Koszty uzyskania przychodów zawodowego sportowca

Potwierdził to Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji podatkowej z 29 listopada 2019 r. (sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.704.2019.1.SJ).

Przychody z walk MMA, reklamy, modelingu - jakie koszty podatkowe

O interpretację podatkową wystąpił podatnik PIT (posiadający rezydencję podatkową w Polsce) zawodowo zajmujący się sportem walki MMA (z ang. mixed martial arts - mieszane sztuki walki). Z uwagi na sukcesy jakie odnosi w tym sporcie jest osobą popularną, rozpoznawalną publicznie, zapraszaną do mediów w celu udzielenia wywiadów, komentarzy sportowych, a także zapraszaną na różnego rodzaju gale sportowe. Z uwagi na swoją popularność otrzymuje od różnych firm propozycje reklamowania odzieży, suplementów żywieniowych, wyposażenia sportowego, biżuterii, zegarków, kosmetyków.

W 2019 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej i w ramach swojej działalności gospodarczej wykonuje zawodowo sporty walki, świadczy usługi reklamowe i modelingowe, a także jest uczestnikiem gal sportowych (wydarzenia sportowe). Czynności te klasyfikowane są pod następującymi symbolami PKD:
93.19.Z – pozostała działalność związana ze sportem,
58.19.Z – pozostałe usługi związane z działalnością wydawniczą,
73.11.Z – usługi reklamowe świadczone przez agencje reklamowe,
85.11.Z – usługi w zakresie pozaszkolnych form edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych,
90.01.Z – usługi artystów i wykonawców,
93.11.Z – usługi związane z działalnością obiektów sportowych.

Swoje przychody z ww. działalności jest opodatkowany za zasadach ogólnych zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Aby móc uprawiać ten sport podpisał umowę z federacją Y, która to reguluje zawodowe walki. Z zapisów umowy wynika, że Y wskazuje zawodnikowi przeciwnika oraz miejsce i czas walki. Dodatkowo jest on zobowiązany do stawienia się na oficjalne ważenie zawodników oraz do brania udziału w wydarzeniach sportowych przed i po walce takich jak: konferencje prasowe, treningi medialne, wywiady, media day, które są związane z daną walką. 

Podatnik (zawodnik MMA) trenując i przygotowując się do walk ponosi określone koszty: ubezpieczenia NNW, dietetyków, masażystów, lekarzy - opieki medycznej, wyposażenia sportowego, suplementów żywieniowych, kriokomór, saun, basenów, solariów, siłowni, gabinetów odnowy biologicznej, leków, odzieży sportowej, rehabilitantów, trenerów, menedżera, księgowego, specjalistycznej diety sportowej. Umowa z federacją Y wyraźnie wskazuje, że koszty badań lekarskich oraz testów pokrywa ów podatnik, w szczególności: Hepatitis B, Hepatitis C, HIV oraz ogólne badania krwi.

Warunkiem koniecznym osiągania sukcesów sportowych (także w MMA) jest trening sportowy. Zawodnik MMA trenuje prawie przez cały tydzień (od poniedziałku do soboty) od 4 do 5 godzin dziennie w podziale na trening ranny i wieczorny. W przerwie między treningami poddaje się zabiegom fizjoterapeutycznym, rehabilitacji sportowej oraz innym wymaganym w danym dniu zabiegom (np. lasery regenerujące, magnetroniki, kriokomory, plastrowanie mięśni itd.). Ponieważ w sportach walki najczęściej stosuje się kategorie wagowe ów zawodnik jest też pod ścisłym nadzorem dietetyka.

Ze względu na medialną popularność tego sportu niezmiernie istotną sprawą jest dbanie o wygląd zewnętrzny (transmisje, wywiady, gale sportowe). To powoduje, że ów podatnik musi korzystać z usług zawodowych fryzjerów, kosmetyczek, makijażystów, stylistów, a w przypadku poważnych uszkodzeń ciała, np. złamanie nosa, zmiażdżenie lub naderwanie małżowiny usznej z chirurgii estetycznej.

Na tle ww. stanu faktycznego zawodnik zapytał Dyrektora KIS czy ww. wydatki m.in. na: masażystów, lekarzy, rehabilitantów, suplementy diety, odzież sportową, akcesoria sportowe, karnety na siłownię, baseny, saunę, kriokomorę, gabinety odnowy biologicznej, leki i środki medyczne, fryzjerów, stylistów - mogą stanowić koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem podatnika, że te koszty mogą być kosztami podatkowymi w PIT.

Polecamy: PIT 2019. Komentarz

NOWOŚĆ na Infor.pl: Prenumerata elektroniczna Dziennika Gazety Prawnej KUP TERAZ!

Polecamy: INFORLEX Biznes

Opodatkowanie PIT dochodów sportowców

Zawodnik MMA zadał też drugie pytanie: Czy przychody z uprawiania sportów walki można zakwalifikować do źródła przychodów z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej określonej w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Na to pytanie Dyrektor KIS jeszcze nie odpowiedział (zapowiedziana została odrębna interpretacja podatkowa w tej kwestii). Warto tu tylko wspomnieć, że problem sposobu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodów (przychodów) uzyskiwanych z tytułu uprawiania sportu zawodowego był od lat przedmiotem sporów z organami podatkowymi.

