczenie nie może przekroczyć kwoty przychodu wykazanego w poz. 43 (jeżeli z wyliczenia wychodzi nam kwota wyższa niż wykazana w poz. 43, należy wpisać w poz. 80 kwotę równą kwocie wykazanej w poz. 43).
W poz. 81 zeznania należy wpisać kwotę wydatków podlegających odliczeniu od przychodów określonych przez organ podatkowy na podstawie art. 17 ustawy o ryczałcie.
Część F: podstawa obliczenia PIT
Część F zeznania poświęcona jest podstawie opodatkowania (poz. 82 do 89). W części tej należy kolejno wykazać przychody opodatkowane poszczególnymi stawkami po odjęciu wyliczonych w poprzednim kroku odliczeń z podziałem na stawki. Oczywiście od każdego rodzaju przychodu odejmujemy tylko właściwe mu, czyli wyliczone dla niego, odliczenie.
Podstawa opodatkowania to kwota, która przemnożona przez obowiązującą stawkę opodatkowania daje w rezultacie podatek. Podstawą opodatkowania ryczałtem jest przychód. Podatek zryczałtowany pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Przychodem, od którego oblicza się ryczałt według obowiązujących stawek, jest przychód pomniejszony o sumę przysługujących podatnikowi odliczeń dokonywanych od przychodu, wykazanych w części E. zeznania PIT-28.
Przychody po dokonaniu tych odliczeń wykazuje się po zaokrągleniu do pełnego złotego. Zaokrąglenia dokonuje się dla poszczególnych stawek. Dla stawek karnych wyliczeń dokonuje się poza zeznaniem, wpisując w pozycji 88 wyniki tych wyliczeń. Zanim to zrobimy, podstawę opodatkowania dla każdej ze stawek karnych zaokrąglamy. Dopiero później wyliczamy sumę tak wyliczonych podstaw cząstkowych i wpisujemy ją w poz. 88.
Pozycja 89 przeznaczona jest do wpisania łącznej kwoty przychodów po odliczeniach.
Ważne
Zaokrągleń dokonuje się w ten sposób, że kwoty wynoszące mniej niż 50 groszy pomija się, 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych
Część G: ryczałt według stawek
W części G (poz. 90 do 102) następuje obliczenie ryczałtu według poszczególnych stawek procentowych, a także obliczenie łącznej kwoty ryczałtu po odliczeniach od przychodu. W tej części trzeba przemnożyć podstawy opodatkowania poszczególnymi stawkami poprzez te właśnie stawki i wpisać tak wyliczone kwoty ryczałtu do odpowiednich rubryk.
Wysokość ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych
Stawki ryczałtu mogą wynieść:
20 proc. - dla przychodów osiąganych m.in. w zakresie wolnych zawodów, najmu,
17 proc. - dla przychodów ze świadczenia niektórych usług niematerialnych,
10 proc. - dla przychodów m.in. z odpłatnego zbycia praw majątkowych,
8,5 proc. - dla przychodów osiąganych m.in. z działalności usługowej, w tym z działalności gastronomicznej; z najmu,
5,5 proc. - dla przychodów z działalności wytwórczej, robót budowlanych,
3,0 proc. - dla przychodów osiąganych m.in. z działalności usługowej w zakresie handlu.
Stosowanie stawek ryczałtu:
Jeżeli podatnik zobowiązany do prowadzenia ewidencji przychodów prowadzi działalność, z której przychody są opodatkowane różnymi stawkami, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych ustala się według stawki właściwej dla przychodów z każdego rodzaju działalności, pod warunkiem że ewidencja przychodów jest prowadzona w sposób umożliwiający określenie przychodów z każdego rodzaju działalności. W razie gdy nie prowadzi ewidencji w sposób zapewniający ustalenie przychodów dla każdego rodzaju działalności, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5 proc. przychodów, z tym że w przypadku osiągania również przychodów w zakresie wolnych zawodów ryczałt wynosi 20 proc. albo 17 proc., w przypadku osiągania również przychodów w zakresie świadczenia usług.
Część H: odliczenia od ryczałtu
Część H zeznania to odliczenia od ryczałtu. W pierwszej kolejności dokonuje się odliczenia składki zdrowotnej (poz. 103) opłaconej przez podatnika w roku podatkowym, o ile nie została ona odliczona od podatku dochodowego. Kwota składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, o którą pomniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75 proc. podstawy wymiaru tej składki. Oznacza to, że konieczne jest samodzielne wyliczenie tej części składki, która podlega odliczeniu.
Pozostałych odliczeń dokonujemy na podstawie tego, co wynika z załączników PIT/O i PIT/D.
Część I: ryczałt należny
Część I zeznania to obliczenie należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. W tej części obliczymy ryczałt należny za 2008 rok. W tym celu wystarczy od kwoty z poz. 102 (ryczałt po doliczeniach) odjąć odliczenia wykazane w pozycjach 103, 105 i 107. Uzyskany wynik zaokrągla się do pełnych złotych.
Części: J, K, L
Część J PIT-28 to informacja o zwolnieniu wynikającym z art. 21 ust. 6-13 ustawy o ryczałcie. Podatnicy w tej części informują urząd, czy korzystają z tego zwolnienia od całości przychodów, czy tylko ich części. W tym celu należy zaznaczyć odpowiedni kwadrat zeznania (poz. 112).
W części K. należy obliczyć kwotę ryczałtu do zapłaty, a także ewentualną nadpłatę.
W części L należy wykazać kwoty ryczałtu obliczone i wskazane przez podatnika w ewidencji przychodów w poszczególnych miesiącach (kwartałach). Kwoty ryczałtu wpisywane w tej części mają być kwotami po dokonanych wcześniej odliczeniach. W części L.1. wpisać należy kwoty ryczałtu z okresu od stycznia do listopada lub za I, II i III kwartał 2008 r. W części L.2. wpisuje się kwoty za grudzień lub za IV kwartał 2008 r.
