Stawki te same, wyższa kwota wolna

Wprowadzono zmiany w definicji miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Będzie to miało wpływ na zakres obowiązku podatkowego.

Zgodnie z nowymi przepisami, za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce uważa się osobę, która:

• posiada w Polsce ośrodek interesów życiowych lub

• przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Ten drugi warunek ma kluczowe znaczenie dla dotychczasowych nierezydentów wykonujących pracę w Polsce. Zmiany w przepisach oznaczają, iż osoby takie przebywając w Polsce dłużej niż 183 dni w danym roku utracą prawo do preferencyjnego opodatkowania (np. z tytułu członkostwa w zarządzie, kontraktu menedżerskiego), jak również opodatkowaniu w Polsce będzie podlegać całość ich światowych dochodów, a nie wyłącznie tych uzyskanych ze źródeł polskich, jak to miało miejsce do tej pory.

Większą rolę odgrywać będą zatem stosowne bilateralne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Umowy te będą rozstrzygać w przypadkach konfliktów rezydencji podatkowej dwóch lub więcej państw oraz o prawie do opodatkowania poszczególnych rodzajów dochodów.

WAŻNE

Pracodawcy będę mogli zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wszystkie wydatki na ochronę zdrowia pracowników, a nie tylko świadczenia obowiązkowe wynikające z innych przepisów (głównie prawa pracy)

Nowe przepisy znoszą obowiązek składania deklaracji miesięcznych, np. PIT-4, PIT-53. Zaliczki na podatek pobierane będą według dotychczasowych zasad. Płatnik będzie jednak obowiązany do złożenia deklaracji rocznej do końca stycznia następnego roku.

Zmiany w PIT obejmują wprawdzie wprowadzenie zapowiadanych stawek 18 i 32 proc., ale dopiero od dochodów uzyskanych w 2009 roku. W 2007 obowiązywać będzie jednak większa kwota wolna od podatku oraz wyższe zryczałtowane koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy (np. 108,50 zł w przypadku jednego pracodawcy i posiadania miejsca zamieszkania w miejscowości wykonywania pracy).

Nowelizacja przewiduje także zwolnienie przychodów ze stosunku pracy do wysokości 30 proc. diety należnej za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku pracy. Przepis ten zastępuje stosowane do tej pory zwolnienie w wysokości równowartości trzydziestu diet. Zwolnienie nie będzie dotyczyć podróży służbowych.

Zgodnie z nową definicją działalności gospodarczej, nie będzie nią taka działalność, w której odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat i wykonywanie ponosi zlecający oraz gdy jest ona wykonywana pod kierownictwem, w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego, a wykonujący nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością. Powyższe warunki muszą być spełnione łącznie, aby dane czynności uznać jako nie wykonywane w ramach działalności gospodarczej.