Ustalenie stawki i metody amortyzacji

Podatnicy mają w pewnych sytuacjach możliwość zaliczenia wydatku na nabycie lub wytworzenie składnika majątku bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu. Dzieje się tak, kiedy wartość początkowa nie przekracza kwoty 3500 zł.

Przedsiębiorca ma wtedy trzy możliwości:
1. Nie ujmuje tego składnika w ewidencji środków trwałych, a zakup ewidencjonuje bezpośrednio w kosztach; jeśli wartość początkowa składnika przekracza 1500 zł, należy go wpisać w ewidencji wyposażenia.
2. Ujmuje składnik w ewidencji środków trwałych i dokonuje odpisu amortyzacyjnego jednorazowo — w miesiącu oddania do używania tego składnika, albo w miesiącu następnym.
3. Ujmuje składnik w ewidencji środków trwałych i amortyzuje zgodnie z zasadami ogólnymi.

Niektórzy podatnicy traktują odpisy amortyzacyjne jako pewien rodzaj przywileju — zwiększają one przecież koszty uzyskania przychodów. Czasami dochodzą do wniosku, że nie opłaca im się prowadzić ewidencji środków trwałych i dokonywać odpisów, szczególnie jeśli ich wielkość jest niewielka.

Tymczasem prowadzenie ewidencji środków trwałych i naliczanie odpisów amortyzacyjnych to obowiązek wynikający z ustawy o PIT. Ustawa zwalnia z niego wyłącznie tych podatników, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość, obejmującą likwidację majątku, nie prowadzą działalności gospodarczej.

Brak ewidencji środków trwałych i niedokonywanie odpisów amortyzacyjnych może narazić podatnika na odpowiedzialność karno-skarbową.

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które zostały przewłaszczone w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu, dokonuje dotychczasowy właściciel, w tym pożyczkobiorca lub kredytobiorca.

Polecamy: Amortyzacja a wartość początkowa

Odpisy amortyzacyjne nalicza się od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku wprowadzono do ewidencji środków trwałych, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór. Suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z ustawą o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kodeks karny skarbowy

Art. 60. § 1. Kto wbrew obowiązkowi nie prowadzi księgi,podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.
§ 2. Kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje księgi w miejscu wykonywania działalności lub w miejscu wskazanym przez podatnika jako jego siedziba, przedstawicielstwo lub oddział, a jeżeli prowadzenie księgi zostało zlecone biuru rachunkowemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi — w miejscu określonym w umowie z biurem rachunkowym lub w miejscu wskazanym przez kierownika jednostki,podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.
§ 3. Karze określonej w § 2 podlega także ten podatnik lub płatnik, który nie zawiadamia w terminie właściwego organu o prowadzeniu księgi przez doradcę podatkowego lub inny podmiot upoważniony do prowadzenia ksiąg w jego imieniu i na jego rzecz.
§ 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 – 3 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Art. 53 § 21.
Księgami są:
1) księgi rachunkowe,
2) podatkowa księga przychodów i rozchodów,
3) ewidencja,
4) rejestr,
5) inne podobne urządzenia ewidencyjne, do których prowadzenia zobowiązuje ustawa, a w szczególności zapisy kasy rejestrującej.

Przed rozpoczęciem amortyzowania składnika majątku należy podjąć decyzję dotyczącą metody, według jakiej będzie on amortyzowany. Przyjęty na początku sposób amortyzacji stosuje się aż do jej zakończenia.

Polecamy: serwis Koszty

Artykuł jest fragmentem książki Jak prowadzić księgę przychodów i rozchodów autorstwa Romualda Gabrysza. Wydawnictwo Onepress.pl