Części M i N: przekazanie 1 proc.
W PIT-28 w częściach M i N (poz. 129 do 134) przewidziano rubryki na wpisanie organizacji pożytku publicznego, na rzecz której podatnik może przekazać 1 proc. ryczałtu.
Naczelnik urzędu skarbowego właściwy miejscowo dla złożenia zeznania podatkowego przekaże 1 proc. podatku na rzecz jednej organizacji pożytku publicznego, którą w PIT-28 wskaże podatnik.
Warunkiem przekazania 1 proc. podatku przez fiskusa będzie zapłata w pełnej wysokości podatku należnego stanowiącego podstawę obliczenia kwoty, która ma być przekazana na rzecz organizacji pożytku publicznego, nie później niż w terminie dwóch miesięcy od upływu terminu dla złożenia zeznania podatkowego.
Aby 1 proc. od ryczałtowca mógł być przekazany potrzebującym, podatnik w PIT-28 będzie musiał podać nazwę organizacji, numer wpisu do KRS oraz kwotę do przekazania w wysokości nieprzekraczającej 1 proc. podatku należnego. Następnie naczelnik urzędu skarbowego przekaże część podatku na rachunek bankowy organizacji pożytku publicznego w kwietniu lub w maju roku podatkowego, w którym jest składane zeznanie podatkowe.
Część O: załączniki
Kolejna część - O PIT-28 - to informacja o załączonych formularzach (poz. 135 do 145). Podatnik w tej części zakreśla odpowiednie pola, zaznaczając, jaki załącznik dołącza do zeznania.
Część P: podpis i oświadczenie
Ostatnia część, jaką wypełnia podatnik, to oświadczenie i podpis podatnika. Wypełniając zeznanie, musimy poświadczyć, że znamy przepisy kodeksu karnego skarbowego o odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych z rzeczywistością. Na koniec koniecznie trzeba własnoręcznie podpisać zeznanie.
Karta podatkowa do rozliczenia
Podatnicy, którzy w 2008 roku rozliczali się na zasadach karty podatkowej, nie składają typowego zeznania rocznego. Kartowicze do końca stycznia 2009 r. muszą złożyć w urzędzie skarbowym PIT-16A za 2008 rok. Jest to deklaracja o wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej w poszczególnych miesiącach roku podatkowego. Oczywiście również w przypadku podatników karty ostatnim dniem na złożenie deklaracji będzie 2 lutego 2009 r., a nie 31 stycznia 2009 r.
Warto przypomnieć, że podatnicy opłacający podatek w formie karty podatkowej są zwolnieni z obowiązku prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych, deklaracji o wysokości uzyskanego dochodu oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Podatnicy ci są jednak zobowiązani wydawać na żądanie klienta rachunki i faktury.
Ponadto przedsiębiorcy opłacający podatek w formie karty muszą co miesiąc, do dnia 7 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni (a za grudzień w terminie do dnia 28 grudnia), wpłacać na rachunek urzędu skarbowego określoną kwotę podatku, którą określi w decyzji naczelnik urzędu skarbowego, pomniejszonej o zapłaconą składkę na powszechne ubezpieczenie zdrowotne.
Ważne
Stawki karty podatkowej określone są kwotowo. Ich wysokość uzależniona jest m.in. od: rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, liczby zatrudnionych pracowników, liczby mieszkańców miejscowości, w której prowadzona jest działalność gospodarcza
Deklaracja PIT-16A
W deklaracji PIT-16A podatnik podaje składki zdrowotne zapłacone i odliczone od karty podatkowej.
Kwota składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, o którą pomniejsza się kartę podatkową, nie może przekroczyć 7,75 proc. podstawy wymiaru tej składki w związku z tym, że przepisy dotyczące karty podatkowej przewidują, że podatek dochodowy w formie karty podatkowej, wynikający z decyzji, podatnik obniża o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne opłaconej w roku podatkowym.
Formularz PIT-16A jest prostą deklaracją. Podatnicy z jej wypełnieniem nie powinni mieć większych trudności.
Na początek, jak we wszystkich zeznaniach, należy zacząć od wpisania numeru identyfikacji podatkowej (poz. 1). Konieczne będzie również wskazanie, za który rok deklaracja jest składana, czyli w poz. 4 należy wpisać 2008.
W części A PIT-16A należy wskazać właściwy miejscowo urząd skarbowy, do którego jest składana deklaracja, oraz cel składania deklaracji.
W części B wpisujemy dane identyfikacyjne: nazwisko, imię, datę urodzenia, PESEL oraz adres zamieszkania.
W części C trzeba dokonać pewnych obliczeń. Należy bowiem wykazać kwoty składek na ubezpieczenie zdrowotne, zapłacone i odliczone od karty podatkowej (o ile nie zostały one wcześniej odliczone od podatku dochodowego). Ta część zeznania składa się z tabeli podzielonej na 12 miesięcy. W każdym należy wpisać kwotę zapłaconej składki oraz kwotę składki odliczonej.
Na koniec podatnik składa oświadczenie o tym, że wie o sankcjach wynikających z kodeksu karnego skarbowego, jakie mogą zostać na niego nałożone, gdy w deklaracji poda dane niezgodne z rzeczywistością. Deklarację kończy podpis podatnika.
PIT-28 1/4
PIT-28 2/4
PIT-28 3/4
PIT-28 4/4
PIT-28/B 1/2
PIT-28/B 2/2
PIT-16A 1/1
EWA MATYSZEWSKA
ewa.matyszewska@infor.pl
PODSTAWA PRAWNA
• Ustawa z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 z późn. zm.).
• Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.).
Gazeta Prawna [Tygodnik Podatkowy] nr 244(2366), 15 grudnia 2008 r.
