Jak ewidencjonować różnice kursowe

Na dzień bilansowy należności wyceniamy po średnim kursie NBP. Powstałe niezrealizowane ujemne różnice kursowe obciążają pozostałe koszty operacyjne przy jednoczesnym zmniejszeniu stanu rozrachunków. Natomiast niezrealizowane dodatnie różnice kursowe zwiększają pozostałe przychody operacyjne i stan rozrachunków. Jeżeli zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości jednostka dokonała odpisów aktualizujących wartość tych należności, odpisy te muszą obejmować również związane z nimi różnice kursowe.

Transakcje zawierane z kontrahentami zagranicznymi są wyrażane w walutach obcych. Zgodnie jednak z przepisami ustawy o rachunkowości księgi rachunkowe prowadzi się w języku polskim i w walucie polskiej. Wobec tego wszystkie transakcje zagraniczne trzeba przeliczyć na złote polskie.

Główne zasady wyceny należności i zobowiązań wyrażonych w walutach obcych są następujące:

•  Wyrażone w walutach obcych należności i zobowiązania ujmujemy w księgach rachunkowych po średnim kursie NBP z dnia ich przeprowadzenia, chyba że w zgłoszeniu celnym lub innym wiążącym dokumencie został ustalony inny kurs.

•  W momencie zapłaty należności bądź zobowiązań zagranicznych wyceniamy je po kursie kupna lub sprzedaży walut stosowanym przez bank, z którego usług jednostka korzysta. W przypadku należności stosujemy kurs kupna banku, a w przypadku zobowiązań – kurs sprzedaży.

•  W wyniku uregulowania należności lub zobowiązań zagranicznych powstają zrealizowane (ujemne lub dodatnie) różnice kursowe, które ostatecznie wpływają na wynik finansowy.

•  Na dzień bilansowy należności i zobowiązania, jak również pozostałe aktywa i pasywa wyrażone w walutach obcych wyceniamy po średnim kursie NBP ustalonym dla danej waluty. Mówimy wówczas o niezrealizowanych różnicach kursowych. Niezrealizowane różnice kursowe można:

– wyksięgować w pierwszym dniu nowego roku i w ten sposób wykazać w księgach wartość historyczną należności i zobowiązań, lub

– pozostawić w nowym roku (nie wyksięgowywać), natomiast w chwili zapłaty ustalić in plus bądź in minus dodatkowe różnice,

– wyksięgować w momencie uregulowania rozrachunków i w tym samym momencie rozliczyć różnice kursowe zrealizowane według ogólnych zasad.

Przykład