Bowiem dochody z uprawiania sportu można zaliczyć zarówno do:

- źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT (stosunek pracy), 

- źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 2  i art. 13 ustawy o PIT (tzw. przychody z działalności wykonywanej osobiście), jak i do

- przychodów z działalności gospodarczej - źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Historię jednego z takich sporów, który prowadził pewien zawodowy żużlowiec z organami podatkowymi można prześledzić w uzasadnieniu uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego (podjętej w składzie siedmiu sędziów) z 22 czerwca 2015 r. (sygn. II FPS 1/15). W uchwale tej NSA uznał, że "Przychody sportowców mogą być zaliczone do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art.10 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli działalność sportowca spełnia kryteria określone w art. 5a pkt 6 tej ustawy i nie spełnia kryteriów z art. 5b ust.1 tej ustawy".

W uzasadnieniu tej uchwały NSA przedstawił następujące wnioski.

1) Podatnik nie ma prawa do swobodnego wyboru co do zaliczenia danego przychodu do konkretnego źródła w zależności od możliwych korzyści podatkowych. Przypisanie przychodu do konkretnego źródła zależy bowiem od cech obiektywnych tego przychodu, a nie od subiektywnego przekonania podatnika. Jednak jeżeli dany rodzaj aktywności może być realizowany w różnych formach prawnych, przepisy podatkowe powinny wskazywać na konieczność zaliczenia ich do źródła, które nie odpowiada wybranej przez podatnika formie działalności.

2) Dozwolona prawem różnorodność form prawnych działania zawodników (sportowców), wobec braku jednoznacznej odmiennej regulacji podatkowej, wywiera wpływ na przypisanie uzyskanych przez nich przychodów do różnych źródeł przychodów. Skoro sportowiec może uzyskiwać przychody zarówno ze stosunku pracy, łączącego go z klubem, z tytułu umowy cywilnoprawnej, zawartej poza i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a także otrzymywać przychody wynikające wyłącznie z faktu uprawiania sportu (bez istnienia stosunku prawnego między nim a klubem sportowym, przewidującego wypłatę wynagrodzenia za wzajemne świadczenie sportowca), to przychody te mogą być przypisane do różnych źródeł przychodów.

3) Do źródła, wskazanego w art.10 ust.1 pkt 1 u.p.d.o.f. (np. stosunek pracy wynikający z umowy o pracę - przypisek PH) przypisać należy przychody osiągane przez sportowców z tytułu stosunku pracy, jaki wiąże ich z klubem. Wypłacane im wynagrodzenie stanowi bowiem świadczenie ze stosunku pracy, nie jest natomiast przychodem z uprawiania sportu.
Do źródła z art.10 ust.1 pkt 2 u.p.d.o.f. (tzw. działalność wykonywana osobiście - przypisek PH) zaliczać należy te przychody, które sportowiec uzyska z uprawiania sportu, rozumianego jako zajmowanie się, oddawanie się ćwiczeniom i grom mającym na celu poprawę jego kondycji psychofizycznej, bez zamiaru uczynienia z tego zajęcia źródła zarobkowania (nagrody, premie, koszty wyżywienia i zakwaterowania w czasie zawodów i szkoleń), stypendia sportowe. Jeżeli sportowiec świadczy na rzecz klubu usługi sportowe w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (w rozumieniu art. 5a pkt 6 i art. 5b ust.1 u.p.d.o.f.), to przychody z tego tytułu nie stanowią przychodów z uprawiania sportu i powinny być zaliczone do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust.1 pkt 3 u.p.d.o.f.).

Uchwała ta została podjęta w odpowiedzi na zadane przez inny skład NSA pytanie (zagadnienie) prawne, które pojawiło się podczas rozpatrywania skargi kasacyjnej w sprawie o sygn. II FSK 3173/12. Sprawa ta zakończyła się ostatecznie wyrokiem korzystnym dla żużlowca, bowiem NSA uchylił niekorzystny dla sportowca wyrok WSA w Bydgoszczy i przekazał sprawę temu sądowi do ponownego rozpoznania.

Uchwała ta jest więc korzystna dla sportowców i dość jasno sformułowana. Jednak przepisy ustawy o PIT (art. 5a pkt 6 i art. 5b ust.1) określające co jest i co nie jest działalnością gospodarczą (do których odwołuje się ta uchwałą NSA) pozwalają mimo wszystko na różne interpretacje określonych (często skomplikowanych) stanów faktycznych jakie występują u uprawiających różne dyscypliny sportu zawodników). Stąd wskazane jest występowanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskami o interpretacje podatkowe w podobnych sprawach. Można się w tych wnioskach powoływać na ww. korzystne dla podatników interpretacje i orzecznictwo.