Zagraniczny podatek można odliczyć w Polsce
Podatnik ma prawo do obniżenia polskiego podatku dochodowego od osób prawnych o 10-proc. podatek ukraiński, który jest pobrany na Ukrainie.
Jaki problem rozstrzygnęŁa izba: Spółka (rezydent podatkowy w Polsce) wynajmuje spółce zależnej (rezydent podatkowy Ukrainy) rzeczy ruchome w postaci maszyn. Z tytułu najmu spółka zależna płaci spółce czynsz. Spółka zależna potrąca od tych zobowiązań 10-proc. podatek z tytułu źródeł pochodzących z Ukrainy, a uzyskiwanych przez nierezydentów z art. 12 ust. 3 - od należności licencyjnych. Skoro potrącany jest podatek na Ukrainie z tytułu należności licencyjnych, to czy spółka może zastosować potrącenie tego podatku od podatku dochodowego spółki zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt b umowy polsko-ukraińskiej?
OdpowiedŹ izby: Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.
Jeżeli podatnicy o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce osiągają również dochody (przychody) poza RP i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, dochody te łączy się z dochodami osiąganymi w Polsce. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.
Na podstawie art. 20 ust. 6 ustawy łączna kwota odliczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.
Z art. 12 ust. 1 konwencji z 12 stycznia 1993 r. między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1994 r. nr 63, poz. 269 z późn. zm.; dalej: umowa polsko-ukraińska) wynika, że należności licencyjne powstające na Ukrainie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Jednak takie należności mogą być opodatkowane także na Ukrainie, tj. w państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem ukraińskim, z tym że podatek nie może przekroczyć 10 proc. kwoty brutto tych należności, a osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.
Zgodnie z art. 12 ust. 3 umowy polsko-ukraińskiej określenie należności licencyjne oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla radia lub telewizji), patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje (know-how) związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.
Postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie należy traktować jako wyłącznie obowiązujących Polskę norm międzynarodowego prawa publicznego. Państwa, które nie zgadzają się z tezami postawionymi w Komentarzu, mogą złożyć zastrzeżenie do artykułu lub uwagi do Komentarza, w których zastrzegają sobie prawo odmiennego stosowania danego artykułu. W celu uniknięcia ewentualnych wątpliwości Polska złożyła zastrzeżenie, zgodnie z którym zastrzega sobie prawo dodania do art. 12 ust. 2 słów za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzeń przemysłowych, handlowych lub naukowych.
Wskazane zastrzeżenie dowodzi intencjom, jakimi kierowała się strona polska przy zawieraniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, a mianowicie objęcie pojęciem należności również dochodów z tytułu użytkowania lub prawo do użytkowania urządzeń przemysłowych, handlowych lub naukowych.
Maszyny należy zaliczyć do urządzeń przemysłowych, o których mowa w art. 12 umowy.
Urządzenie ma służyć do wykonywania danej czynności, ułatwiającej pracę. Maszyna jako zespół elementów niewątpliwie służy do wykonywania przez kontrahenta ukraińskiego czynności w przemyśle - jest zatem urządzeniem przemysłowym w rozumieniu art. 12 ust. 3 umowy polsko-ukraińskiej.
W związku z tym, że kwoty uzyskane przez spółkę (będącą rezydentem podatkowym zarejestrowanym w Polsce) z tytułu czynszu za najem maszyn służących pracownikom podmiotu ukraińskiego w wykonaniu czynności stanowią należności licencyjne w rozumieniu art. 12 ust. 3 umowy polsko-ukraińskiej, postanowienia dotyczące opodatkowania zysku przedsiębiorstwa (art. 7 umowy polsko-ukraińskiej) nie znajdą w przedmiotowej sprawie zastosowania.
W rezultacie w omawianej sprawie podmiot ukraiński powinien pobierać jako płatnik, na gruncie umowy polsko- -ukraińskiej (przy uwzględnieniu przepisów prawa ukraińskiego) podatek od wypłaconych na rzecz podmiotu polskiego należności licencyjnych. Jednak na mocy art. 12 ust. 2 umowy polsko-ukraińskiej, jeżeli podmiot polski w dniu wypłaty należności licencyjnych jest ich właścicielem, podmiot ukraiński ma prawo obniżyć stawkę podatku do wysokości 10 proc. kwoty brutto tych należności.
W związku z tym podatnik ma prawo do obniżenia polskiego podatku dochodowego od osób prawnych o 10-proc. podatek ukraiński, który jest pobrany na Ukrainie na podstawie art. 12 polsko-ukraińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 listopada 2008 r. (nr IPPB3/423-1214 /08-2/PS)
OPINIA
EWA BUJALSKA
doradca podatkowy z kancelarii White & Case
Utrzymująca się tendencja organów podatkowych do obejmowania zakresem pojęcia należności licencyjnych coraz większej kategorii urządzeń przemysłowych i usług związanych z udostępnieniem tych urządzeń prowadzi do opodatkowania u źródła płatności, które nie tylko nie mieszczą się w klasycznym pojęciu tych należności w Konwencji Modelowej OECD, lecz również stanowią jego nadinterpretację w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania. W konsekwencji prowadzi to do opodatkowania w państwie źródła dochodu, który zasadniczo powinien być opodatkowany w państwie siedziby, według zasad właściwych dla zysków przedsiębiorstw, względnie wolnych zawodów. Dlatego dochody z korzystania z urządzeń przemysłowych powinny być traktowane jako należność licencyjna w sytuacjach, gdy urządzenia te charakteryzują się bądź wysokim stopniem zaawansowania technologicznego lub jeżeli przy ich zastosowaniu zdobywa się szczególne doświadczenie przemysłowe (np. w procesie produkcji). Zaliczanie przez organ dochodu z najmu urządzeń niespełniających tych kryteriów, przy zastosowaniu definicji słownikowej pojęcia urządzenia i przymiotnika przemysłowy, wydaje się zastosowaniem niewłaściwych reguł wykładni, która w tym przypadku powinna opierać się na sensie i celu art. 13 umowy polsko-ukraińskiej, dokonanej w porozumieniu (wymiana informacji) z właściwymi organami ukraińskimi.
