Korektę deklaracji VAT można składać 5 lat

Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 lipca 2011 r., sygn. ILPP2/443-351/09/11-S/AK

Stan faktyczny

Wnioskodawca jest podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność polegającą na świadczeniu usług transportowych samochodami ciężarowymi. Działalność ta jest działalnością w całości opodatkowaną. Wnioskodawca jest również podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Posiada pojazdy ciężarowe będące środkami trwałymi firmy. Jeden z nich (samochód ciężarowy ubezpieczony jedynie ubezpieczeniem obowiązkowym OC) uległ kolizji drogowej i koszt naprawy powypadkowej tego pojazdu zobowiązany jest pokryć zakład ubezpieczeniowy sprawcy kolizji z jego ubezpieczenia OC. W chwili zaistnienia zdarzenia przedmiotowy samochód ciężarowy ze skrzynią samowyładowczą był sprzężony z przyczepą ciężarową, która również uległa kolizji (przyczepa także ubezpieczona była jedynie ubezpieczeniem obowiązkowym OC).

Wnioskodawca dokonał naprawy samochodu i przyczepy w autoryzowanych serwisach naprawczych, które w miesiącach marzec, kwiecień i maj 2008 r. wystawiły faktury VAT (terminy zapłaty faktur VAT przypadły w miesiącach marzec, kwiecień i maj 2008 r.). Otrzymane faktury VAT za naprawę pojazdów zainteresowany przedstawił ubezpieczycielowi. Ubezpieczyciel dokonał wypłaty za przedstawione mu faktury VAT jednak tylko w wartościach netto. Zdaniem ubezpieczyciela wnioskodawca jako podatnik podatku VAT ma prawo odliczyć sobie VAT naliczony na przedstawionych fakturach. Wnioskodawca pomimo takiego stanowiska ubezpieczyciela w 2008 r. nie odliczył podatku naliczonego z faktur VAT za powypadkową naprawę pojazdów z uwagi na treść art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku pogłębionej analizy przywołanych przepisów prawa wnioskodawca doszedł jednak do wniosku, iż ubezpieczyciel ma rację, albowiem art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym w 2008 r.) jest sprzeczny z przepisami prawa wspólnotowego, czemu dano wyraz w judykaturze (SN, ETS).

Pytanie

Czy wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia w marcu, kwietniu i maju 2008 r. usług związanych z powypadkową naprawą samochodu ciężarowego i przyczepy ciężarowej (pojazdów nie objętych ubezpieczeniem autocasco) poprzez skorygowanie uprzednio złożonych deklaracji VAT-7?

Stanowisko wnioskodawcy

Zdaniem wnioskodawcy, ma on możliwość odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia w marcu, kwietniu i maju 2008 r. usług związanych z powypadkową naprawą samochodu ciężarowego i przyczepy ciężarowej poprzez skorygowanie uprzednio złożonych deklaracji VAT-7. Z uwagi na treść art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wnioskodawca nie zaliczył i nie zaliczy wydatków z tytułu usług związanych z powypadkową naprawą samochodu ciężarowego i przyczepy ciężarowej do kosztów uzyskania przychodów, ale będzie mógł odliczyć podatek od towarów i usług (VAT) naliczony z faktur dokumentujących powypadkową naprawę pojazdów, albowiem przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 grudnia 2008 r., uznać należy za sprzeczny z przepisami prawa wspólnotowego, jak również z obowiązującymi w tym prawie zasadami neutralności i proporcjonalności podatku VAT, czemu dano wyraz m.in. w wyroku z dnia 30 kwietnia 2008 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 173/08. Tymczasem, zgodnie z dorobkiem acquis communautaire, przepis krajowy sprzeczny z normami wspólnotowymi, co prawda nie przestaje obowiązywać, ale nie może być zastosowany. W przywołanym wyżej orzeczeniu Sąd doszedł do przekonania, iż przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT jest niezgodny z zasadami i normami prawa wspólnotowego zawartymi w VI Dyrektywie oraz Dyrektywie 2006/112, a w szczególności odpowiednio: art. 17 i art. 168 tych Dyrektyw statuującymi podstawową dla systemu VAT zasadę, zgodnie z którą dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego jest istnienie związku tegoż podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. W uzasadnieniu orzeczenia WSA z dnia 30 kwietnia 2008 r. wskazano, kierując się zasadą supremacji prawa wspólnotowego, że zgodnie z postanowieniami powołanych Dyrektyw najważniejszą cechą podatku od wartości dodanej jest zasada neutralności podatku dla podatników, której realizacja polega na umożliwieniu podatnikowi obniżenia podatku należnego o kwoty podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług, związanych z jego działalnością gospodarczą. Sąd podkreślił, że neutralność podatku od towarów i usług dla podatnika jest tak znacząca, że przepisy krajowe nie mogą wymagać spełnienia przez niego dodatkowych warunków w celu uzyskania zwrotu podatku. Tym samym Sąd stanął na stanowisku, że państwa członkowskie nie mają uprawnienia do stosowania wyłączeń prawa do odliczenia podatku, które mają charakter ogólny i nie odnoszą się do konkretnych towarów i usług, a tak też oceniać należy przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 grudnia 2008 r. Takie rozumienie zasady neutralności potwierdza orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, z którego konsekwentnie wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w zasadzie nie może być ograniczone ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Reasumując, z uwagi na derogację art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT jest możliwym odliczenie podatku naliczonego w przedstawionym stanie faktycznym, a tym samym skuteczne skorygowanie uprzednio złożonych deklaracji w trybie art. 81 Ordynacji podatkowej.

Stanowisko dyrektora izby skarbowej

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 1 czerwca 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-351/09-2/AK, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, prawo do odliczenia podatku naliczonego od naprawy samochodu i przyczepy w żaden sposób nie pozostaje w bezpośrednim związku z faktem nieposiadania przez zainteresowanego dobrowolnego ubezpieczenia AC. Jednak brak tego ubezpieczenia ma związek z możliwością zaliczenia wydatku - naprawy uszkodzonego samochodu i przyczepy - do kosztów uzyskania przychodów, a tym samym pośrednio, wpływa na prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca nie może skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z wydatkami poniesionymi (do dnia 30 listopada 2008 r.) na naprawę powypadkową samochodu oraz przyczepy nie objętych dobrowolnym ubezpieczeniem AC, ponieważ wydatki te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, brak jest podstaw do skorygowania uprzednio złożonych deklaracji VAT-7.