Wypłatę odszkodowania dokumentuje się notą księgową

Na obrót gospodarczy często składają się zdarzenia niezaplanowane i niepożądane, implikujące konieczność naprawienia powstałej szkody, np. w drodze zapłaty odszkodowania. Najczęściej wiąże się to z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zaciągniętych zobowiązań w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Przez odszkodowanie należy rozumieć wypłatę określonej sumy pieniężnej z tytułu szkody wyrządzonej osobie trzeciej, stanowiącej zadośćuczynienie za poniesione przez nią straty. Celem odszkodowania jest zrekompensowanie straty (szkody). Granice odpowiedzialności odszkodowawczej wyznacza związek przyczynowy między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą. Odszkodowanie nie stanowi co do zasady płatności za świadczenie (nie jest wynagrodzeniem z tytułu dostawy towarów i usług). Z jednej bowiem strony ma ono na celu rekompensatę poniesionej szkody (funkcja kompensacyjna), zaś z drugiej strony ma charakter sankcyjny (stanowi konsekwencję niewywiązania się z umownego zobowiązania). Celem wypłaty odszkodowania jest zasadniczo przywrócenie w majątku poszkodowanego stanu istniejącego przed powstaniem szkody.

Nota księgowa jest jak faktura - dokumentowanie rabatu

Na poczet odszkodowania może być zaliczona kara umowna, pod warunkiem umieszczenia takiego zastrzeżenia w umowie zawartej między stronami (art. 484 par. 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny; dalej: k.c.). Żądanie odszkodowania uzupełniającego wystąpi w przypadku, gdy szkoda wynikająca z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez dłużnika przewyższa wysokość zastrzeżonej kary umownej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 30 czerwca 2015 r., sygn. akt I ACa 208/15). Strony mogą się również umówić, że kara umowna będzie miała charakter alternatywny w stosunku do odszkodowania. Wówczas wierzyciel według własnego uznania będzie mógł żądać od dłużnika zapłaty kary umownej lub odszkodowania na zasadach ogólnych.

W obrocie gospodarczym zdarzeniami, które mogą powodować konieczność wypłaty odszkodowania, przykładowo są: niewykonanie postanowień umowy, wadliwość towaru, nieprawidłowa realizacja usługi, bezumowne korzystanie z lokalu, utrata lub uszkodzenie przesyłki podczas jej transportu. Szczególnym rodzajem odszkodowania jest odszkodowanie za wywłaszczone nieruchomości (art. 128–135 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1774 ze zm.).

Odszkodowania nie mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym nie podlegają one opodatkowaniu VAT. W związku z tym, że pozostają poza zakresem VAT, nie należy ich dokumentować fakturą (por. interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 kwietnia 2015 r., nr IPPP1/4512-92/15-3/JL). Wyjątek stanowi przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

Istotą odszkodowań nie jest bowiem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony poszkodowanego. Zapłata ta nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji. Ustalanie statusu wypłacanej rekompensaty jako podlegającej lub niepodlegającej VAT należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem. Zatem jeżeli płatność o charakterze odszkodowawczym nie ma bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia, wówczas kwota wypłaconych odszkodowań nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, i jako taka nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem (a co za tym idzie, nie powinna być dokumentowana fakturą, lecz innym dowodem, np. notą księgową).

Nota korygująca - kiedy można ją wystawić?

Odszkodowania stanowią pozostałe przychody i koszty operacyjne, natomiast odsetki od odszkodowań powinny powiększać przychody i koszty finansowe (art. 3 ust. 1 pkt 32 lit. g; art. 42 ust. 3 ustawy o rachunkowości).

Zarówno odszkodowania, jak i odsetki za zwłokę w ich spłacie powinny być ujmowane w księgach rachunkowych zgodnie z zasadą memoriałową, czyli powinny zostać przypisane do roku obrotowego, którego dotyczą, niezależnie od terminu ich zapłaty. W wyniku finansowym należy uwzględnić niewątpliwe pozostałe przychody operacyjne oraz wszystkie poniesione pozostałe koszty operacyjne (art. 6 i art. 7 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o rachunkowości).