Skutki podatkowe sprzedaży środka trwałego w okresie amortyzacji

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012r. , poz. 361, z późn.zm.– dalej w skrócie „u.p.d.o.f.”) odpłatne zbycie środka trwałego, ujętego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych powoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej. W tym miejscu warto na chwilę się zatrzymać i zwrócić uwagę na zmiany, jakie wprowadzono w tym zakresie od 1 stycznia 2015 r. Otóż linia orzecznicza została ukształtowana uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lutego 2014r. , sygn. akt II FPS 8/13, w której Sąd wskazywał, że brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f przed 1 stycznia 2015 r. obejmowało swoim zakresem przychód z odpłatnego zbycia wyłączenie tych środków trwałych, które podatnik wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a nie wszystkich składników majątku, które w myśl ustawowej definicji stanowiły środki trwałe. Obecnie więc zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności, bez względu na okoliczność, czy składniki te z uwagi na szereg okoliczności nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych jak i składników, których podatnik po prostu nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Jak amortyzować środki trwałe o niskiej wartości

Z uwagi na powstały przychód powstają również koszty uzyskania przychodu, którymi są wydatki poczynione na nabycie środka trwałego, pomniejszone o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Powyższe wynika z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., który wskazuje że kosztem nie jest nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego, jednakże wydatki te zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych są kosztem uzyskania przychodów przy określeniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy.

Kolejną istotną kwestią jest możliwość skorzystania ze zwolnienia na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054, z późn.zm. – dalej w skrócie „u.p.t.u.”). Na początek jednak warto wspomnieć, że w tym zakresie również „zafundowano” nam w ostatnim czasie pewne zmiany. Otóż zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. w brzmieniu obowiązującym jeszcze w 2013 r. zwolnienie w podatku VAT dotyczyło sprzedaży towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednakże od 2014 r. zwolnione są jedynie dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie ma wobec powyższego dawnego rozgraniczenia na towar używany.