VAT zależy od klasyfikacji najmu stanowisk targowych
Przyporządkowanie wynajmu stanowisk targowych do określonej kategorii usług determinuje miejsce ich świadczenia, a w konsekwencji kraj, w którym zostaną one opodatkowane.
JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Podatnik jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik czynny VAT. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie czasowego udostępniania stoisk wystawowych i targowych klientom prezentującym swoją ofertę na targach i wystawach. Usługi wynajmu stoisk targowych świadczone będą głównie na rzecz kontrahentów zagranicznych (podmioty mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty lub na terytorium państw trzecich). Podatnik nie wyklucza również świadczenia usług na rzecz podmiotów krajowych. Podatnik ma zamiar dokonywać usług najmu stoisk targowych (rzeczy ruchomych).
Gdzie znajdować się będzie miejsce świadczenia opisanych usług, wykonywanych przez podatnika?
ODPOWIEDŹ IZBY: W przypadku świadczenia usług bardzo istotne dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu VAT w Polsce, czy też nie.
Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.
Odstępstwo od tej zasady przewidziane zostało m.in. w art. 27 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku gdy usługi są świadczone na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 6 ustawy o VAT, przepis ust. 3 stosuje się do usług wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu.
Zatem w przypadku, gdy podatnik świadczyć będzie usługi wynajmu stoisk targowych na rzecz krajowych najemców (stoiska targowe udostępniane będą zarówno na terytorium kraju, jak i poza nim), miejscem świadczenia przedmiotowych usług będzie terytorium kraju, czyli miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania.
Natomiast w przypadku, gdy podatnik świadczyć będzie usługi wynajmu stoisk targowych na rzecz zagranicznych najemców (stoiska targowe udostępniane będą zarówno na terytorium kraju, jak i poza nim), miejsce świadczenia określa się zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy o VAT, czyli świadcząc przedmiotowe usługi na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług będzie miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności stały adres lub miejsce zamieszkania.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 października 2008 r. (nr ILPP2/443-679 /08-2/MN)
OPINIA
MARCIN ZIMNY
prawnik w CMS Cameron McKenna
Opodatkowanie usług targowych świadczonych przez polskich podatników na rzecz zagranicznych podatników budzi w praktyce wiele wątpliwości. Wątpliwości te wynikają przede wszystkim z trudności w ustaleniu charakteru tych usług. W świetle przepisów o VAT usługi targowe mogą bowiem zostać zakwalifikowane do m.in. usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz usług podobnych; usług związanych z nieruchomościami; usług reklamy, czy też usług wynajmu rzeczy ruchomych. Natomiast przyporządkowanie usług targowych do określonej kategorii usług determinuje miejsce ich świadczenia, a w konsekwencji kraj, w którym zostaną one opodatkowane. Przedmiotem rozstrzygnięcia niniejszej interpretacji było ustalenie, czy usługi wynajmu stoisk na targach i wystawach można zaliczyć do usług reklamowych, czy też powinny zostać uznane za usługi wynajmu rzeczy ruchomych. Sprawa ta jest o tyle prosta, że bez względu na zaklasyfikowanie tych usług miejscem ich opodatkowania jest kraj siedziby usługobiorcy. Podatnik słusznie jednak zauważył, że pojęcie usług reklamy w prawie europejskim jest rozumiane szeroko. W tym zakresie polskie przepisy, które nakazywały identyfikowanie usług reklamy za pomocą klasyfikacji statystycznych, przyjmowały zbyt wąską definicję tych usług. Niestety ETS w swoich orzeczeniach zapadłych na tle interpretacji przepisów o VAT nie odniósł się nigdy wprost do usług wynajmu stoisk targowych. W jednym z wyroków ETS w sposób pośredni uznał, że usługi zabudowy stoisk targowych mieszczą się w pojęciu usług reklamy. Zatem można pokusić się o twierdzenie, że usługi wynajmu stoisk targowych oraz ich montaż, połączone z ich dostosowaniem do specyficznych potrzeb usługobiorcy, czyli tak jak w stanie faktycznym przedstawionym przez podatnika, związane z promocją i reklamą jego towarów i usług, powinny być uznane również za usługi reklamy.
Od najmu można płacić 8,5-proc. ryczałt
Podatniczka, która zarabia na sporadycznym najmie, powinna do urzędu skarbowego wpłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych według 8,5-proc. stawki.
JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Podatniczka zgłosiła swoje dwupokojowe mieszkanie w celu jego wynajęcia. Są to sporadyczne przypadki - na trzy lub cztery doby. W tym czasie podatniczka opuszcza swoje mieszkanie i nocuje u syna. Dochód z najmu traktuje jako sposób na dorobienie do emerytury. We wrześniu podatniczka spodziewa się gości na trzy doby. Ile procent podatku i w jaki sposób podatniczka ma odprowadzać do urzędu skarbowego za sporadyczne wynajęcie swojego mieszkania dla gości targowych - 8,5 proc.?
ODPOWIEDŹ IZBY: Zgodnie z art. 9a ust. 6 ustawy o PIT dochody osiągane przez podatników m.in. z najmu są opodatkowane na zasadach określonych w tej ustawie, chyba że podatnicy złożą naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.
W myśl art. 2 ust. 1a ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 z późn. zm.) osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
W analizowanym przypadku osiągane z tego tytułu przychody nie będą zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT, stanowić będą natomiast odrębne źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.
Stosownie do uregulowań zawartych w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym opodatkowaniu ryczałtem podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.
