Pobór podatku przy usługach reklamowych zagranicznego kontrahenta

(…)

Spółka świadczy usługi budowlane na terenie państw Unii Europejskiej. Posiada oddziały w Niemczech, Irlandii i Wielkiej Brytanii, które w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania spełniają definicję zakładu. Oddziały te prowadzą księgi rachunkowe i odprowadzają podatki wg lokalnych przepisów. Podatnik świadczy usługi budowlane również na terytorium innych państw, w których nie posiada oddziałów, m.in. w Austrii, Francji, Szwajcarii, Holandii. Spółka, ze względu na charakter wykonywanych przez siebie usług w tych państwach, dokonała rejestracji tylko na potrzeby VAT UE. W celu zdobycia na tych rynkach inwestorów promuje swoje wyroby w lokalnej prasie, bierze udział w licznych targach i wystawach. Korzysta także z usług przedstawicieli podatkowych, którzy na zlecenie firmy składają zeznania podatkowe VAT UE, reprezentują spółkę przed zagranicznym aparatem skarbowym oraz świadczą usługi doradcze.

Spółka, aby uczestniczyć w targach, zmuszona jest do dokonania przedpłaty w wysokości 100 proc. należności, w przeciwnym przypadku nie zostanie do nich dopuszczona. Po otrzymaniu całej należności firmy zagraniczne nie są zainteresowane przedkładaniem spółce certyfikatów rezydencji, tym bardziej że z przepisów wewnętrznych państw obcych nie wynikają takie uregulowania. Kontrahenci zagraniczni przysyłają dokumenty, które nie odpowiadają polskim wymogom. Zdarza się, że spółka dostaje poświadczenie wpisu do rejestru przedsiębiorstw, poświadczenie o rejestracji na potrzeby VAT, a nie dokument spełniający wymogi certyfikatu rezydencji. (…)

Zdaniem wnioskodawcy, w powyższej sprawie ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy (podatnicy niemający na terytorium RP siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium RP), przychodów z tytułu usług: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – ustala się w wysokości 20 proc. przychodów. Z przywołanego przepisu jednoznacznie wynika, iż ma on zastosowanie tylko i wyłącznie do dochodów uzyskiwanych na terytorium RP. W przedstawionym stanie faktycznym przychody uzyskują nierezydenci mający siedzibę poza terytorium RP za czynności wykonane na terytorium swych krajów, wobec czego sytuacje te nie wypełniają dyspozycji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.