Jak wykazać w księdze reklamę w książce telefonicznej

Nie. W tym przypadku nie obowiązuje limit 0,25% przychodów. Cały wydatek jest kosztem podatkowym. Reklama firmy za pośrednictwem książki telefonicznej jest bowiem prowadzona publicznie, choć w inny sposób, niż za pośrednictwem środków masowego przekazu. Wydatki na reklamę w książce telefonicznej należy zaksięgować w 14 kolumnie księgi. Podstawą zapisu będzie faktura wystawiona przez wydawcę książki.

Przedsiębiorcy wciąż mają problemy z zaliczeniem do kosztów wydatków na reklamę lub reprezentację. Poprawna kwalifikacja jest ważna ze względu na ograniczenia, jakie w tym zakresie przewiduje art. 23 ust. 1 pkt 23 updof. Przypomnijmy, że przepis ten stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodu. Przepis ten przewiduje jednak jeden wyjątek. Jest nim sytuacja, gdy wydatek przedsiębiorcy dotyczy reklamy prowadzonej w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. W takim przypadku wydatek na reklamę jest bez ograniczeń kosztem uzyskania przychodów. Oczywiście musi on być poniesiony w związku z działalnością firmy.

W przepisach nie ma definicji pojęcia „reklama”. Ustalając znaczenie tego słowa, urzędy skarbowe sięgają do języka potocznego. Za reklamę zazwyczaj uznają rozpowszechnienie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu. Informacja ta zachęca potencjalnych klientów np. do zawarcia umowy, nabycia towarów, korzystania z oferowanych usług. Przykładem reklamy jest rozpowszechnianie informacji o przedsiębiorcy, o towarach, o miejscach i możliwościach ich nabycia, chwalenie kogoś i zalecanie czegoś. Decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii sposobu zaliczania poniesionych wydatków na reklamę do kosztów uzyskania przychodów ma sposób jej prowadzenia. Reklama prowadzona jest publicznie, gdy ma charakter powszechny, ogólny i nieprywatny. Urzędy skarbowe za publiczną uznają reklamę, gdy jej efekty występują w miejscu dostępnym dla wszystkich, oficjalnie, jawnie, a sama reklama jest skierowana do anonimowego odbiorcy.

Kwalifikacja według wymienionych kryteriów może rodzić problemy. Nie ma ich przy reklamie w radiu czy telewizji. To są jednak najkosztowniejsze formy reklamy. Nie każdy przedsiębiorca może sobie pozwolić na tego typu wydatki. Przedsiębiorcy mają więc w praktyce do czynienia z wydatkami na reklamę publiczną prowadzoną w inny sposób niż za pośrednictwem radia lub telewizji. Za każdym razem powstaje pytanie, czy kosztem jest cały wydatek, czy też ogranicza go limit 0,25% przychodów. Problemy dotyczą też sposobu ewidencji w pkpir (12 czy 14 kolumna pkpir). Przypomnijmy, że kolumna 12 jest przeznaczona do ewidencji kosztów reprezentacji i reklamy prowadzonej w inny sposób niż w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Z kolei kolumna 14 służy do wpisywania wydatków kosztowych niewymienionych w kolumnach 10–13 pkpir. Jeżeli reklama jest prowadzona publicznie oraz w inny sposób niż w środkach masowego przekazu, to wydatki z tym związane należy zaksięgować w kolumnie 14 jako pozostałe wydatki. Przykładem takich wydatków jest wspomniana reklama w prasie, radiu, telewizji. Oczywiście w żadnej z kolumn pkpir nie wykazuje się wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów (na podstawie art. 23 updof).