Aby skorzystać z ryczałtowej formy opodatkowania, należy złożyć pisemne oświadczenie o jej wyborze.
W przypadku uzyskiwania przychodów z najmu opodatkowanych podatkiem ryczałtem ustawodawca przewiduje zróżnicowaną stawkę podatkową, w zależności od tego, jaka jest wielkość przychodów osiągniętych przez podatnika z tego źródła od początku roku podatkowego.
Ryczałt wynosi 8,5 proc. przychodów z najmu do kwoty stanowiącej równowartość 4 tys. euro i 20 proc. od nadwyżki przychodów ponad tę kwotę.
Jeżeli najem odbywa się poza działalnością gospodarczą, przychody z tytułu najmu lokali będą mogły zostać opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych, o ile podatniczka złoży oświadczenie o wyborze tej formy opodatkowania. Przychody uzyskiwane przez podatniczkę mogą być wtedy opodatkowane 8,5-proc. stawką ryczałtu ewidencjonowanego (do kwoty stanowiącej 4 tys. euro i 20 proc. od nadwyżki przychodów ponad tę kwotę).
W przypadku niezłożenia oświadczenia o wyborze ryczałtu podatnik jest zobowiązany do opłacania podatku na zasadach ogólnych, określonych w ustawie o PIT.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 23 października 2008 r. (nr ILPB2/415-483 /08-2/AJ)
OPINIA
MACIEJ GRELA
doradca podatkowy w kancelarii Gide Loyrette Nouel
Interpretacja udzielona podatniczce jest prawidłowa. Stan faktyczny zaprezentowany w pytaniu jest stosunkowo lakoniczny. Podatniczka nie precyzuje w nim, czy najem mieszkania dla celów podatku dochodowego będzie rozliczany w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej podatniczki czy też w ramach odrębnego źródła przychodów, jakim jest najem. Organ podatkowy słusznie założył, że zamierzeniem podatniczki było przyjęcie drugiego z tych wariantów, na co wskazuje choćby fakt, że w swym pytaniu zasugerowała ona zastosowanie stawki podatku wynoszącej 8,5 proc., tj. właściwej dla ryczałtowego rozliczania przychodów z najmu.
Organ podatkowy prawidłowo wskazał podatniczce na warunki opodatkowania przychodów z najmu na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, a także zasady rozliczania przychodów z najmu na zasadach ogólnych - jako efekt ewentualnego niezłożenia na czas stosownego oświadczania o wyborze ryczałtowego opodatkowania wspomnianych przychodów.
Sam fakt sporadycznego charakteru najmu mieszkania nie będzie w analizowanym stanie faktycznym wpływał na metodę opodatkowania przychodów osiąganych z tego tytułu przez podatniczkę.
Odmowa opłacania karty zezwala na ryczałt
Podatnik, który otrzymał odmowę do opodatkowania się na zasadach karty podatkowej, może opłacać ryczałt, jeśli spełnia do tego warunki. O wyborze ryczałtu nie trzeba już zawiadamiać fiskusa.
JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług ślusarskich, sklasyfikowanych w 2007 roku pod symbolem PKD 28.52.2, podatnik rozpoczął 1 lutego 2007 r. 30 stycznia 2007 r. podatnik złożył do właściwego urzędu skarbowego wniosek o zastosowanie karty podatkowej, jako formę rozliczenia się z podatku dochodowego. Naczelnik urzędu skarbowego odmówił prawa zastosowania opodatkowania w formie karty. W tym przypadku podatnik jest obowiązany płacić ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, jeżeli spełnia do tego warunki. Czy w sytuacji, gdy naczelnik urzędu skarbowego wyda decyzję odmowną o zastosowanie karty podatkowej, należy złożyć oświadczenie o wyborze ryczałtu, chcąc rozliczać się z podatku dochodowego w tej właśnie formie w pierwszym roku prowadzenia działalności gospodarczej?
ODPOWIEDŹ IZBY: Pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 stycznia roku podatkowego, natomiast podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. W przypadku rozpoczęcia działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego i niezłożenia w określonym terminie oświadczenia (wniosku), podatnik jest zobowiązany do założenia właściwych ksiąg i opłacania podatku na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym.
Naczelnik urzędu skarbowego, uwzględniając wniosek o zastosowanie karty podatkowej, wydaje decyzję ustalającą wysokość podatku dochodowego w formie karty, odrębnie na każdy rok podatkowy.
Jeżeli jednak naczelnik urzędu skarbowego stwierdzi brak warunków do zastosowania opodatkowania w formie karty, to wydaje decyzję odmowną. W tym przypadku podatnik jest obowiązany płacić:
• ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, jeżeli spełnia warunki do opodatkowania w tej formie, albo
• podatek dochodowy na ogólnych zasadach.
Podatnicy korzystający dotychczas ze zwolnienia od obowiązku prowadzenia ksiąg albo ewidencji są zobowiązani do założenia i prowadzenia właściwych ksiąg albo ewidencji, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została doręczona decyzja odmawiająca im zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej.
W sytuacji, gdy naczelnik urzędu skarbowego wydaje decyzję odmawiającą zastosowania karty podatkowej i jednocześnie spełnione są warunki do opłacania ryczałtu - istnieje możliwość opłacania ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek umożliwiających opodatkowanie ryczałtem.
