Wpłaty dokonywane przez zagraniczny zakład polskiego rezydenta a podatek u źródła

Należności wypłacane na rzecz nierezydentów z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1-2 Ustawy CIT (analogicznie art. 29 ust. 1-2 Ustawy PIT) podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym (WHT) z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Dokonujący wypłaty takiej należności jako płatnik na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy CIT (analogiczne art. 41 ust. 4 Ustawy PIT) jest co do zasady  obowiązany do pobrania podatku u źródła od tej wypłaty.

Ponadto polskie przepisy nie regulują sytuacji, gdy takiej wypłaty dokonuje zagraniczny zakład polskiego rezydenta na rzecz nierezydenta i gdy nabyte świadczenie jest związane z działalnością tego zakładu. Jak wskazano w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 2020 r., Nr SP4.8223.1.2020, zależy to od przeznaczenia przedmiotu nabycia.

Interpretacja ogólna Ministra Finansów

24 kwietnia 2020 r. została opublikowana interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 15 kwietnia 2020 r., która ma na celu wyjaśnienie kwestii obowiązku poboru podatku u źródła od wypłaty należności mieszczących się w zakresie opodatkowania WHT dokonywanych przez zagraniczny zakład polskiego rezydenta na rzecz nierezydenta.

Jak wskazano w interpretacji ogólnej, w świetle ustaw o podatku dochodowym (art. 3 ust. 3 pkt 5 Ustawy CIT i art. 3 ust. 2b pkt 7 Ustawy PIT), za dochody osiągnięte w Polsce przez podatników nieposiadających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, uważa się w szczególności wymienione w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT (analogicznie art. 29 ust. 1 Ustawy PIT) należności wypłacane przez polskie podmioty, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

W związku z powyższym, co do zasady, należności objęte zakresem powyższych przepisów wypłacane na rzecz nierezydenta podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła (z uwzględnieniem ustawowych zwolnień i przepisów właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania), a obowiązek poboru tego podatku leży po stronie podmiotu dokonującego wypłaty.

Ustawa CIT I PIT nie przewidują jednak szczególnych regulacji dotyczących sytuacji, gdy należność wypłacana jest przez zagraniczny zakład polskiego rezydenta na rzecz nierezydenta, a to świadczenie służy realizacji działalności gospodarczej tego zakładu.

Jak podkreślono w interpretacji, występujące w tym temacie spory interpretacyjne nie znajdują jednolitego rozstrzygnięcia również w orzecznictwie sądów administracyjnych, czy też w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego. W ocenie Ministerstwa Finansów wyjaśnienia wymaga istotna okoliczność faktyczna, a mianowicie możliwość „przypisania” wydatku temu zakładowi.

Odrębność zagranicznego zakładu polskiego rezydenta

W praktyce międzynarodowego prawa podatkowego konstrukcja zakładu (ang. permanent establishment) służy określeniu państwa uprawnionego do opodatkowania dochodu zagranicznego przedsiębiorstwa.

W myśl Modelowej Konwencji OECD, umawiające się państwo nie może opodatkować dochodu przedsiębiorstwa drugiego umawiającego się państwa, chyba że przedsiębiorstwo osiąga na jego terytorium dochód za pośrednictwem zakładu i zyski można przypisać temu zakładowi.

Dalszy ciąg artykułu o podatku u źródła

Małgorzata Samborska, Senior Menedżer, Doradca Podatkowy
Grant Thornton