Które przemieszczanie towarów pomiędzy krajami UE nie będzie wewnątrzwspólnotową dostawą towarów?

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów traktuje się również przemieszczenie przez VAT-owca lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego, jeśli te towary mają służyć działalności gospodarczej VAT-owca.

Chodzi tu zarówno o towary wydobyte, wytworzone i nabyte w kraju, jak i towary nabyte w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów czy importowane.

Podatnik VAT UE „przesuwa” ze swojej siedziby w Krakowie partię towarów do własnego magazynu w Rzymie, z którego dokonuje dostaw na rzecz kontrahentów włoskich. W tym momencie nie ma sprzedaży tych towarów, a ich dostawa będzie miała miejsce później. Takie przesunięcie jest wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

Cechą przemieszczenia towarów uznawanego za WDT jest brak dostawy, czyli brak przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Polecamy: 500 pytań o VAT odpowiedzi na trudne pytania z interpretacjami Ministerstwa Finansów (PDF)

Polecamy: Przewodnik po zmianach w ustawie o rachunkowości 2015/2016 (PDF)

Tu nie będzie przemieszczenia w ramach WDT

Przepis art. 13 ust. 4 ustawy o VAT wskazuje bezpośrednio, jakie przemieszczenie towarów nie jest WDT. I tak po pierwsze do WDT w ramach przemieszczenia nie dojdzie w przypadku, gdy towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy jest terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Instalacją lub montażem nie są proste czynności umożliwiające funkcjonowanie towaru. Przy  grubszych pracach za opodatkowanie VAT-em towarów, jakie polska firma sprzedaje do innego kraju UE, odpowie VAT-owiec unijny – miejscem opodatkowania jest tu bowiem miejsce instalacji lub montażu (art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).

Po drugie WDT nie jest przemieszczenie towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, czyli kiedy wysyłamy towar do osoby fizycznej, podatnika zwolnionego z VAT czy rolnika ryczałtowego.

Po trzecie przemieszczenia towarów nie uznaje się za WDT, gdy towary są przemieszczane na pokładach statków, samolotów lub pociągów w trakcie transportu pasażerskiego na terytorium UE z przeznaczeniem dokonania ich dostawy przez tego podatnika na pokładach tych pojazdów.

WDT nie nastąpi również, jeśli przemieszczane przez podatnika VAT UE towary podatnik chce przeznaczyć na eksport.

Następnie, przepisy VAT-owskie nie uznają za WDT przemieszczenia towarów między dwoma państwami UE, kiedy towary mają być przedmiotem WDT, jeśli mają one być przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego, do którego dokonywana jest ta WDT.

Polski przedsiębiorca dokonuje przemieszczenia swoich towarów z Poznania do Berlina, gdzie po przeładunku mają one pojechać do Lizbony. Dopiero w Portugalii trzeba będzie rozliczyć transakcję wewnątrzwspólnotową.

Dalej, przemieszczenie towarów nie będzie WDT, jeśli towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju na rzecz podatnika VAT UE usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju.

Polski jubiler bardzo często wysyła biżuterię do kilku zagranicznych rzeczoznawców, aby dokonali oni jej wyceny. Rzeczoznawcy rozsiani są po różnych państwach UE. Wysłanie biżuterii, która powróci do polskiego przedsiębiorcy nie stanowi WDT.

Dwa przedostatnie punkty art. 13 ust. 4 znów dotyczą czasowego wywozu towaru. Nie uznaje się za WDT przemieszczenia towarów własnych, jeśli mają być one czasowo używane przez polskiego przedsiębiorcę w innym państwie UE w celu świadczenia usług. Nie uznaje się za WDT również i przemieszczenia towarów własnych, jeżeli mają być one czasowo używane w innym państwie UE maksymalnie przez 24 miesiące, pod warunkiem, że ich import z uwagi na przywóz czasowy byłby zwolniony od cła.

Przedsiębiorca z siedzibą w Warszawie w ramach swojej działalności gospodarczej buduje magazyny w Paryżu. Na czas ich budowy wywiózł na terytorium Francji swoje dźwigi. Po oddaniu magazynów, dźwigi powróciły do Polski. Nie doszło tu do WDT.

Ostatnim wyjątkiem, kiedy przemieszczenie towarów nie jest traktowane jako WDT, jest sytuacja, gdy przemieszczeniu podlega gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym oraz energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej.

Katarzyna Miazek, Tax Care

Dokumentacja VAT po zmianach od 1 lipca 2015 r.

Monitor Księgowego – prenumerata

Biuletyn VAT