Wobec tego podatnik nie miał obowiązku złożenia oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 26 maja 2008 r. (nr ITPB1/415-143/08/HD)
OPINIA
KATARZYNA BIEŃKOWSKA
doradca podatkowy w Dewey & LeBoeuf
W pewnych, ściśle określonych prawem sytuacjach podatnik musi dopełnić formalności polegających na dokonaniu np. odpowiedniego zgłoszenia, oświadczenia, aktualizacji danych itp., aby uzyskać prawo do danego, wybranego przez siebie sposobu opodatkowania (przy założeniu, że spełnione zostały warunki formalne umożliwiające taki wybór). Dotyczy to m.in. wyboru uproszczonych form opodatkowania. Za słuszną należy uznać taką interpretację, która została potwierdzona przez organ podatkowy jako prawidłowa. Mianowicie ustawa o ryczałcie nakłada na podatnika obowiązek złożenia wniosku o zastosowanie karty podatkowej w oznaczonym terminie. Tym samym wykluczone jest, aby w tym samym terminie zadeklarować wybór ryczałtu. Przepis jednoznacznie przesądza, że jeżeli organ podatkowy stwierdzi brak warunków do zastosowania karty, wydaje decyzję odmowną, a podatnik ma obowiązek albo płacić ryczałt (jeżeli spełnia warunki ustawowe), albo - w braku takiej możliwości - podatek dochodowy na ogólnych zasadach. Jeżeli podatnik raz już wystąpił do organu z oświadczeniem o możliwość rozliczenia się ryczałtowo, to przy decyzji odmawiającej zastosowania karty podatkowej ustawa niewątpliwie nie nakłada zobowiązania do dokonywania ponownych oświadczeń lub zgłoszeń. Jeśli podatnik już raz zadeklarował chęć rozliczania podatku w sposób zryczałtowany, to za zasadne i racjonalne należy uznać przyjęcie, że w razie odmowy jednej formy uproszczonej można skorzystać z tej drugiej, jaką jest ryczałt, pod warunkiem oczywiście spełnienia pozostałych przesłanek umożliwiających opodatkowanie w ten sposób. Odmienna interpretacja nie znajdowałaby oparcia w obowiązujących przepisach i byłaby wyrazem nadmiernego i niczym nieuzasadnionego formalizmu. Im zaś prościej i mniej stawia się wymogów formalnych, tym lepiej dla podatników.
Zapłata długów za byłego najemcę podlega VAT
Obciążenia nowego najemcy kosztami relokacji byłego najemcy stanowi wynagrodzenie związane ze świadczeniem usługi najmu lokalu i podlega opodatkowaniu VAT.
JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Podatnik wypowiedział umowę najmu przed upływem okresu, na który została zawarta, i z tego powodu zgodnie z umową został obciążony karą umowną w kwocie 55 944 zł. Następnie zawarł umowę z kolejnym najemcą, który zobowiązał się do zwrotu kary umownej i pokrycia innych kosztów związanych z relokacją dotychczasowego najemcy w łącznej kwocie 60 tys. zł. Podatnik otrzymał notę księgową obciążeniową i jednocześnie obciążył notą księgową tytułem zwrotu kosztów nowego najemcę. Strony operacji gospodarczej są płatnikami VAT. Czy opisana czynność obciążenia nowego najemcy kosztami relokacji byłego najemcy jest czynnością niepodlegającą ustawie o podatku od towarów i usług?
ODPOWIEDŹ IZBY: Aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.
Kary umowne mogą być wyłącznie sankcją za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązań. Odstąpienie od umowy stanowi realizację uprawnień związanych z określonymi wypad- kami niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązań z umów wzajemnych i skuteczne odstąpienie od umowy stanowi w pewnym sensie potwierdzenie, że istotnie miał miejsce przypadek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez drugą stronę. Zastrzeżenie kary umownej na wypadek odstąpienia od umowy można zatem traktować jako formę uproszczenia redakcji warunków umowy, która pozwala na przyjęcie przez strony, że wypadki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, które uprawniają stronę do odstąpienia od umowy, stanowią jednocześnie podstawę do domagania się zapłaty kary umownej.
W opisanym przypadku na mocy zawartej umowy podatnik zobowiązał się do świadczenia usług, tj. wynajmu lokalu, natomiast najemca zobowiązał się do zapłaty czynszu oraz zwrotu wynajmującemu kwoty w wysokości 60 tys. zł brutto tytułem kosztów poniesionych przez wynajmującego związanych z relokacją poprzedniego najemcy. Tym samym kwota zwrócona przez najemcę podatnikowi nie stanowi kary umownej za naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, lecz stanowi wynagrodzenie dla podatnika należne z tytułu zawartej umowy najmu.
Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.
W związku z powyższym podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy, które obejmuje oprócz czynszu również zwrot wynajmującemu kwoty 60 tys. zł tytułem kosztów poniesionych przez wynajmującego, związanych z relokacją dotychczasowego najemcy.
Zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE kwoty pobierane przez świadczącego usługę od nabywcy usługi wpływają na wartość dokonywanej czynności, a co się z tym wiąże, wpływają również na podstawę opodatkowania. Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej dostawy towarów lub konkretnej usługi.
