Zakupiliśmy od osoby prywatnej nieprowadzącej działalności gospodarczej samochód osobowy na firmę. Spisaliśmy umowę na kwotę 10 000 zł. W urzędzie skarbowym musimy opłacić od umowy 2% podatku. Jak należy ten fakt zaewidencjonować? Czy można zaliczyć podatek do kosztów?
RADA
Podatek od czynności cywilnoprawnych zwiększa w tym przypadku cenę nabycia samochodu. Sposób jego ewidencji został zaprezentowany na kontach księgowych w uzasadnieniu.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 28 ust. 2 i 8 ustawy o rachunkowości wartość początkową środka trwałego (w tym przypadku samochodu) stanowi cena nabycia. Cena nabycia to cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu:
• rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski,
• przychody związane z zaciągniętymi zobowiązaniami w celu sfinansowania zakupu środka trwałego i związane z nimi dodatnie różnice kursowe,
2) powiększona o:
• koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu,
• koszty poniesione przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia, do dnia bilansowego lub przyjęcia środka trwałego do używania,
• niepodlegający odliczeniu podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy,
• koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich finansowania i związane z nimi ujemne różnice kursowe,
• a w przypadku importu – dodatkowe obciążenia o charakterze publicznoprawnym.
Jeżeli zatem zakup używanego samochodu osobowego od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej następuje przez zawarcie umowy kupna-sprzedaży, to jednym z elementów stanowiących cenę nabycia samochodu, poza kwotą należną zbywcy (w tym przypadku 10 000 zł), będzie także zapłacony podatek od czynności cywilnoprawnych.
Ponieważ zakup środka trwałego nastąpił od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, to dokumentem poniesienia wydatku przez jednostkę będzie umowa kupna-sprzedaży, z uwzględnieniem zasad zapisanych w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, z którego wynika, że dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:
1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,
2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,
3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych,
4) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą – także datę sporządzenia dowodu,
5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,
6) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.
Wprowadzenie środka trwałego do ewidencji bilansowej nastąpi na podstawie dowodu OT (przyjęcie środka trwałego), pod warunkiem że przyjmowany składnik spełnia warunki określone dla środków trwałych w art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości. Będzie zatem posiadał przewidywany okres ekonomicznej użyteczności dłuższy niż rok, będzie kompletny, zdatny do użytku i przeznaczony na potrzeby jednostki.
3. Kw – zaliczka pobrana przez pracownika celem opłaty podatku od czynności cywilnoprawnej – 200 zł
4. Pk – rozliczenie zaliczki przez pracownika – opłacony podatek od czynności cywilnoprawnych – 200 zł
5. Ot – przyjęcie środka trwałego do używania – 10 200 zł.
Marek Ossowski
niezależny konsultant z dziedziny finansów
• art. 3 ust. 1 pkt 15, art. 21 ust. 1, art. 28 ust. 2 i 8 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości – Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694; ost.zm. Dz.U. z 2005 r. Nr 267, poz. 2252
