Nowy wzór deklaracji na podatek od środków transportowych od 2019 roku

Podatek od środków transportowych - nowy wzór deklaracji DT-1₍₆₎ i załącznika DT-1/A₍₆₎

Na stronie internetowej Rządowego Centrum Legislacji pojawił się pod koniec października 2018 r. projekt Rozporządzenia Ministra Finansów zmieniającego rozporządzenie w sprawie wzoru deklaracji na podatek od środków transportowych.

Polecamy: Komplet podatki 2019

Podatki 2019

Jak czytamy w uzasadnieniu tego projektu nowe wzory mają być dostosowane do rozwiązań przewidzianych w dokumencie rządowym pt. „Informacja dotycząca deregulacji obowiązku stosowania pieczęci/pieczątek przez obywateli i przedsiębiorców” przyjętym przez Radę Ministrów w dniu 28 czerwca 2018 r.

Zgodnie z powyższym dokumentem projekt rozporządzenia znosi obowiązek opatrywania pieczęcią deklaracji na podatek od środków transportowych, wskazany we wzorze deklaracji DT-1₍₅₎ na str. 3, w części G. Podpis podatnika/Osoby reprezentującej podatnika, w polu nr 87 określonym  rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 19 listopada 2015 r. w sprawie wzoru deklaracji na podatek od środków transportowych (Dz. U. poz. 2025).

Dodatkowo, zgodnie z postulatami jednostek samorządu terytorialnego, proponuje się w załączniku DT-1/A₍₅₎  w części B.1., B.2. i B.3. w polu nr 20 Wpływ pojazdu silnikowego na środowisko naturalne dodanie poza dotychczasowymi istniejącymi pozycjami dotyczącymi poziomu emisji spalin Euro czy faktu posiadania przez pojazd instalacji gazowej, następujących pozycji: pojazd elektryczny, pojazd hybrydowy, pojazd napędzany gazem ziemnym oraz pojazd napędzany wodorem.

Zdaniem autorów projektu zmiana ta ułatwi gminom weryfikację zasadności korzystania z preferencyjnych stawek podatku od środków transportowych dla pojazdów napędzanych paliwami alternatywnymi.

Projekt rozporządzenia zawiera także zmiany polegające na uaktualnieniu dzienników promulgacyjnych ustaw:

• z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych,
• z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz
• z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Przewiduje się, że projektowane rozporządzenie wejdzie w życie 1 stycznia 2019 r.

Przedmiot opodatkowania podatkiem od środków transportowych

Opodatkowaniu podatkiem od środków transportowych podlegają:

- samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony;

- ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów od 3,5 tony;

- przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym posiadają dopuszczalną masę całkowitą od 7 ton, z wyjątkiem związanych wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego;

- autobusy.

Z podatku od środków transportowych zwolnione są:

-  środki transportowe będące w posiadaniu przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i innych misji zagranicznych, korzystających z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, oraz członków ich personelu, jak również innych osób zrównanych z nimi, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca pobytu stałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (pod warunkiem wzajemności - tj. tylko w przypadku istnienia analogicznego zwolnienia w tym kraju dla pojazdów polskich dyplomatów);

- środki transportowe stanowiące zapasy mobilizacyjne, pojazdy specjalne oraz pojazdy używane do celów specjalnych w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym;

- pojazdy zabytkowe, w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym.

- pojazdy zwolnione przez daną gminę wg innych kryteriów.

 

Podatnicy podatku od środków transportowych

Obowiązek podatkowy w zakresie podatku od środków transportowych ciąży na osobach fizycznych i osobach prawnych będących właścicielami środków transportowych.

Na równi z właścicielami traktuje się również jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, na które środek transportowy jest zarejestrowany, oraz posiadaczy środków transportowych zarejestrowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako powierzone przez zagraniczną osobę fizyczną lub prawną podmiotowi polskiemu.

Gdy środek transportowy stanowi współwłasność dwóch lub więcej osób fizycznych lub prawnych, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od środków transportowych ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach.