W konsekwencji kwota należna do uiszczenia przez najemcę na rzecz Wnioskodawcy stanowi wynagrodzenie związane ze świadczeniem usługi najmu lokalu i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 31 października 2008 r. (nr IBPP3/443-572/08/BWo)
OPINIA
MARCIN STRUŚ
starszy konsultant w dziale doradztwa podatkowego Pricewater-houseCoopers (biuro w Gdańsku)
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zastosował konstrukcję uzasadnienia powszechnie stosowaną w różnych stanach faktycznych przez organy podatkowe w ostatnich latach. Jest ona oparta na wykazaniu istnienia korzyści u płacącego wynagrodzenie z tytułu danej czynności, tj. u beneficjenta świadczenia. Tutaj w zasadzie trudno byłoby ją kwestionować. Niezależnie od sformułowań użytych w umowie zawartej pomiędzy nowym najemcą a wynajmującym, wynagrodzenie należne za najmowaną powierzchnię obejmuje regularny czynsz oraz kwotę dodatkową (zwrot kary umownej oraz kosztów relokacji należnych poprzedniemu najemcy). W konsekwencji kwota dodatkowa również składa się na cenę najmowanej powierzchni. Możliwość korzystania z powierzchni stanowi dla nowego najemcy cel i jednocześnie korzyść, stąd świadczenie to, co do zasady, powinno podlegać opodatkowaniu VAT. Jeśli zaś chodzi o Dyrektywę 112, to warto przypomnieć przepis, zgodnie z którym podstawa opodatkowania nie obejmuje - tzn. nie podlegają opodatkowaniu VAT - kwoty otrzymane przez podatnika od usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz usługobiorcy, a zaksięgowane przez podatnika na koncie przejściowym (kwoty te powinny być udokumentowane a zawarty w nich VAT nie może być odliczony). Przepisy te są o tyle interesujące, że nie zostały one wprost zaimplementowane do polskiej ustawy o VAT. Jednak z uwagi na konieczność udowodnienia faktu poniesienia przez wynajmującego dodatkowych kwot w imieniu i na rzecz nowego najemcy (mimo istniejących przesłanek ekonomicznych), skorzystanie z tych przepisów w przedmiotowym przypadku, tj. nieopodatkowanie zwrotu kary i kosztów relokacji, byłoby bardzo trudne. Natomiast powołanie się na te przepisy w nieco odmiennych stanach faktycznych z pewnością mogłoby być korzystne dla polskich podatników VAT.
Opłacanie karty można czasowo zawiesić
Jeśli podatnik karty podatkowej nie świadczy przez pewien czas usług, ma prawo zawiesić na ten czas płacenie podatku w formie karty.
JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Od 1 lipca 2008 r. podatniczka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie indywidualnej praktyki pielęgniarskiej opodatkowaną w formie karty podatkowej. W ramach tej działalności podatniczka zawarła kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia na świadczenie usług - pielęgniarki szkolnej. Czy w okresie wolnym od nauki w szkole, kiedy podatniczka nie świadczy usług, ale za które otrzymuje wynagrodzenie z NFZ, może zawiesić płacenie podatku?
ODPOWIEDŹ IZBY: Pielęgniarka wykonująca pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług pielęgniarskich może wybrać opodatkowanie w formie karty podatkowej, pod warunkiem iż wykonuje wolny zawód. Przesłanką konieczną do uznania zawodu pielęgniarki za wolny zawód dla potrzeb ustawy jest świadczenie usług osobiście wyłącznie na rzecz osób fizycznych. Bez znaczenia przy tym w odniesieniu do tej formy opodatkowania jest fakt, że świadczone na rzecz osób fizycznych usługi finansowane będą na podstawie umowy podpisanej z NFZ.
Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w przypadku zgłoszenia przez podatnika przerwy w prowadzeniu działalności, w danym roku podatkowym nie pobiera się podatku opłacanego w formie karty podatkowej za cały okres przerwy trwającej nieprzerwanie co najmniej dziesięć dni w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień przerwy, jeżeli podatnik zawiadomi o tej przerwie najpóźniej w dniu jej rozpoczęcia i w dniu poprzedzającym dzień jej zakończenia, z wyjątkiem ust. 2 (dotyczącego przerwy spowodowanej chorobą).
W przypadku przerwy w prowadzeniu działalności trwającej nieprzerwanie co najmniej dziesięć dni, podatniczka ma prawo zawiadomić o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego. Za okres zgłoszonej przerwy nie pobiera się podatku dochodowego w formie karty podatkowej.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 30 września 2008 r. (nr ITPB1/415-367/08/WM)
OPINIA
MARCIN BIERNACKI
prezes zarządu firmy Biernacki w Krakowie
Komentując przedstawioną interpretację, warto zwrócić uwagę na obowiązujące od 20 września 2008 r. nowe przepisy ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Znowelizowana ustawa w art. 14a wprowadziła możliwość zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorców niezatrudniających pracowników na okres od 1 do 24 miesięcy. Oprócz zwolnienia z obowiązku wpłacania zaliczek na podatek dochodowy w okresie zawieszenia działalności przedsiębiorcy uzyskali również możliwość bezpiecznego wyrejestrowania się z ZUS i zaprzestania tym samym płacenia składek ubezpieczeniowych w okresie zawieszenia. Ponadto zgodnie z tą ustawą w okresie zawieszenia przedsiębiorcy mogą bezpiecznie wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, mogą przyjmować należności lub regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, mogą zbywać własne środki trwałe i wyposażenie, a także mogą osiągać przychody finansowe.
Wynajmujący muszą płacić podatek dochodowy
Osoby, które są właścicielami wynajmowanych przez spółdzielnię lokali, mają obowiązek odprowadzania do urzędu skarbowego podatku dochodowego.
JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Podatnik posiada nieruchomość zabudowaną czterema budynkami wielorodzinnymi o łącznej liczbie mieszkań 1343. W nieruchomości tej część lokali mieszkalnych zostało przekształconych na odrębną własność. Ich właściciele nadal pozostali członkami spółdzielni. W budynkach tych znajdują się również lokale użytkowe, będące elementem części wspólnej, która w określonym udziale przypada osobom przekształcającym swoje mieszkania. Czy podatek dochodowy z tytułu najmu lokali użytkowych - w części będącej własnością osób, które przekształciły mieszkania na odrębną własność - powinna naliczać i odprowadzać spółdzielnia, czy właściciele lokali przekształconych?
ODPOWIEDŹ IZBY: Przedmiotem opodatkowania dla spółdzielni - w przedstawionym stanie faktycznym - jest dochód, którego źródłem jest wynagrodzenie otrzymywane od właścicieli nieruchomości przypadających im części wspólnych lokali użytkowych za sprawowanie zarządu.
