Zatrudnianie cudzoziemców – zezwolenie na pracę

Zezwolenie na pracę, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wydawania zezwolenia na pracę cudzoziemca, jest wymagane, jeśli cudzoziemiec:

1) wykonuje pracę na terytorium Polski na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej zawartej z pracodawcą, który ma siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce albo jego oddział, zakład lub inna forma zorganizowanej działalności znajduje się na terytorium RP - w tym wypadku cudzoziemiec otrzymuje zezwolenie na pracę typu A;

2) w związku z pełnieniem funkcji w zarządzie przedsiębiorcy wpisanego do rejestru przedsiębiorców KRS lub spółki kapitałowej w organizacji przebywa w Polsce przez okres przekraczający łącznie 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy – wówczas cudzoziemiec otrzymuje zezwolenie na pracę typu B;

3) wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany na terytorium RP na okres dłuższy niż 30 dni w roku kalendarzowym do pracy w oddziale lub zakładzie pracodawcy zagranicznego lub w podmiocie powiązanym z pracodawcą zagranicznym - cudzoziemiec otrzymuje wtedy zezwolenie na pracę typu C;

4) wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego, nieposiadającego oddziału, zakładu lub innej formy zorganizowanej działalności w Polsce i jest delegowany na terytorium RP w celu realizacji usługi eksportowej, czyli usługi o charakterze tymczasowym i okazjonalnym - cudzoziemiec powinien ubiegać się o zezwolenie na pracę typu D;

5) wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany na terytorium RP na okres przekraczający 30 dni w ciągu kolejnych 6 miesięcy w celu innym niż objęty zezwoleniami typu B, C, D - cudzoziemiec powinien wtedy otrzymać zezwolenie typu E.

Czy zezwolenie na pracę jest tożsame z zezwoleniem na pobyt czasowy i pracę?

Otóż nie. Przepisy prawa, w szczególności ustawa o cudzoziemcach, przewidują, że cudzoziemiec może uzyskać:

- zezwolenie na pracę bądź

- zezwolenie na pobyt czasowy i pracę.

Zaletą drugiego z zezwoleń jest połączenie w jednym postępowaniu dwóch procedur: legalizacji zatrudnienia oraz legalizacji pobytu. Na podstawie tego dokumentu cudzoziemiec może bowiem nie tylko wykonywać pracę, ale także przebywać na terytorium Polski bez konieczności uzyskiwania wizy.

Oba zezwolenia wydawane są w formie decyzji administracyjnej. Poniżej przedstawiam tabelę wskazującą na najistotniejsze różnice pomiędzy nimi:

Czy zawsze wymagane jest zezwolenie na pracę?

Zasadniczo zatrudnienie cudzoziemca wymaga uzyskania zezwolenia na pracę. Jednakże w odniesieniu do obywateli Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii, Rosji i Ukrainy, w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę, wprowadzono możliwość świadczenia pracy w oparciu o zarejestrowane we właściwym powiatowym urzędzie pracy oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia pracy cudzoziemcowi.

Polecamy: INFORLEX Księgowość i Kadry

Na podstawie takiego oświadczenia pracownicy mogą wykonywać pracę przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy (niezależnie od liczby pracodawców powierzających im wykonywanie pracy w tym okresie). Procedura ta jest zdecydowanie szybsza i nie wymaga przeprowadzenia tzw. testu rynku pracy.

Autor: Adriana Wydziałkiewicz – adwokat w Kancelarii KSP Legal & Tax Advice w Katowicach

Zapraszamy na bezpłatne Szkolenie z Prawa Pracy, które odbędzie się 8 grudnia 2017 r. w Hotelu Angelo w Katowicach, podczas którego prawnicy Kancelarii KSP Legal & Tax Advice przedstawią zagadnienia związane z zatrudnianiem cudzoziemców oraz zmianami w przepisach, które wejdą w życie od 1 stycznia 2018 r. Omówione zostaną także praktyczne kwestie dotyczące delegowania pracowników oraz najnowsze orzecznictwo i przepisy regulujące ochronę danych osobowych (RODO) w 2018 roku, które wpłyną na obowiązki pracodawców.