Jeżeli nastąpi zmiana właściciela środka transportowego zarejestrowanego, obowiązek podatkowy ciąży na poprzednim właścicielu do końca miesiąca, w którym nastąpiło przeniesienie własności.

Powstanie obowiązku podatkowego

Obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych powstaje:

- od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został zarejestrowany na terytorium Polski (w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym - rejestracja nie oznacza tu rejestracji czasowej) - w przypadku środków transportu w Polsce nie zarejestrowanych;

- od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został nabyty - w przypadku nabycia środka transportowego zarejestrowanego w Polsce;

- od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został dopuszczony ponownie do ruchu po upływie okresu, na jaki została wydana decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu tego pojazdu z ruchu;

Obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych wygasa z końcem miesiąca, w którym środek transportowy został wyrejestrowany lub wydana została decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu, lub z końcem miesiąca, w którym upłynął czas, na który pojazd powierzono.

---

Deklaracje podatkowe w podatku od środków transportowych

Podatnicy mają obowiązek:

1) składać, w terminie do 15 lutego właściwemu organowi podatkowemu, deklaracje na podatek od środków transportowych na dany rok podatkowy, sporządzone na formularzu DT-1, a jeżeli obowiązek podatkowy powstał po tym dniu – w terminie 14 dni od dnia zaistnienia okoliczności uzasadniających powstanie tego obowiązku;

2) odpowiednio skorygować deklaracje w razie zaistnienia okoliczności mających wpływ na powstanie lub wygaśnięcie obowiązku podatkowego, lub zmianę miejsca zamieszkania, lub siedziby – w terminie 14 dni od dnia zaistnienia tych okoliczności;

3) wpłacać obliczony w deklaracji podatek od środków transportowych – bez wezwania – na rachunek budżetu właściwej gminy.

Organem właściwym w sprawach podatku od środków transportowych jest organ podatkowy (tj  wójt, burmistrz, prezydent miasta), na którego terenie znajduje się miejsce zamieszkania lub siedziba podatnika, a w przypadku przedsiębiorstwa wielozakładowego lub podmiotu, w którego skład wchodzą wydzielone jednostki organizacyjne – organ podatkowy, na terenie którego znajduje się zakład lub jednostka posiadająca środki transportowe podlegające opodatkowaniu. W przypadku współwłasności środka transportowego organem właściwym jest organ podatkowy odpowiedni dla osoby lub jednostki organizacyjnej, która została wpisana jako pierwsza w dowodzie rejestracyjnym pojazdu.

Deklaracje DT-1 można składać tradycyjnie w formie papierowej lub elektronicznie.

Wysokość stawek podatku od środków transportowych określa rada gminy, na której terenie znajduje się miejsce zamieszkania lub siedziba podatnika z uwzględnieniem stawek maksymalnych i minimalnych określanych corocznie przez Ministra Finansów.

 

 Rada gminy może różnicować stawki podatku, uwzględniając w szczególności: wpływ pojazdu na środowisko naturalne, rok produkcji albo liczbę miejsc do siedzenia.

Podatek od środków transportowych jest co do zasady płatny (na rachunek właściwej gminy) w dwóch ratach (proporcjonalnie do czasu trwania obowiązku podatkowego):

- w terminie do dnia 15 lutego i

- do dnia 15 września każdego roku.

Jeżeli obowiązek podatkowy powstał po dniu 1 lutego, a przed dniem 1 września danego roku, podatek za ten rok płatny jest w dwóch ratach proporcjonalnie do czasu trwania obowiązku podatkowego w terminie:

a) w ciągu 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego – I rata,

b) do dnia 15 września danego roku – II rata;

Jeżeli obowiązek podatkowy powstał od dnia 1 września danego roku, podatek jest płatny jednorazowo w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Jeżeli obowiązek podatkowy powstał lub wygasł w ciągu roku, podatek za ten rok ustala się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których istniał obowiązek.