Dochody uzyskane w Hiszpanii nie zostaną opodatkowane w Polsce, gdy będą jedynymi dochodami uzyskanymi w danym roku przez polskiego podatnika. Będą opodatkowane tylko w Hiszpanii.
Polacy wyjeżdżający do pracy za granicę często nie wiedzą, że po powrocie do Polski trzeba rozliczyć się z uzyskanych za granicą dochodów z polskim urzędem skarbowym. Jeśli obowiązku tego nie dopełnią, muszą zapłacić zaległy podatek i odsetki od zaległości podatkowych. Dodatkowo może zostać nałożona na nich kara, jaką przewiduje kodeks karny skarbowy.
Jednak nie zawsze konieczne jest wykazanie zagranicznych pieniędzy w polskim PIT. Dla prawidłowego opodatkowania dochodów hiszpańskich trzeba wziąć pod uwagę ustawę z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176; dalej ustawa o PIT). Potrzebna będzie również dwustronna umowa podpisana w Madrycie 15 listopada 1979 r. między rządami Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1982 r. nr 17, poz. 127).
Umowa ta przewiduje metodę wyłączenia z progresją. Polega ona na tym, że dochód z tytułu pracy wykonywanej w Hiszpanii i tam opodatkowany – zgodnie z miejscowym prawem podatkowym, będzie już zwolniony od opodatkowania w Polsce, z jednoczesnym uwzględnieniem go dla potrzeb ustalenia tzw. stopy podatkowej. Ta ostatnia zostanie zastosowana do opodatkowania pozostałej części dochodu, uzyskanego już w Polsce. Oznacza to, że dochód hiszpański będzie brany pod uwagę dla ustalenia stopy procentowej tylko w przypadku, gdy w danym roku podatkowym podatnik uzyska jakieś dochody w Polsce. Gdy ich nie uzyska, nie będzie ich wykazywać w rocznym polskim PIT.