W analizowanym przypadku właścicielami przedmiotowych nieruchomości oraz części wspólnych im przynależnych są osoby fizyczne i to one uzyskują dochód z najmu. W konsekwencji na nich właśnie spoczywa obowiązek opodatkowania tego dochodu. Ustawodawca nie daje możliwości alternatywnego stosowania przepisów ustaw podatkowych w zależności od wieku i możliwości podatników, a także wysokości osiąganego przez nich dochodu, czy też ponoszonej straty.
Ustawodawca nakłada przy tym na właściciela lokalu, który jest podatnikiem podatku dochodowego, obowiązek samoopodatkowania dochodów z najmu. Przychodami z tytułu najmu, który nie stanowi działalności gospodarczej, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Jednocześnie podatnicy osiągający dochody z najmu lub dzierżawy są zobowiązani bez wezwania wpłacać zaliczki miesięczne.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16 października 2008 r. (nr ITPB3/423-416/08/AW; ITPB1/415-414/08/MR)
OPINIA
JOANNA PATYK
starszy konsultant, doradca podatkowy w BDO Numerica
Nie ma prawnej możliwości zmiany osoby zobowiązanej do zapłaty podatku nawet w przypadkach wskazanych w przedmiotowej interpretacji w stanie faktycznym.
Podatnik będący osobą fizyczną oprócz metody opodatkowania przychodów z najmu opisanej w interpretacji ma możliwość opodatkowania przychodów z najmu zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Najem jest opodatkowany ryczałtem w wysokości 8,5 proc., a po przekroczeniu przychodu ponad 4 tys. euro - 20 proc. W celu skorzystania z tej formy opodatkowania osoba fizyczna jest zobowiązana do złożenia pisemnego oświadczenia do naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tej formy opodatkowania.
Wybór zryczałtowanego opodatkowania jest szczególnie korzystny dla podatników osiągających niewielkie dochody z najmu (tak jak w stanie faktycznym opisanym w interpretacji), gdyż w takim przypadku przychód jest opodatkowany nie w wysokości 19 proc. (zasady ogólne) lecz preferencyjną stawką w wysokości 8,5 proc.
Na karcie nie można świadczyć usług dla firm
Podatnik karty, który świadczy usługi na rzecz osób prawnych, straci prawo do rozliczeń w tej formie.
JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA: Od maja 2007 r. podatnik prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą - wysokospecjalistyczne usługi z zakresu chirurgii i medycyny pracy. Od roku 2008 działalność ta opodatkowana jest w formie karty podatkowej. W ramach prowadzonej działalności podatnik wykonuje usługi na rzecz osób fizycznych oraz pracowników różnych firm. Czy podatnik może wystawiać rachunki dla firm, które kierują swoich pracowników na okresowe badania lekarskie?
ODPOWIEDŹ IZBY: Podatnicy prowadzący działalność opodatkowaną w formie karty podatkowej są zwolnieni od obowiązku prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Podatnicy ci są jednak zobowiązani wydawać na żądanie klientów rachunki i faktury, o których mowa w odrębnych przepisach, stwierdzające sprzedaż wyrobu, towaru lub wykonanie usługi, oraz przechowywać w kolejności numerów kopie tych rachunków i faktur w okresie pięciu lat podatkowych, licząc od końca roku, w którym wystawiono rachunek lub fakturę.
Przepisy ustawy nie nakładają na podatników opodatkowanych w tej formie obowiązku wystawiania każdorazowo rachunków w związku z wykonaniem usługi lub sprzedażą towaru. Niemniej jednak wprost z ustawy wynika, że obowiązek taki ciąży na podatniku prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą, w sytuacji gdy z żądaniem takim wystąpi usługobiorca. Kopie wystawionych rachunków i faktur należy przechowywać w kolejności numerów w okresie pięciu lat podatkowych, licząc od końca roku, w którym wystawiono rachunek lub fakturę.
Warunkiem opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez lekarza zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej jest osobiste wykonywanie działalności gospodarczej oraz wykonywanie tej działalności wyłącznie na rzecz osób fizycznych.
Zatem podatnik opodatkowany w formie karty podatkowej ma prawo wystawiania rachunków z tytułu świadczonych usług medycznych. Niemniej jednak świadczenie usług przez lekarza na rzecz osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej albo osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą uniemożliwia opodatkowanie w formie karty podatkowej. Nie może bowiem być uznane za wykonywanie wolnego zawodu.
Nie tylko zatem wystawianie rachunków na rzecz firm oraz publicznych i niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej, ale już samo wykonywanie przez podatnika usług na rzecz wskazanych podmiotów sprawia, że podatnikowi nie przysługuje opodatkowanie w tej formie.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 sierpnia 2008 r. (nr IPPB1/415-634/08-04/PJ)
OPINIA
TOMASZ RYSIAK
prawnik, prawnik w Kancelarii Magnusson
Należy zgodzić się z dyrektorem Izby Skarbowej w Warszawie, który uznał, że w opisanym przez podatnika w stanie faktycznym brak jest możliwości rozliczania na podstawie karty podatkowej. Definicja wolnego zawodu wskazana w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jasno wskazuje, że działalność lekarzy w ramach wolnego zawodu może być wykonywana jedynie na rzecz osób fizycznych. Jednocześnie w przypadku kierowania pacjentów na okresowe badania nabywcą usługi lekarza jest pracodawca. Tym samym należy uznać, że podatnik faktycznie nie świadczy usług na rzecz osób fizycznych. Dlatego też dyrektor izby skarbowej nie musiał się wypowiadać w zakresie sposobu udokumentowania przez podatnika świadczenia usług na rzecz pracodawców. Jednocześnie w przypadku świadczenia usług na rzecz osób fizycznych podatnik byłby zobowiązany do wystawienia faktury lub rachunku.
Opracowała EWA MATYSZEWSKA
ewa.matyszewska@infor.pl
Źródło: Gazeta Prawna [Tygodnik Podatkowy] nr 249(2371), 22 grudnia 2008 r.
REKLAMA
REKLAMA
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat