Wspólne przedsięwzięcie a rozliczenie VAT

Jednakże, mimo szybkiego zyskania na popularności, tego typu praktyka spotyka się z wieloma trudnościami związanymi z rozliczeniami podatkowymi. Jedną z nich jest trudność w ustaleniu i klasyfikacją tych czynności (wykonywanych w ramach wspólnego przedsięwzięcia) na gruncie podatku od towarów i usług.

W pierwszej kolejności zastanowić się należy, czy czynności polegające na wspólnym przedsięwzięciu można uznać za świadczenie usług. I tak, wyobraźmy sobie, że mamy dwie firmy – X i Y, które podejmują wspólnie działania mające na celu realizację jakiegoś projektu np. wybudowanie placu zabaw (czynności te związane są z osiągnięciem wymiernej korzyści przez każdy z tych podmiotów).

Na tym tle powstaje pytanie, czy pomiędzy stronami tego wspólnego przedsięwzięcia dochodzi do wzajemnego świadczenia usług opodatkowanego podatkiem VAT czy też nie (skoro w umowie brak jest wzajemnych relacji zobowiązaniowych między stronami; każda z nich de facto zobowiązała się wykonać określone czynności w celu realizacji założonego projektu)?

I tak, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega zaś odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

Świadczenie (czyli usługa) to każda czynność opodatkowana na terytorium kraju, która nie stanowi dostawy towarów (i jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej). Z powyższego wynika, że ustawodawca przyjął bardzo szeroką definicję świadczenia. Niemniej jednak, aby daną czynność uznać za świadczenie usługi należy określić wzajemny stosunek cywilnoprawny łączący obie strony umowy.

Spotkania biznesowe a przychód pracownika

Czynsz najmu samochodu osobowego w kosztach bez kilometrówki

W tym zakresie świadczeniodawca powinien za wynagrodzeniem świadczyć określony typ usługi (przedmiot świadczenia) na rzecz konkretnego biorcy. Tym samym zaistnienie świadczenia wymaga zaangażowania przynajmniej dwóch stron transakcji połączonych ze sobą określoną relacją: usługodawcy i usługobiorcy. Nie można mówić o świadczeniu (w rozumieniu przepisu art. 8 ust.1 ustawy o VAT), jeśli jest tylko jedna strona (wykonawca), a brak jest drugiej strony świadczenia (odbiorcy). W następstwie tego nie można mówić o czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.