Wybór metody prowadzenia ksiąg pomocniczych

 

Z treści wniosku wynika, że kierownictwo jednostki postanowiło zastosować w prowadzonych przez spółkę księgach rachunkowych metodę wynikającą z treści art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości polegającą na odpisywaniu w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupu połączone z ustaleniem stanu tych składników aktywów, a także wyrobów gotowych i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu nie później niż na dzień bilansowy. Spółka stoi na stanowisku, iż w świetle obowiązującej treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych również w zakresie obliczania podatków zaproponowana metoda będzie słuszna. Zdaniem spółki, wydatek na nabycie towaru lub materiału jest kosztem uzyskania przychodów w momencie jego powstania, jest bowiem związany z zamiarem sprzedaży tego towaru. Z kolei korekta kosztu o wartość końcowego remanentu towarów jest uprawniona o tyle, że wartość towarów, które nie zostały w danym roku sprzedane, jest kosztem uzyskania przychodu, ale już roku następnego.

Rozpatrując wniosek podatnika, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach stwierdza, co następuje. Problematykę będącą przedmiotem zapytania pełnomocnika regulują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz przepisy ustawy o rachunkowości. Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Ustawa o rachunkowości pozwala na ustalenie zysku bilansowego, ale zysk ten nie jest tożsamy z pojęciem dochodu w prawie podatkowym. Powodem rozbieżności są różne cele tych ustaw. Celem regulacji dokonywanych przez przepisy rachunkowe jest przede wszystkim niedopuszczenie do wykazania zbyt wysokiego zysku w porównaniu z rzeczywistym, czemu służą górne granice wyceny bilansowej oraz zasada ostrożnej wyceny. Celem regulacji prawnopodatkowych jest natomiast niedopuszczenie do zaniżenia podstawy opodatkowania oraz zagrożenia regularności poboru dochodów budżetowych. Należy przy tym zwrócić uwagę, że ustawa o rachunkowości nie jest podatkotwórcza. Wobec powyższego, dochód podatkowy, określony jako nadwyżka przychodów nad kosztami uzyskania, jest ustalany wyłącznie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Przy czym przychodami i kosztami mającymi wpływ na jego wysokość są tylko te przychody i koszty, które zostały wyraźnie określone w przepisach prawa podatkowego. (…)