Koszty księgowe i podatkowe w przypadku zbycia środka trwałego
REKLAMA
Spółka z o.o. do celów rachunkowych przyjęła stawkę amortyzacji w wysokości 20%, mimo że stawka podatkowa wynosi 10%. Jakie w związku ze sprzedażą tej maszyny należy przyjąć odpisy amortyzacyjne?
Spółka do celów rachunkowych może dokonywać planowych odpisów amortyzacyjnych, które mogą się różnić od odpisów podatkowych.
Na podstawie bowiem art. 32 ust. 1 ustawy o rachunkowości odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środka trwałego dokonuje się w drodze systematycznego planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji.
Zgodnie z art. 32 ust. 2 tej ustawy przy ustalaniu okresu amortyzacji i rocznej stawki amortyzacyjnej uwzględnia się okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego, na którego określenie wpływają w szczególności:
1) liczba zmian, na których pracuje środek trwały,
2) tempo postępu techniczno-ekonomicznego,
3) wydajność środka trwałego mierzona liczbą godzin jego pracy lub liczbą wytworzonych produktów albo innym właściwym miernikiem,
4) prawne lub inne ograniczenia czasu używania środka trwałego,
5) przewidywana przy likwidacji cena sprzedaży netto istotnej pozostałości środka trwałego.
Według przepisów podatkowych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie środków trwałych. Wydatki te, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, są jednak kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych, bez względu na czas ich poniesienia (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b updop).
Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 updop suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
A zatem w przypadku zbycia środka trwałego na zmniejszenie kosztów uzyskania osiągniętych z tego tytułu przychodów będą miały wpływ również odpisy amortyzacyjne, które nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. Należy jednak zauważyć, że dotyczy to odpisów amortyzacyjnych, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
I tak zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodu:
• odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a–16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania (art. 16 ust. 1 pkt 4),
• odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 16a– –16m, od tej części ich wartości, która odpowiada wydatkom poniesionym na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 16 ust. 1 pkt 48),
• odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:
a) nabytych nieodpłatnie, jeżeli:
– nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw, lub
– dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
– nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku,
b) nabytych przed 1 stycznia 1995 r., lecz niezaliczonych do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
c) oddanych do nieodpłatnego używania, z wyjątkiem nieruchomości – za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania,
d) nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej (art. 16 ust. 1 pkt 63),
• odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych wniesionych do spółki w postaci wkładu niepieniężnego, stanowiących równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) (art. 16 ust. 1 pkt 64).
Przykład 1
Spółka z o.o. zakupiła maszynę o wartości 100 000 zł. Na nabycie tej maszyny spółka otrzymała dotację w wysokości 60%, tj. 60 000 zł.
Amortyzacji spółka dokonywała według liniowej stawki 10%.
Roczny odpis amortyzacyjny wynosił 10% × 100 000 zł = 10 000 zł.
Kosztu uzyskania przychodu nie stanowiła jednak (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 updop) kwota 10 000 zł × 60% = 6000 zł.
Po czterech latach spółka sprzedała maszynę za 70 000 zł.
Przy ustalaniu kosztu uzyskania tego przychodu należy uwzględnić również odpisy amortyzacyjne niestanowiące kosztu uzyskania przychodu, tj. 10 000 zł × 4 lata = 40 000 zł.
Koszt uzyskania tego przychodu wynosi zatem 100 000 zł – 40 000 zł = 60 000 zł.
Spółka osiągnie dochód ze sprzedaży tego środka trwałego w wysokości 70 000 zł – 60 000 zł = 10 000 zł.
W art. 16 ust. 1 updop wśród odpisów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu, które jednak należy uwzględnić przy obliczaniu kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży środka trwałego, nie wymienia się odpisów amortyzacyjnych w rozumieniu ustawy o rachunkowości (zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów).
Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m. A zatem do kosztów podatkowych mogą być zaliczone tylko odpisy amortyzacyjne dokonywane według przepisów podatkowych, natomiast wyższe planowe odpisy amortyzacyjne nie są uwzględniane przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży środka trwałego.
Do kosztów podatkowych mogą być zaliczone tylko odpisy amortyzacyjne dokonywane według przepisów podatkowych.
Tak więc nawet jeśli różnica między planowymi a podatkowymi odpisami amortyzacyjnymi jest wykazywana w księgach (jako niestanowiąca kosztu uzyskania przychodu), to i tak nie jest uwzględniana przy ustalaniu kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży środka trwałego, nie została bowiem wymieniona w katalogu kosztów niestanowiących kosztów podatkowych, zawartym w art. 16 ust. 1 updop.
Nie byłoby do pogodzenia z założeniem racjonalności ustawodawcy, aby spółka, która w celu rzetelnego przedstawienia sytuacji majątkowej stosowała wyższe niż podatkowe odpisy amortyzacyjne, miała ponosić z tego tytułu negatywne konsekwencje wynikające ze zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży środka trwałego.
Przykład 2
Spółka z o.o. zakupiła maszynę o wartości 100 000 zł. Amortyzacji podatkowej dokonywała według liniowej stawki 10%.
Roczny odpis amortyzacyjny podatkowy wynosił 10% × 100 000 zł = 10 000 zł.
Do celów rachunkowych spółka przyjęła stawkę 20%. Planowe odpisy amortyzacyjne wynosiły zatem rocznie 100 000 zł × 20% = 20 000 zł.
Po czterech latach spółka sprzedała maszynę za kwotę 70 000 zł.
Przy ustalaniu kosztu uzyskania tego przychodu spółka nie uwzględnia planowych odpisów amortyzacyjnych, lecz tylko odpisy podatkowe, tj. 10 000 zł × 4 lata = 40 000 zł.
Koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży maszyny wynosi zatem 100 000 zł – 40 000 zł = 60 000 zł.
Spółka osiągnie dochód ze sprzedaży tego środka trwałego 70 000 zł – 60 000 zł = 10 000 zł, a nie w wysokości 70 000 zł – [100 000 zł – (20 000 zł × 4 lata)] = 50 000 zł, gdyby uwzględniała planowe odpisy amortyzacyjne dokonywane do celów rachunkowych.
Krzysztof Lis
Podstawy prawne
• ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654; ost.zm. Dz.U. z 2005 r. Nr 78, poz. 684
• ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości – Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694; ost.zm. Dz.U. z 2005 r. Nr 10, poz. 66
Źródło:
Serwis Finansowo-Księgowy
Autopromocja
REKLAMA
REKLAMA