Udział pracownika w imprezie integracyjnej wolny od opodatkowania

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy PIT, przychodami ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy PIT nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy PIT. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze. Większym problemem, który organy interpretacyjne starały się rozwiązać przez wszystkie lata funkcjonowania kontrowersji jest zdefiniowanie sposobu określenia przychodu, gdy wielu pracowników w trakcie jednej imprezy korzysta z całkowicie różnych i bliżej niedoprecyzowanych korzyści.

Czy można odliczyć VAT z faktury za transport pracowników na imprezy integracyjne

Naczelny Sąd Administracyjny w podjętych w 2002 i 2006 uchwałach ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy PIT. Zgodnie z treścią uzasadnienia do podjętych przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwał, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. Powyższe stanowisko nie precyzowało jednak jakie szczegółowe kryteria powinny decydować o uznaniu nieodpłatnego świadczenia za element przedmiotu opodatkowania.

Wydaje się że dopiero szczegółowa interpretacja pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” pracowników dokonana przez Trybunał Konstytucyjny (TK) w wyroku z dnia 08 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 ustabilizowała podejście organów do interpetacji tego pojęcia, bowiem „zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.