Certyfikat rezydencji podatkowej (certificate of fiscal residence) jest niezbędny, gdy zagraniczny podatnik chce skorzystać z przywilejów, jakie dają porozumienia w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (Double Taxation Agreement).
Przywileje te polegają na tym, że polski podmiot (będący płatnikiem) może zastosować korzystniejszą stawkę podatku lub nie pobrać podatku od określonego dochodu tylko wtedy, gdy będzie dysponować certyfikatem rezydencji (art. 26 ust. 1 i 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 29 ust. 2, art. 30a ust. 2, art. 30b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Wzory takich certyfikatów są różne w zależności od kraju rezydencji podmiotu zagranicznego. Jednak aby były one prawnie skuteczne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
• powinny zawierać informacje wystarczające do jednoznacznej identyfikacji podatnika (pełna nazwa podatnika, dokładny adres, NIP),
• muszą poświadczać miejsce rezydencji (wyraźne określenie kraju rezydencji podatnika, poświadczenie przez właściwy organ podatkowy tego kraju) oraz
• muszą być wystarczające do określenia okresu rezydencji (np. data wystawienia certyfikatu).
Chociaż polskie przepisy ustaw o podatku dochodowym nie precyzują, jak często podatnik powinien przedstawiać certyfikat rezydencji, do płatnika należy ocena, czy poświadczone w certyfikacie dane dotyczące rezydencji podatnika są nadal aktualne. W szczególności może to dotyczyć przypadku stałych kontaktów gospodarczych płatnika z podatnikiem. W incydentalnych transakcjach certyfikat rezydencji powinien być wydany w związku z każdorazową transakcją.
WAŻNE!
Płatnik (podmiot polski) w przypadku wypłaty na rzecz podmiotu zagranicznego może pobrać podatek obliczony według niższej stawki lub zastosować całkowite zwolnienie tylko wtedy, gdy jest w posiadaniu oryginału certyfikatu rezydencji lub kopii poświadczonej notarialnie.
Przykładowe certyfikaty rezydencji podatkowej sugerowane przez Urząd Podatków i Ceł Wielkiej Brytanii (HM Revenue & Customs – www.hmrc.gov.pl) oraz przez Departament Podatków Królestwa Tajlandii (Revenue Department of the Kingdom of Thailand – www.rd.go.th) wyglądają następująco:
• art. 26 ust. 1 i 1c ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 107, poz. 723
• art. 29 ust. 2, art. 30a ust. 2, art. 30b ust. 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 107, poz. 723
