Zasada prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych dotyczy konkretnego postępowania. Nie można zarzucać, że zasadę tę naruszono, wydając odmienne decyzje w innym postępowaniu.
Podatnik w latach 1999-2002 sprowadził siedem samochodów. Zarejestrował je na siebie, a potem sprzedał. Organy podatkowe uznały, że wspomniane czynności podatnik wykonywał w sposób częstotliwy i dlatego powinny być opodatkowane VAT.
Podatnik nie zgadzał się z tym twierdząc, że samochody z Niemiec sprowadzał na własne potrzeby. Izba skarbowa stwierdziła jednak, że liczba sprowadzanych aut powtarzalność tych czynności, krótki okres używania świadczyły o handlowych zamiarach podatnika.
W skardze do WSA podatnik powtórzył, że samochody sprowadził na własny użytek. Dodał, że w dwóch innych postępowaniach organy podatkowe umorzyły postępowanie. Uznały bowiem, że sprzedaż jednego samochodu w ciągu roku nie świadczy o handlowym charakterze czynności.
To przekonało WSA. Sąd uznał za niedopuszczalną sytuację, w której w stosunku do tego samego podatnika wydawane są różne decyzje podatkowe.
Skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł dyrektor izby skarbowej.
NSA uwzględnił skargę kasacyjną organu. Uchylając wyrok i przekazując sprawę do ponownego rozpoznania podkreślono, że WSA zarzucił fiskusowi naruszenie prawa materialnego, ale nie wskazał, jaki przepis został naruszony.
NSA nie dopatrzył się także naruszenia przez organy podatkowe zasady zaufania. Zauważył, że organ podatkowy ma respektować zasadę zaufania, ale w odniesieniu do danego postępowania podatkowego. Nie może być tak, że podatnik zarzuca pogwałcenie zasady zaufania, bo wydano inne decyzje w późniejszym postępowaniach dotyczących innych kwestii.
