Czy pracownik zmieniając miejscowość pracy może skorzystać ze zwolnień w podatku PIT
REKLAMA
REKLAMA
Nie.
REKLAMA
Powołany przepis zwalnia z opodatkowania kwoty otrzymywane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.
Jednak przepis ten nie dotyczy pracowników zatrudnionych na podstawie przepisów kodeksu pracy. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o PIT stosują osoby zatrudnione w ramach tzw. stosunku służbowego. Pracownik zatrudniony na podstawie przepisów kodeksu pracy nie może zostać „przeniesiony służbowo”.
Kodeks pracy reguluje prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Nie obejmuje świadczenia pracy na innej podstawie niż stosunek pracy takich jak np. stosunek służby państwowej.
Osoby zatrudnione na tej podstawie mają status funkcjonariuszy, a ich prawa oraz obowiązki regulują przepisy ustaw, zwanych pragmatykami służbowymi.
Stosunki służbowe mianowanych żołnierzy zawodowych, funkcjonariuszy policji, straży więziennej, straży granicznej, straży pożarnej nie są stosunkami pracy w rozumieniu Kodeksu pracy.
Te osoby mogą korzystać ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o PIT. Wynika to z tego, że cechą zatrudnienia osób mających status funkcjonariusza jest możliwość ich przeniesienia do innej miejscowości w drodze tzw. „przeniesienia służbowego”.
W wyroku NSA z 20 marca 2009 r. (sygn. akt II FSK 1868/07) sąd stwierdził, m.in.:
Wyodrębnienie przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w źródłach przychodu: stosunku służbowego, wynikającego z ustaw zwanych pragmatykami służbowymi oraz stosunku pracy, regulowanego przepisami ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, powoduje, iż zwolnienie od podatku dochodowego określone w art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczące kwot otrzymanych przez pracowników w związku z przeniesieniem służbowym, nie ma zastosowania do pracowników zatrudnionych na podstawie stosunku pracy, uregulowanego przepisami Kodeksu pracy.
Sąd stwierdził, że wypłacone w związku ze zmianą miejsca świadczonej pracy przez pracownika kwoty stanowią przychody w rozumieniu art. 11 ustawy o PIT.
Polecamy: Jak wybrać formę opodatkowania firmy
Kwoty te nie mieszczą się w zwolnieniach przedmiotowych wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od osób osiągających przychody z tego tytułu zakład pracy powinien tym samym pobierać zaliczki na podatek dochodowy (na podstawie art. 31 ustawy o PIT).
Polecamy: Karta podatkowa - poradnik użytkownika
Sąd zauważył, że kodeks pracy nie zna pojęcia "przeniesienie służbowe", a zmiana miejsca pracy, jako jednego z istotnych warunków umowy o pracę, następuje w trybie określonym w art. 42 k.p., jako wypowiedzenie zmieniające warunki pracy.
Natomiast pojęcie "przeniesienie" występuje w ramach stosunku służbowego i jest regulowane np. w art. 51 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483 z późn. zm.), w art. 40 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 z późn. zm.) czy w art. 36 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179 z późn. zm.).
O ile sam zwrot kosztów przeprowadzki nie korzysta ze zwolnienia w PIT, to pracownik pracujący w innej miejscowości ma prawo do zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT. Przepis ten jednak dotyczy tylko czasowej zmiany miejsca zamieszkania w związku z pracą.
Na podstawie tego przepisu zwolniony z opodatkowania jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
REKLAMA
REKLAMA