Program odchudzający i usługi prozdrowotne zwolnione z VAT

Świadczenie usług z zakresu poprawy kondycji zdrowotnej może korzystać ze zwolnienia podatkowego jako usługa z zakresu ochrony zdrowia. Rozbieżności w terminach związane z implementacją dyrektywy unijnej mogą stanowić podstawę do zastosowania zwolnienia podatkowego.

To teza zaczerpnięta z ustnego uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 marca 2012 r. (sygn. I FSK 838/11).

Czy program odchudzający służy zdrowiu?

Sprawa dotyczyła spółki prowadzącej działalność w branży sportowo-rekreacyjnej. W jej ramach spółka świadczyła usługi siłowni i aerobiku, a także realizowała program odchudzający.

W stosunku do tego ostatniego spółka dokonała kwalifikacji jako zwolnionych z opodatkowania usług o charakterze prozdrowotnym, świadczonych przez fizjoterapeutów i personel paramedyczny, z włączeniem usług homeopatycznych i podobnych i z wyłączeniem usług świadczonych przez lekarzy medycyny.

Organ podatkowy zakwestionował powyższą kwalifikację. W opinii organu, zwolnienie z podatku nie może mieć zastosowania.

Organ podatkowy podniósł, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy, wśród których pod pozycją 9 wymieniono usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 85 "Usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej, z wyłączeniem usług weterynaryjnych /PKWiU 85.2/", a powyższe zwolnienie stanowi implementację przepisów Dyrektywy 2006/112/WE.

W postępowaniu dowodowym wykazano, że personel pracujący w spółce nie miał odpowiednich uprawnień do świadczenia usług z zakresu ochrony zdrowia, lecz do prowadzenia zajęć fitness, a jedyny pracownik o wymaganych uprawnieniach fizjoterapeutycznych był na bezpłatnym stażu.

Powyższe okoliczności uzasadniały, w opinii Dyrektora Izby Skarbowej, opodatkowanie usług spółki 22% stawką VAT. Po wyczerpaniu toku instancyjnego, spółka złożyła skargę do WSA w Lublinie.

Po rozpoznaniu sprawy, WSA uchylił zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu powołano się na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, z którego wynika, że organy państwa członkowskiego nie mogą powoływać się na bezpośrednią skuteczność Dyrektywy wobec osób fizycznych i prawnych i nakładać na nie - przez stosowanie wykładni zgodnej z celami Dyrektywy - obowiązków, które nie zostały lub zostały niewłaściwie określone w przepisach krajowych.

Organ podatkowy złożył skargę kasacyjną, jednak NSA oddalił ją.