Kiedy można zaliczyć do kosztów podatkowych rozłożone w czasie wydatki abonamentowe

Z takim pytaniem we wniosku o indywidualną interpretację podatkową na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) wystąpiła do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej pewna spółka z o.o., która tego typu koszty rozlicza dla celów bilansowych w czasie, jako czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów. Wartość tych wydatków jest dzielona przez ilość miesięcy, których dotyczą, a uzyskana w wyniku tego podzielenia kwota jest w każdym miesiącu zaliczana w poczet kosztów. Według przyjętych zasad rozliczane międzyokresowo koszty są ujmowane w pełnej wysokości na kontach zespołu 4 i 6 w dacie rodzącego je zdarzenia, potwierdzonego stosownym dokumentem takim jak faktura, polisa ubezpieczeniowa itp., a następnie w każdym miesiącu w odpowiednich kwotach przeksięgowywane z tych kont na konta zespołu 5.

Organ podatkowy zgodził się z poglądem podatnika, że moment zaliczenia tego typu abonamentowych kosztów pośrednich, jako podatkowych kosztów uzyskania przychodów, jest inny dla tych kosztów, których skutek rozłożony jest w czasie niewykraczającym poza rok podatkowy, a inny dla tych, których skutek nie odnosi się do jednego roku podatkowego.

Bowiem zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te zaś dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, to w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata

Wydatki dotyczące wyłącznie jednego roku podatkowego

Dlatego też zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków odnoszących się wyłącznie do jednego roku podatkowego następować powinna w jednym czasie, tzn. w dacie ich poniesienia.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychód uważa się w rozpatrywanym przypadku dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zatem tego typu wydatki abonamentowe powinny być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich zaksięgowania na kontach zespołu 4 i 6, jako dacie ujęcia kosztów w księgach rachunkowych.

Inaczej natomiast trzeba postąpić w przypadku, gdy koszty dotyczące w całości danego roku podatkowego są zaksięgowane w roku poprzedzającym ten rok podatkowy. W takim przypadku, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty te powinny być potrącone w całości w roku, którego dotyczą.

A jako, że w księgach rachunkowych tego roku podatkowego są one ujęte w bilansie otwarcia jako podatkowy koszt uzyskania przychodów - powinny być one, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT,  zaliczone do kosztów podatkowych w pierwszym dniu tego roku (w dniu otwarcia ksiąg rachunkowych).

Wydatki dotyczące okresu dłuższego niż rok podatkowy

W przypadku wydatków (kosztów), które dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, do kosztów uzyskania przychodów w dacie zaksięgowania tych kosztów na kontach zespołu 4 i 6, zalicza się tylko tą ich część, która odnosi się do danego roku podatkowego.

A pozostała część tych kosztów powinna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w następnym roku podatkowym (albo następnych latach podatkowych) na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych w tym roku, tzn. na dzień wprowadzenia tej części kosztów do ksiąg rachunkowych kolejnego roku jako pozycja bilansu otwarcia.

Wynika to wprost z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.