Ryczałt bez prawa do odliczeń

Podatnik przedstawiając swoje stanowisko uznał, że wydatki za korzystanie z prywatnego telefonu w stałej kwocie jako comiesięczny ryczałt, udokumentowane dowodem wewnętrznym i załączoną fakturą, stanowią koszt uzyskania przychodów. Innego zdania był naczelnik urzędu skarbowego, który nie zgodził się z takim postępowaniem. Podatnik złożył zażalenie do dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, który uznał prawidłowość stanowiska naczelnika urzędu skarbowego. Dyrektor potwierdził, że nieprawidłowe jest zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów stałego comiesięcznego ryczałtu. Koszt wykorzystywania telefonu domowego na cele działalności gospodarczej w każdym miesiącu może być inny i nie można z góry przewidzieć jego wielkości.

Dyrektor Izby uznał, że podatnik nie wykorzystywał telefonu stacjonarnego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z tym nie mógł zaliczyć opłat za abonament. Natomiast opłaty za rozmowy mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tylko w takiej wysokości, jaka dotyczy rozmów związanych z prowadzoną działalnością. Dyrektor Izby przypomniał, że podstawę do dokonania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów może stanowić dowód wewnętrzny wraz z fakturą za telefon i szczegółowym wyodrębnieniem w niej (na podstawie billingu) części wydatków przypadających na działalność gospodarczą.

Oznacza to, że dla uwiarygodnienia zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie – nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku), a więc nie stały ryczałt.

Bogdan Świąder